KV Oostende, de verrassende herfstkampioen, is tot nu toe de revelatie van de Jupiler Pro League 2015/16. Sébastien Siani, de Kameroense kapitein van het kleurrijke KVO, legt uit hoe dat komt. ‘Van goed voetbal word je minder snel moe en minder snel oud.’
Sébastien Siani: ‘Er is dit seizoen veel verbeterd in Oostende. De nieuwe coach bracht een andere spirit, boven op wat Fred Vanderbiest hier bracht. Ik denk dat we vorig seizoen onze limiet bereikten. Nu is er echt een fond de jeu en dat maakt ons sterker. De kwaliteit van de spelers is nog toegenomen, ook op de bank; en wie invalt, toont iets positiefs – iederéén wil iets doen. Er zijn meer wisselmogelijkheden, er is meer concurrentie en er is meer scherpte. Op alle vlakken zijn we nu beter: op fysiek vlak, op technisch vlak en in het spel zelf. We zijn constanter geworden. Het is geen toeval dat we in de competitie nog niet één keer twee keer na elkaar verloren.’
MEER VOETBAL
‘Yves Vanderhaeghe zorgde voor een andere ingesteldheid. Als speler was hij een winnaar en die mentaliteit brengt hij ons elke dag bij. Je voelt dat hij op hoog niveau speelde en daar op het veld veel meemaakte. Hij is ook een coach die ons tijdens de wedstrijd altijd tot het einde blijft motiveren. Gaat het niet goed, dan moedigt hij ons aan om ons te herpakken. En: hij wil meer voetbal zien, meer intensiteit in het spel. Vanaf de eerste dag zei hij: zo zullen we spelen. Die duidelijkheid, dat is het eerste punt dat we pakten, vind ik. Na een tijd weet je in de wedstrijd wie wanneer waar zal lopen en vind je elkaar zelfs blind. De voorgaande jaren was ons spel vooral gebaseerd op mentaliteit. Met een echt spelsysteem is het makkelijker voetballen. Dit seizoen winnen we met karakter én kwaliteit. En als je meer in balbezit bent, moet je minder achter de bal lopen en is er meer tijd om te recupereren. Wanneer de bal verloren wordt, proberen we snel druk te zetten en hem te recupereren in het kamp van de tegenstander. Zo vinden we ook meer ruimte.
‘Oostende koos dit keer echt de spelers die nodig waren, denk ik. Er zit nu meer diepte in ons spel. Cyriac kan een bal bijhouden, kan kappen en kan draaien; en Akpala is een targetman die naar de bal toe kan spelen én diep kan gaan. Door het spelconcept is er nu ook een betere onderlinge verstandhouding. Ons probleem vorig seizoen was een beetje dat er voorin te weinig diepgang en te veel balverlies was. Nu is het voor de middenvelders makkelijker voetballen. Bij balverlies werkt nu ook iederéén mee in de recuperatie. Achterin is er minder twijfel, omdat er met Brecht Capon en David Rozehnal ervaring en kwaliteit bijkwam. Brecht kende bovendien het systeem, en David staat sowieso altijd goed opgesteld en coacht ook goed. Als de bal achter mij is, ben ik nu meer op mijn gemak.
‘Ik denk dat wij samen met Gent het beste voetbal van de competitie spelen. Niet? Er is weinig verschil in de manier van voetballen, vind ik. Onze coach werkte bij Kortrijk lang met Hein Vanhaezebrouck en heeft dezelfde spelfilosofie. Gent is voor mij de beste ploeg van het land en het te volgen voorbeeld: geen sterren, maar de ene die voor de andere werkt. Zo doen wij het hier nu ook. Twee jaar geleden gingen wij nog bij hen winnen en werden zij door hun eigen supporters uitgefloten. Nu concurreren ze als – tussen aanhalingstekens – ‘kleintje’ met de topclubs en slagen ze er met de prestaties die ze leveren zelfs in om kampioen te worden. Hun succes in de Champions League is op dezelfde basis gecreëerd: het besef dat ze klein zijn en hard moeten werken om bij de groten te horen. Om groot te kunnen zijn, moet je je klein maken.
‘Waarom zouden wij niet kunnen wat zij kunnen? Dit seizoen, volgend seizoen, binnen twee seizoenen misschien. Ik vind: we moeten durven dromen om ooit zoals Gent te zijn. Dromen is de helft van de realiteit. Het dan ook nog doen, is het moeilijkste natuurlijk. Maar dat gevoel leeft hier wel. Nu is het nog te vroeg om daar al over te beginnen, maar je moet erin geloven. Dat begint met werken om de volgende match te kunnen winnen. We bewezen al dat we met de groten kunnen wedijveren, we lieten zien dat we een ploeg zijn met kwaliteiten en dat we bij de topclubs niet alleen maar gaan verdedigen. We spelen. Zo hoort het.’
MEER MELANGE
‘We zijn een heel multiculturele ploeg, maar we komen goed overeen. Er zitten enkele stijfkoppen tussen, maar uiteindelijk beseft iedereen wel waarom hij hier is en waarom hij geen foute dingen moet doen. Iedereen weet dat hij werkt voor een groep en voor de naam KV Oostende. Niemand komt vóór KVO, iedereen staat achter KVO. Het belangrijkste voor mij als aanvoerder is dat er discipline is, want iedereen heeft dat nodig om vooruit te gaan. Zelf ben ik een Afrikaan, maar ik vertegenwoordig niet de zwarten, de blanken of de gelen. Ik vertegenwoordig de waarden van Oostende. KVO is een tricolore club, dat betekent: een melange. Een melange van mensen die een geheel vormen. Elk met hun eigen inbreng. Vlamingen, Europeanen en Afrikanen. Dat is ook de sterkte van de ploeg: multicultureel, maar homogeen. We maakten er een blok van en gaan samen vooruit. Soms is Brecht zelfs de enige Belg in de basis, maar dat is dan ook de visie van Oostende: voetbal is een internationale sport; als een buitenlander beter is, zal hij spelen. Hier worden zelfs lessen Spaans, Engels en Nederlands gegeven. Dit is een club die zijn spelers gemakkelijk integreert en wat dat betreft zullen we nog sterker worden.
‘Ik ben een beetje de thermostaat. Af en toe neem ik links en rechts in de groep de temperatuur. Ontgoochelden zijn er altijd wel, want niet iedereen kan altijd tegelijk tevreden zijn. Soms moet ik motiveren, soms corrigeren, soms kalmeren. Soms is er op training iets meer spanning, maar het slaat natuurlijk nergens op om elkaar te blesseren. Vuur moet je niet met nog meer vuur benaderen. Bij wie zijn hand verbrandt, moet je voor afkoeling zorgen. Als je begint te roepen op iemand die boos is, zal hij het dan beter begrijpen? Soms is er zachtheid en finesse nodig. Dat is een kwestie van aanvoelen. Soms zie ik in de kleedkamer iets en laat ik het gebeuren, omdat het af en toe beter is om iemand die wil laten zien dat hij er ook nog is wat te laten praten. Maar aan alles zijn er grenzen natuurlijk. David kijkt ook een beetje mee wat er allemaal gebeurt. Hij is iemand die altijd aanwezig is, maar heel rustig is, die luistert, raad geeft en de dingen nooit moeilijker maakt. Dat is belangrijk, want we zijn aan iets fantastisch bezig en als we zo voortdoen, zal op het einde iedereen winnaar zijn. Als je met Oostende in de eerste drie kunt eindigen, is dat iets waar iedereen altijd trots op zal kunnen zijn, vind ik.’
MEER VREUGDE
‘Het is een feit dat Afrikanen van ambiance houden en zich in de kleedkamer amuseren, lachen, zingen en dansen. Maar we blijven geconcentreerd op ons werk. Als we gaan voetballen, is het niet alsof we naar een begrafenis gaan of naar de kerk om te bidden. Wij vinden: als er muziek is, is er vreugde; en dat geeft je een goed gevoel om te spelen. Ik hou er niet van om in mezelf gekeerd in de kleedkamer te zitten wachten tot de scheidsrechter fluit om aan te geven dat het tijd is om het veld op te lopen en aan de wedstrijd te beginnen. Ik zou in slaap vallen, denk ik. Als ik daarentegen tot dan naar muziek luister, ben ik al in mijn tempo. Maar iedereen heeft zijn manier om zich te concentreren en nu proberen we in de kleedkamer voor de wedstrijd geen muziek meer op te zetten voor iedereen. Na de match natuurlijk wel, maar helaas niet na een nederlaag. (lacht) Didier (Ovono, nvdr) is dan de dj. We zegden nochtans dat de anderen ook hun muziek mogen draaien, want de installatie van Didier werkt met bluetooth, maar niemand doet het. Dus spelen wij onze favoriete muziek, zoals Sapés comme jamais van Maître Gims.
‘Het leven vraagt dat je op elk moment kunt genieten; en dansen ontspant. Dat maakt mij welgezind en rustig. We willen het ook met iedereen delen, anders zouden we onze koptelefoons opzetten. Trouwens, ook de voorzitter toont van welke kant je het leven moet nemen. Hij geniet ervan, profiteert van zijn tijd en deelt dat met iedereen, omdat hij weet: als hij in zijn kist zal liggen, zal het te laat zijn om nog recht te springen en Couckenbak te zingen.’
MEER RESPECT
‘In Oostende was niets toen ik hier drie jaar geleden in tweede aankwam. Ook als ik denk aan wat ik toen verdiende, zie ik welke enorme weg er is afgelegd. KVO is op alle niveaus enorm geëvolueerd. En als je voelt dat hier iets goeds zal gebeuren en dat de club absoluut wil dat je blijft, nog meer dan voorheen op je rekent en je uit respect iets voorstelt wat je onmogelijk kunt weigeren, waarom zou je dan weggaan? Je bent hier in een groep die je kent en die je begrijpt; en als je in de top zes staat, dan bén je bij een topclub, hé. Nogmaals: wat Gent kan, moet Oostende ook kunnen. Ik ben zeker dat we met deze groep hetzelfde kunnen realiseren. Volgens mij kunnen we alleen nog maar beter worden. Ik droom hier van hetzelfde parcours als Gent.
‘Het voetbal dat we nu spelen, past bij mijn kwaliteiten. Dat maakt het voor mij makkelijker. Mijn hoofd is nu ook helemaal vrij, waardoor ik sneller handel. Ik ben minder gestresseerd. Voorheen waren er altijd twijfels: zullen we zakken of niet? We moesten ons zien te redden. Nu zitten we in de top zes en denken we aan Europees voetbal. Dat is voor het brein een heel andere denkrichting. Vroeger, in Brussel, was mijn financiële situatie moeilijk en dan is het ook moeilijk om te voetballen. Bij Anderlecht werd ik altijd verhuurd en stelde ik mij telkens de vraag: waar zal ik volgend seizoen zitten? Dan kwam je ergens toe in de loop van augustus, wanneer de anderen daar allang bezig waren. Nu, met de zekerheid van een nieuw contract tot 2019 en een optie tot 2020, moet ik alleen maar aan voetbal denken en bewijzen dat ik dat nieuw contract waard ben. Zoals het hier nu gaat, kan ik misschien nog wel meer dan vijf jaar blijven doorgaan. Want van goed voetbal word je minder snel moe en minder snel oud.’ (lacht)
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S KOEN BAUTERS
‘Door het spelconcept is er nu ook een betere onderlinge verstandhouding.’ SÉBASTIEN SIANI
‘Dat is ook de sterkte van de ploeg: multicultureel, maar homogeen.’ SÉBASTIEN SIANI
