In een klimaat van rust en sereniteit bereidt Standard zich voor op de wedstrijd in Braga en de kraker op Anderlecht. Rond de vroeger zo vulkanische club hangt alleen maar een sfeer van vrijheid en blijheid. Vijfendertig minuten duurde het vooraleer afgelopen zaterdag tegen Tubeke de eerste goal viel, niemand in het elftal die zich daar voordien ongerust over maakte, ook al misten de Rouches vier basisspelers. Standard voetbalt met een aura van onaantastbaarheid, ook al was het spel de laatste weken verre van sprankelend. En het wordt geleid door een trainer die spelers ook na een historisch succes nog beter en scherper maakt. Laszlo Bölöni is een geschenk voor Standard, een vakman die onafhankelijk denkt en praat. Spelers benadert hij kritisch, zonder ze openlijk af te vallen. Na de 4-0-zege tegen Tubeke zei de Roemeen tevreden te zijn dat hij de kwaliteiten maar vooral ook de gebreken had gezien van de ingebrachte jongeren. Dat laatste is een basis om verder te werken.

Standard blijft een perfect in elkaar passende puzzel. De kern is minder groot dan die van Anderlecht, maar in de jonge spelers die incidenteel een kans krijgen, schuilt een groot potentieel. De vervanging van de naar Borussia Mönchengladbach vertrokken Dante Bonfim werd intern opgelost en over de onmisbaar geachte Marouane Fellaini wordt intussen even weinig gesproken als over Michel Preud’homme.

Over de ondoorgrondelijke wegen van Luciano D’Onofrio mag dan veel worden verteld, hij wist wel wie hij binnenhaalde. Positiewissels maakten het elftal nog sterker en hechter. Zo droomt Standard van een nieuwe titel en van verdere Europese successen, al heeft juist die campagne haar tol geëist: Standard (49 punten op 66) verloor dit seizoen zeventien punten, tien daarvan na acht Europese wedstrijden. Het pakte 14 punten op 24 na een Europese match (58 procent) en 35 punten op 42 zonder Europese wedstrijden, bijna 84 procent.

Juist door dit puntenverlies is de titelstrijd nog niet beslist en blijft Anderlecht in de race om het kampioenschap. Opmerkelijk rustig blijft het in de Brusselse club naar buitenuit ook in periodes dat er ondermaats wordt gevoetbald. Een verdienste van trainer Ariël Jacobs, die wel eens de indruk geeft te fatsoenlijk te zijn voor deze rauwe voetbaljungle. Maar ook hij kan de met de vereniging verankerde wisselvalligheid niet bannen. Dat vreet aan Jacobs, die trouwens na het ontslag van Frankie Vercauteren zelf pleitte voor de komst van een buitenlandse trainer.

Traditioneel heeft de confrontatie tegen Standard een geladen karakter, maar definitief voorbij is de periode dat het om een botsing ging tussen subtiliteit en onverzettelijkheid. Juist in de heenronde paste Anderlecht zich op Sclessin tactisch aan en sleepte zo een punt weg. Het is nog maar de vraag of Laszlo Bölöni tot dat soort correcties zal overgaan. Het is tekenend voor de nieuwe (machts)verhoudingen in het Belgische voetbal.

Het gevecht om de titel is na zondag definitief uitgegroeid tot een tweestrijd. Club Brugge zette tegen RC Genk een nieuwe misstap, ook al was het de wedstrijd overtuigend begonnen. Een kwartier lang pakte blauw-zwart uit met zijn typische powerplay, dit keer zelfs overgoten door techniek en aangedreven door een sterke Vadis Odjidja. Na de 0-1-achterstand bleef het domineren, zonder kansen af te dwingen.

Verbijsterend om constateren was dat Club fundamentele tactische fouten maakte. Bij de tweede Genkse treffer bijvoorbeeld toen de twee vleugelbacks vooraan stonden en de verdedigende middenvelder zich niet liet terugzakken. Bestaan daar geen afspraken over? Wordt daar niet op gewezen?

En duidelijk werd weer dat Mohamed Dahmane niet de diepe spits is die het gebrek aan opportunisme gaat oplossen. Club moet zich in een opeenvolging van donkere periodes over veel beraden. Over de trainer maar ook over de transferpolitiek. S

door JACQUES SYS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content