Er is vuur bij KV Mechelen en er is Deens dynamiet, maar ontploffen doet het zootje nog niet. Na zijn op één na slechtste competitiestart sinds 2007, het jaar van de terugkeer naar de eerste klasse, moet geel-rood zaterdag als nummer dertien naar Gent, met amper 5 op 18 in de achterzak.
Middenvelder Steven De Petter valt met de deur in huis. “Tegen Waasland-Beveren”, begint hij, “kregen we in de laatste tien minuten een paar goede kansen. Volgens mij zijn het de twee punten die we daar lieten liggen die ons nog altijd een beetje achtervolgen. Als je die er nu bij telt, krijg je al een heel ander verhaal.” Het was De Petter zelf die op speeldag 2, in de laatste minuut van de match tegen de neo-eersteklasser, de bal tegen het doelhout kopte. Maar de misser die vooral blijft hangen bij al wie die avond op de Freethiel was, is die van middenvelder Boubacar Diabang in de 85e minuut. Pijn aan de ogen deed die. Diabang stond zowat één meter verwijderd van het doel van Waasland-Beveren maar katapulteerde het leer tegen de lat in plaats van het gewoon binnen te tikken, wat veel makkelijker was. “Bepaalde kansen wil je liever niet terugzien”, lacht trainer Harm van Veldhoven groen. “Soms heb je de echte killers, soms niet. Af en toe pakken wij het vlak voor het doel van de tegenstander wat te speels aan. Op een bepaald moment moet je ook eens denken: nu is het bám!”
De 0-0 in Beveren was voorafgegaan door een 4-2-zege tegen Charleroi op de openingsspeeldag. Na de matchen tegen die twee promovendi wachtte KV een zwaar drieluik, dat evenwel goed begon. Met een 3-3-gelijkspel tegen Club Brugge snoepte Malinwa als enige eersteklasser tot nog toe de huidige leider punten af. Vervolgens ging geel-rood de boot in op Daknam, met 2-1, en op Sclessin, met 3-2, nederlagen die niet echt verbaasden. Maar dat op speeldag 6 ook de thuismatch tegen Beerschot (0-2) niet gewonnen werd, lag minder in de lijn van de verwachtingen.
Drie veranderingen
Het elftal van Van Veldhoven ziet er heel anders uit dan dat waarmee zijn voorganger Marc Brys vorig seizoen doorgaans aantrad. Linkermiddenvelder Thomas Enevoldsen, centrummiddenvelder Nicklas Pedersen en spits Mads Junker kwamen alle drie op aansturen van Van Veldhoven, die net als de drie Denen vorig seizoen actief was in Nederland. Het trio werd onder meer aangetrokken om het scoringsvermogen op te vangen van de naar RC Genk getransfereerde sterkhouder Julien Gorius, vorig seizoen goed voor 15 competitiegoals. Enevoldsen en Junker startten al aan elke competitiewedstrijd en scoorden respectievelijk al twee en één keer, Pedersen was tot nog toe vooral geblesseerd.
Een tweede evolutie in de ploeg is de nieuwe rol die Seth De Witte kreeg. Hij speelde vorig seizoen als controlerende middenvelder, maar Van Veldhoven schoof hem een rij naar achteren, nu speelt hij als centrumverdediger. De van Westerlo overgekomen De Petter neemt de rol van De Witte op het middenveld over en koppelt dat voorlopig aan de rol van topschutter van de ploeg, hij heeft drie treffers achter zijn naam.
Rond De Petter bevindt zich de derde opvallende verandering: Wannes Van Tricht, pas 18, en de 24-jarige Robin Henkens kregen al voluit hun kans op het middenveld. Zij kwamen vorig seizoen nog niet vaak aan spelen toe en dat was niet naar de zin van voorzitter Johan Timmermans. “Het is altijd de filosofie geweest van KV om te werken met jonge spelers die als het ware uit het niets komen en dan een verrijking blijken”, aldus de preses op 18 april 2012 in dit blad. Henkens deed op de openingsspeeldag meteen van zich spreken dankzij twee doelpunten en de wat frêlere Van Tricht viel al op vanwege zijn techniek en voetballend vermogen.
In de schelp kruipen
Strijd en passie waren in Mechelen de sleutelwoorden tijdens het tussenseizoen. Toen Brys trainer was van KV, miste voorzitter Timmermans die strijd, “een waarde waarmee KV Mechelen groot geworden is”. Brys liet Malinwa naar zijn aanvoelen ook te verdedigend spelen. De preses wilde dat teams vanaf dit seizoen weer met knikkende knieën naar Mechelen zouden afzakken.
Boven op strijd en passie mikte Van Veldhoven naar eigen zeggen ook op verzorgd voetbal en spektakel. Hij probeert, zo werd in de eerste zes matchen duidelijk, zijn team ‘hoog’ te laten spelen. “Maar daar zijn natuurlijk bepaalde zaken aan verbonden”, aldus De Petter. “Als je het zo aanpakt, moeten de linies kort bij mekaar blijven, de hele ploeg moet aan elkaar kleven, iedereen moet meestappen in dat verhaal. Als je even niet goed in de wedstrijd zit of het geheel draait niet goed, is dat moeilijk.” Dat merkte ook de trainer al. “De meeste jongens waren het niet gewend om met een hoge pressing en vanuit de balcirculatie te voetballen”, zegt Van Veldhoven. “Wie dat niet gewoon is, heeft wat tijd nodig om dat op te pikken. En als je dan ook links of rechts nog wat tegenslagen krijgt, kruipt iedereen wat meer in zijn schelp. Maar dan komt het eropaan vertrouwen te behouden in dat waar je mee bezig bent.”
Na de laatste thuismatch maakte flankspeler Joachim Mununga van Beerschot zich vrolijk over de manier van spelen van KV, hij gaf aan dat het leuk voetballen was tegen zijn ex-ploeg, omdat tegenspelers veel ruimte krijgen. “Dat is ook zo,” aldus Van Veldhoven, “maar dat is de keuze die we voor een stuk maken. Er wordt nu hier en daar gesproken over onze tegendoelpunten, maar eigenlijk hebben die weinig te maken met de hoogte waarop we spelen, ik link die veeleer aan concentratieverlies. Ik vind het niet normaal als je enkele minuten na een tegendoelpunt opnieuw een goal slikt, dat gebeurde al verscheidene keren ( tegen Lokeren en Standard, nvdr).”
Tandje bijsteken
Vooral naar de juiste invulling van de balans voetballers-strijders is Van Veldhoven nog op zoek. “Ik koos misschien al iets vaker voor de types die dat echte voetbal brengen”, zegt Van Veldhoven. “Er kan ook een periode komen waarin ik op het middenveld bijvoorbeeld kies voor De Petter en Joachim Van Damme ( overgekomen van Waasland-Beveren maar de laatste weken geblesseerd, nvdr), wat meteen een heel andere situatie zou opleveren. Maar zolang ik niet over Joachim beschik, kan ik hem niet opstellen.”
Ook zijn keuze voor de Denen is een keuze voor jongens die vooral willen voetballen. Van Veldhoven zegt: “Onze Denen zijn het Nederlandse tiktakvoetbal gewend en hebben mogelijk nog wat tijd nodig om te wennen aan het voetbal hier. Zij zijn geen jongens die de hele tijd duels aangaan, ze willen diepgang zoeken, voor het doel van de tegenstander komen en heel kort op de bal spelen, om zo druk te zetten. Maar dat is ook strijd. Enerzijds speelden wij niet altijd hun spel, anderzijds kunnen zij misschien soms ook een tandje bijsteken in de duels en op dat vlak vanuit een minder belangrijke rol toch nog iets betekenen.”
Het vertrouwen dat Van Veldhoven tot nog toe stelde in zijn fitte Denen – Enevoldsen en Junker – impliceert onder meer dat in de voorste linie Jaime Ruiz zich in het beste geval tevreden moet stellen met een invallersrol. “Mads speelt zijn spel in het combinatievoetbal”, aldus de trainer, “en is sluw – al bracht hij op die vlakken zeker nog niet genoeg. Jaime blijft een speler die op zichzelf speelt, en op intuïtie, iets waar ik het als trainer moeilijker mee heb, omdat ik vanuit bepaalde looppatronen wil werken. Jaime is onvoorspelbaarder dan Mads, dat maakt hem interessant, maar ook soms moeilijk.”
Andere accenten
De keuze voor Junker leverde een vraagstuk op dat zich bevindt in de rug van de diepe spits. Het is een van de drie posities waar Van Veldhoven al eens andere accenten uitprobeerde. In de eerste vier matchen liep Henkens op die positie, maar op Sclessin en in de thuismatch tegen Beerschot kreeg David Destorme er zijn kans. “Ik wou iemand wat korter bij Junker hebben”, aldus Van Veldhoven. “Junker is een stuk minder goed als hij te vaak alleen staat. Met Destorme beschikten we over iemand die persoonlijk dikwijls gevaarlijker is geweest, maar anderzijds zag je met hem erbij dan weer minder combinatievoetbal op ons middenveld.” De Petter zegt: “Destorme kan in principe genoeg voetballen over de grond, dat combinatievoetbal moet ook met hem kunnen, maar hij is natuurlijk wel groot en sterk, waardoor er met hem erbij soms vlugger eens geopteerd wordt voor ‘de lange bal’.” Een fitte Pedersen zou nóg een optie bieden in de rug van Junker. “Hij kan heel belangrijk zijn”, aldus Van Veldhoven, “omdat hij in die laatste fase net dat voetbalidee heeft dat we nu soms nog missen. We speelden al vaak effectief een ploeg uit, maar dan moet die ene pass komen, met de juiste snelheid en finesse.” Daarvoor was Gorius de afgelopen seizoenen de geknipte man.
De tweede plaats waar Van Veldhoven al verschillende opties uitprobeerde, is de linksachterpositie. Antonio Ghomsi moest na twee wedstrijden plaats ruimen voor Anthony Van Loo. “In louter verdedigend opzicht”, legt Van Veldhoven uit, “is Ghomsi misschien iets sterker, maar ik vond dat we aan de linkerkant nog meer diepgang konden maken. Ik zag er geen tandem zoals we die aan de overkant wel hebben, met Xavier Chen ( rechtsachter, nvdr) en Alessandro Cordaro ( rechtsbuiten, nvdr). Ik weet dat Anthony de infiltraties die ik zoek in zich heeft, maar ik moet toegeven dat ik die nog te weinig terugzag.” Anderhalve week geleden speelde Mununga van Beerschot Van Loo dan ook nog eens helemaal zoek, waardoor Van Veldhoven haast niet anders kon dan na 45 minuten Ghomsi weer zijn stek te laten innemen. “Anthony speelde een jaar lang niet,” aldus nog de trainer, “hij heeft soms nog wat tijd nodig. Je moet zo’n jongen daarin steunen. Overigens zitten ook Enevoldsen en Pedersen in die situatie, ook zij sprokkelden vorig seizoen amper speelminuten.”
Tot slot zette Van Veldhoven in het centrum van de verdediging – noodgedwongen – ook al twee verschillende spelers aan de rechterzijde van De Witte. Boris Pandza begon aan het seizoen, maar toen Arsenal Kiev hem leek te zullen aantrekken, kreeg Maxime Biset er zijn kans. De deal met Kiev ging uiteindelijk niet door en in de thuismatch tegen Beerschot kreeg Pandza zijn plaats terug, maar tijdens die wedstrijd liep hij een zware knieblessure op die hem maandenlang aan de kant zal houden. De timing van die tegenslag zat slecht voor KV, want zo’n 21 uur eerder was de transfermarkt gesloten.
Rust bewaren
Van Veldhoven besluit: “5 op 18 is veel te weinig voor wat we al gebracht hebben, maar het is wel de realiteit. Dat valt ook mij tegen. Anderzijds moeten we ook de rust bewaren. We zijn met een nieuw team nog maar net aan de competitie begonnen. En als je het totaal van de wedstrijden bekijkt, denk je ook weleens: waar maak je je eigenlijk zo druk om?”
DOOR KRISTOF DE RYCK – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Af en toe pakken wij het voor het doel van de tegenstander wat te speels aan.” Harm van Veldhoven
“Volgens mij zijn het de twee punten die we in Beveren lieten liggen die ons nog altijd een beetje achtervolgen.” Steven De Petter
