Nog maar een paar maanden is het geleden dat Jean-François De Sart, de coach van de beloften, liet doorschemeren dat hij eigenlijk wachtte op een telefoontje om bondscoach te worden. René Vandereycken lag onder vuur, er werd over opvolgers nagedacht, sommige trainers waren zelfs al zijdelings gecontacteerd en CEO Jean-Marie Philips had openlijk zijn ongenoegen kenbaar gemaakt over het functioneren van Vandereycken. En was De Sart niet de man die met de jonge Rode Duivels schitterend presteerde op het EK in Nederland en de ploeg naar de Olympische Spelen bracht? Dan mag je inderdaad dromen van meer, ook al werd er over de prestatie in Nederland wat te lyrisch gedaan en is het nooit helemaal duidelijk geworden hoe zwaar Jean-François De Sart als trainer echt weegt. Het succes kon hem echter niet ontnomen worden.
Een paar weken geleden maakte de KBVB kenbaar met Vandereycken te willen doorgaan. Sommigen dachten dat de onderhandelingen met de koppige en ijzingwekkend principiële bondscoach heel moeizaam zouden verlopen, maar beide partijen vonden mekaar opvallend snel in een nieuw akkoord dat afgelopen vrijdag werd getekend. Dat behelst onder meer ook dat René Vandereycken, een paar maanden geleden bijna uitgerangeerd, de eindverantwoordelijkheid krijgt over de beloften. Los van het gegeven of zo’n constructie zinvol is of niet, het is een openlijke vernedering voor De Sart. Iemand met ruggengraat stapt dan op, zeker als hij – zoals De Sart – een veilige baan als bankdirecteur heeft. Maar de coach van de beloften blijft zitten. Sterker zelfs: hij beweert zich niet gepasseerd te voelen.
De nationale ploeg heeft nood aan rust en sereniteit. In die sfeer moet de weg naar Zuid-Afrika worden ingeslagen. Is het daarom dat Vandereycken een vreemde knieval deed? Hij kwam met het idee om Marc Wilmots als assistent aan te trekken. Dat is bizar want dezelfde Wilmots bekritiseerde openlijk de prestaties van de Rode Duivels en riep drie maanden geleden, na het bloedloze 0-0-gelijkspel in Finland, dat het hoog tijd werd dat de voetbalbond een signaal gaf of er nu al dan niet met Vandereycken zou worden doorgegaan. Het klonk als een sollicitatie.
Vandereycken heeft het niet begrepen op die steeds groter wordende stoet ex-voetballers die wedstrijden ontleden en, zo vindt hij, oordelen uitspreken zonder de interne keuken te kennen. Welke pretentie, zo liet hij zich ooit in een interview ontvallen, moet je niet hebben om dat te doen? Nu blijkt dat allemaal geen belemmering meer te zijn. Een rare kronkel.
Natuurlijk is Marc Wilmots een geëngageerde man met een bepaalde visie. Hij komt correct over en heeft een aanvallende voetbalfilosofie, al kon hij die nog niet in de praktijk omzetten. Want als een goeie trainer profileerde Wilmots zich tot dusver allerminst. Zijn kortstondige passage bij Schalke 04 maakte niet echt een verpletterende indruk en zijn periode bij STVV duurde amper een paar maanden. Het mag dan achteraf met deze club van kwaad naar erger zijn gegaan, er zijn jonge trainers die op een andere manier hun stempel hebben gedrukt.
Maar kennelijk is dat niet het criterium. Het gaat om het taalevenwicht. Met de aanstelling van Wilmots, zo wordt onverbloemd gezegd, worden de Franstaligen gepaaid. Er wordt gepraat over een slimme zet van de bondscoach. Kortzichtiger kan je niet denken. Want de cruciale vraag moet natuurlijk zijn wat Wilmots eventueel aan de nationale ploeg kan toevoegen. Los van het gegeven wat er zou gebeuren als de WK-kwalificatie bijvoorbeeld met twee opeenvolgende nederlagen zou beginnen. Gegarandeerd weerklinkt dan vanuit Wallonië de roep om Vandereycken opzij te zetten en Wilmots te promoveren.
Dit land werd op het politieke vlak maanden gegijzeld door communautaire toestanden. Dat soort aspecten mag nooit tot in de sport doordringen. Het gaat om de juiste mensen op de juiste plaatsen, om een eendrachtige visie, om een duidelijke voetbalfilosofie. Die bereik je niet door water en vuur met elkaar te verenigen. Als Wilmots, op zich al geen man die in de schaduw wil opereren, rationeel denkt, moet hij die aanbieding naast zich neerleggen.
S
door Jacques Sys
