AA Gent en Club Brugge lieten deze keer in het midden wie de beste van Vlaanderen is.

Kouder dan tussen twee ploegen die niet met de bal overweg kunnen, kan een wedstrijd niet zijn. AA Gent en Club Brugge vergaten zondagavond dat er ook nog gevoetbald moest worden. Slordige passes en nu eens te slappe, dan weer te potige duels waren des toeschouwers deel. De confrontatie had zich nochtans als een warme strijd laten aankondigen. De hegemonie in West- en Oost-Vlaanderen stond immers (nog maar eens) op het spel.

Verzachtende omstandigheden waren er wel: het veld riep door de aanhoudende sneeuwval meer associaties op met de Winterspelen dan met voetbal en de bal zélf deugde ook al niet. Bernd Thijs was het die achteraf uitlegde dat hij aan de zijlijn Michel Preu-d’homme en de vierde scheidsrechter erop had geattendeerd dat de oranje bal te glad was en alle kanten op zwabberde. Dat zulks in het voordeel van Gent had gespeeld – Thijs’ afstandsschot in de laatste minuten zorgde voor de gelijkmaker nadat het leer tergend wegdraaide van Stijn Stijnen – moffelde de middenvelder weg onder de factor geluk die bij zo’n trap komt kijken.

Thijs is een van de elementen die AA Gent naar een hoger niveau moeten tillen, maar hij behoort tot de categorie spelers die de clubs die AA Gent naar de kroon probeert te steken links laten liggen. De Limburger stond op het punt te tekenen voor Club Brugge, maar werd wegens een kraakbeenletsel aan de knie én een vermeende ongemotiveerde houding wandelen gestuurd. Ook Roberto Rosales, aan een sterk seizoen bezig, overkwam iets gelijkaardigs: hij werd na medische tests bij Anderlecht afgewezen wegens een enkelprobleem. Van Luigi Pieroni, die tegen Brugge twintig minuten voor affluiten inviel, zijn geen medische tekortkomingen bekend, maar hij faalde wel bij Anderlecht door zijn technische beperkingen.

Hééft Gent dan eens een speler in de rangen die het naar de landstitel zou kunnen loodsen, dan blijkt het (nog) niet in staat die langer aan zich te binden, zoals het met Bryan Ruiz ondervond. Ofschoon de Costa Ricaan (en vooral zijn vrouw) graag in Gent is – Ruiz was zondagavond op bezoek in het Ottenstadion en na de wedstrijd bij zijn voormalige ploegmaats in de kleedkamer – kon hij niet anders dan voor het financieel lucratievere Twente kiezen. Evenzo zag Gent de uitstekende Maxime Lestienne van Moeskroen naar Brugge ontglippen. Te korte financiële beentjes had de club, zoals Michel Louwagie het verwoordde, en zondagavond bleek inderdaad wie de langste beentjes had: Lestienne moest met rood naar de kant voor het te laat aantikken van Roberto Rosales.

Speldenprikken

Voor betere spelers en hogere ambities blijft het voor AA Gent uitkijken naar een nieuw stadion. Nadat eerder twijfels waren gerezen over de haalbaarheid van het project kwam vorige week het bericht dat door een herschikking van de financiële partners eindelijk kan worden begonnen met de bouw van een modern maar bescheidener complex dan oorspronkelijk gepland. In afwachting daarvan blijft het voor Gent bij spelden-prikken naar de grote drie.

Pas toen Club zondag met tien spelers verder moest, bleek dat AA Gent zijn tegenstander steeds harder kon steken. Eerder waren de backs te ver naar binnen steun komen verlenen in de te afwachtende verdediging, waardoor Brugge gevaarlijk werd vanop de flank. Het scoorde daardoor al na drie minuten door een op Marko Suler afgeweken bal van Dorege Kouemaha.

Maar in de tweede helft kwam Gent onder andere via Mbaye Leye dichter bij een doelpunt. Leye was in het veld gekomen voor de al na een halfuur geblesseerd geraakte Zlatan Ljubijankic en speelde zoals gewoonlijk op de rechterflank. Nochtans vindt de Senegalees zichzelf nog altijd een centrale spits. Maar sinds hij op Westerlo een zeldzame keer op die positie werd uitgespeeld en een paar zuivere kansen miste, lijkt alle hoop verloren om dat onder Preud’homme ooit nog te worden. Temeer omdat de trainer toen verklaarde dat hij voor die wedstrijd geen beroep had kunnen doen op zijn centrale spitsen. De gedachte andere oorden op te zoeken is Leye daarom niet vreemd, want voor een carrière op de flank voelt hij niks.

Twee keer floot scheidsrechter Alain Hamer geen strafschop toen Leye neerging in de zestien, ofschoon dat de tweede keer, na een duw in de rug, zeker had gemoeten. AA Gent bleef daardoor tegen Club Brugge wat het is: een subtopper die een topper wil maar nog niet kan zijn, ook al deed Thijs’ late schot en gelijkmaker even de hoop op een overwinning opflakkeren. Maar de kou was toen al lang niet meer te harden.

door raoul de groote

Zondagavond bleek wie de langste beentjes had.