In tegenstelling tot op de US Open wordt het Hawk-Eyesysteem op Roland Garros niet gebruikt. Waarom?

Hawk-Eye is een camerasysteem dat het traject en de landingsplaats van de ballen minutieus registreert, zoals ook in het voetbal bij de doellijntechnologie. Tijdens de Hopman Cup in 2006 werd Hawk-Eye voor het eerst toegepast in het tennis. Niet veel later gevolgd door de Australian Open, Wimbledon en de US Open. Op dat laatste grandslamtoernooi, in september, nam het Hawk- Eyesysteem zelfs volledig de controle over van de umpires en de lijnrechters, op de twee grootste stadions na.

Op Roland Garros, dat nu aan de gang is, zijn het nog altijd de scheidsrechters die op basis van het merkteken van de bal bepalen of een bal in of out was, dat op gravel wel goed te zien is. Maar die stoffige ondergrond, die constant verandert door de wind en het geschuif van de voeten de spelers, plus ook lijnen van het terrein die licht boven het gravel uit steken, maken het het Hawk-Eyesysteem moeilijker om heel precies de landingsplaatsen van de ballen te bepalen. Wanneer een duidelijk merkteken zou verschillen met de meting van Hawk-Eye zou dat tot veel discussie leiden. Zo wordt nog altijd de voorkeur gegeven aan het oog van de scheidsrechter. Ook al duidt die soms het verkéérde merkteken aan, wat ook discussie veroorzaakt.

Voor tv-uitzendingen wordt het Hawk-Eyesysteem op Roland Garros wél gebruikt, maar dat is ook niet honderd procent correct. Omdat het niet dient als officieel controlemiddel, worden er immers minder Hawk Eye-camera’s geïnstalleerd dan op hard courtbanen. Met ook een minder nauwkeurige meting als resultaat.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content