De combinatie van een blessure, de coronacrisis, druk en een deuk in het zelfvertrouwen maakte dat Yari Verschaeren sinds begin dit jaar nog maar 20 minuten speelde in officiële wedstrijden. Twintig minuten!
Het is een jaar geleden maar voor Yari Verschaeren lijkt het een eeuwigheid. Zijn eerste grote interview, op het terras van het hotel waar de Beloften verblijven. Die zijn op het EK in Emilia-Romagna al uitgeschakeld, terwijl ze hun derde match, tegen Italië, nog moeten spelen – Verschaeren zal daar trouwens van profiteren om een van de mooiste doelpunten van het toernooi te maken. Het loopt dan allemaal op wieltjes voor hem, het jaar 2019 is er een van de grote momenten. Zoals dus dat interview eind juni. Hij trekt zich goed uit de slag, is nergens bang voor.
Een eeuwigheid lijkt het inderdaad geleden, want een jaar later staat hij weer nergens. Het beste bewijs: in de voorbereidingswedstrijden van Anderlecht stond hij nooit in de goeie basiself. Een ander teken aan de wand: zijn officiële speeltijd in het jaar 2020 bleef beperkt tot twintig minuten. Een minuut en nog wat tegen Waasland-Beveren eind februari, een week later zeventien minuten tegen Zulte Waregem en zondag twee op Mechelen. Dat is alles. Natuurlijk zitten corona en de onderbreking van de competitie daar voor veel tussen, maar het is niet alleen dat. Het is gewoon een jaar vol miserie. Een reconstructie.
De toekomstige ambassadeur van het Belgisch voetbal (dixit Roberto Martínez) is momenteel reservespeler van een ploeg in opbouw.
Het systeem-Kompany
Tussen november 2018, toen hij door de vele afwezigheden voor het eerst zijn opwachting maakte in de eerste ploeg, en december 2019 heeft hij weinig gemist. Hij bevestigde om te beginnen zijn goeie start, speelde vervolgens bijna alles in play-off 1 en begon als titularis aan zijn tweede seizoen. Daarnaast speelde hij individuele prijzen in de wacht, werd hij verrassend geselecteerd voor de EK voor beloften en werd hij opgeroepen voor de Rode Duivels. Het liep als een trein, en die werd pas gestopt half december 2019. Een onschuldig contact tijdens de klassieker op Sclessin leidde tot een scheur in de enkelbanden. Op dat moment beseft nog niemand dat Verschaeren vertrokken is voor maanden miserie.
Bovendien is hij in het Anderlecht dat speelt op de wijze van Vincent Kompany minder bepalend, minder spontaan ook dan in het seizoen ervoor. Dat geeft hij zelf ook toe. Hij erkent dat hij gefrustreerd is omdat hij er niet in slaagt om beslissend te zijn. Hij zegt dat het in zijn hoofd zit, dat hij slecht slaapt wanneer hij niet scoort en geen assists geeft. Hij weet dat men meer van hem verwacht gezien het tempo waarin hij doorbrak.
De statistieken dus… Sinds hij in eerste klasse voetbalt, zijn die van Verschaeren nooit echt goed geweest. Slechts vier goals en vijf assists in 42 wedstrijden: veel te weinig voor een speler wiens parcours vergeleken wordt met dat van paars-witte legendes als Enzo Scifo, Pär Zetterberg of Marc Degryse. Dat komt voor een stuk door zijn positionering. Hij stond eerste op de flank, maar Kompany zag hem liever centraal. Hij denkt een beetje met heimwee aan zijn tijd op de vleugel – ‘Ik kon er meer voorzetten geven.’
Maar er is meer. Er zijn nog andere redenen voor zijn aarzelend seizoensbegin. Hij krijgt minder vrijheid dan vroeger, omdat men hem nu kent. Hij vertelde dat Steven Defour hem in de match tegen Antwerp van geen vin loste. ‘Ik kon me niet omdraaien of daar was hij. Hij liet me geen seconde gerust. Daar moet ik aan wennen. Ik ben een speler die er behoefte aan heeft om vaak de bal te raken en met zo’n waakhond in je rug is dat niet eenvoudig.’ Hij voegt er nog een element aan toe: het systeem-Kompany is moeilijk te begrijpen en onder de knie te krijgen. Hij waarschuwt zelfs: de druk neemt van week tot week toe en zou de spelers op den duur ook kunnen verlammen.
Antwoorden met de voeten
Op Kompany en zijn systeem komen we op een andere keer nog wel eens terug. Er loop in elk geval veel volk centraal op dit moment: Albert Sambi-Lokonga, Peter Zulj en Michel Vlap spelen daar. Om in de ploeg te geraken zal Yari Verschaeren moeten bewijzen dat hij beter is.
De ploegmaats van Verschaeren in een oefenwedstrijd tegen RWDM, vroeg op de dag, waren onder anderen Antonio Milic, Ognjen Vranjes, Ilias Takidine, Anthony Vanden Borre, over wiens toekomst niks bekend is, en Adrien Trebel, die men graag wil verkopen. Dat is een echte B-ploeg. ’s Namiddags speelde Anderlecht tegen Lille, een echte generale repetitie voor de competitiestart, met min of meer het type-elftal. Verschaeren speelde ook in die wedstrijd. Een vijftal minuten… Dat vat zijn situatie op dit moment goed samen. Het goudhaantje van het Belgisch voetbal – ‘de toekomstige ambassadeur’, dixit Roberto Martínez – is momenteel reservespeler van een ploeg in opbouw.
Op Neerpede circuleren er verschillende verklaringen voor de huidige dip van Yari Verschaeren, zoals de veranderingen van zijn positie, meer centraal, en zijn blessure van eind vorig jaar. Men zegt ook dat hij het mentaal moeilijk heeft om al die topmomenten die hij op enkele maanden tijd beleefde, een plaats te geven. Men legde druk op hem, hij zette zichzelf ook onder druk en daardoor blokkeerde hij. Er is ook sprake van enige frustratie omtrent zijn contractuele situatie. Anderlecht verlengt momenteel momenteel de verbintenis van het ene na het andere jonge talent: Albert Sambi-Lokonga, Jérémy Doku, Killian Sardella, Marco Kana, Antoine Colassin… Yari Verschaeren voorlopig niet. Hij ligt onder contract tot 2022 en zou graag een opwaardering krijgen. Maar de nieuwe bestuursploeg lijkt van oordeel dat zijn huidig salaris wel voldoende is. Speelt dat in zijn hoofd? Zijn makelaarsbureau, waar de broer van Leander Dendoncker de onderhandelingen doet, maakt er geen drama van: ‘Voor ons is er geen probleem. Yari zal wel antwoorden met zijn voeten.’
