AA Gent kende een internationaal getinte voorbereiding op zijn Europese campagne – met een gelijkspel tegen Lierse als vraagteken – vóór het donderdag in Bulgarije Levski Sofia partij geeft.

Dinsdag 7/9: Ménage à trois

Het meest heikele onder-werp van de week die AA Gent zal doormaken, bevindt zich niet in het Ottenstadion of op het oefencomplex, maar in Servië. Daar verblijft Marko Suler namelijk met de selectie van de Sloveense nationale ploeg, die er op de avond dat België Turkije partij geeft een kwalificatiewedstrijd voor het EK 2012 speelt.

Tussen Suler, AA Gent en de Sloveense nationale ploeg is het altijd al een lastige ménage à trois geweest. Was de stuntel van weleer eindelijk international geworden, bakte hij er na elke interland aanvankelijk niks meer van in de Gentse basis. Te vermoeid, te weinig geconcentreerd, heette het. Inmiddels zijn de prestaties van de centrale verdediger dermate stabiel geworden dat hij niet meer weg te denken is uit de achterhoede. Maar tegen Kiev liep hij een scheur in de hamstrings op. Een WK en een transferverhaal maakten hem mentaal vermoeid, schat Francky Dury.

Toch ging Suler in volle revalidatie in op een oproeping voor de nationale ploeg.

“Je moet een speler kwalificeren op een waarde van 1 tot 10”, zegt Dury. “Wie boven de 7 zit, kan altijd spelen, beneden de 5 ben je geblesseerd. Maar tussen de 5 en de 7 ben je een speler at risk. Wetenschappelijk is dat bewezen en Suler zat in die zone at risk: mentaal vermoeid en revaliderend. Van mij mocht hij niet naar de nationale ploeg gaan en dat hij speelde, wou ik in elk geval niet. Maar dat zijn carrièrejongens, dus hij wou toch gaan.”

Voor Suler werd het een reis voor niks: hij bleef negentig minuten op de bank.

“Spelers moeten sterker durven zijn”, zegt Dury, die vaststelde dat Randall Azofeifa, ook terug uit blessure en opgeroepen voor Costa Rica, in België bleef.

Veel kans dat een en ander in zijn onderhoud met Ivan De Witte ook ter sprake is gekomen. De preses van AA Gent laat niet na elke week op een training van het eerste elftal aanwezig te zijn om een vinger aan de pols houden. Het aanvankelijk korte gesprek dat Dury aan de zijlijn met hem leek te zullen hebben, groeit uit tot een lange en opgewekte monoloog van de trainer, terwijl Manu Ferrera de oefeningen verder begeleidt. “Als de voorzitter naar de club komt, dan laat ik Ferrera de training verder doen – Manu weet dat – en dan praten we. Over voetbal, AA Gent, het gevoel. Hij ziet dat ik gelukkig ben en dat pak je mee in je coaching”, zegt de trainer.

Het overkokende potje dat AA Gent bij de start van de competitie leek te worden, blijkt zoals de trainer had voorspeld met het verstrijken van de transferperiode tot rust gekomen. Hij heeft, ondanks een rumoerige start, altijd zijn voetbalfilosofie in het vizier gehouden, benadrukt hij, en liet zich de voorbije weken niet verleiden tot goedkoop cynisme of paniekerige reacties. Hij hield er met zijn empathische vermogen vooral de goede luim in.

“Dat sommige spelers misschien een keer ‘op het lijntje’ gelopen hebben, dat was voor mij leerrijk om de groep beter te leren kennen”, zegt Dury. “Ik heb dat ook aanvaard. Ik heb ElimaneCoulibaly gevraagd waarom hij dat ( aanvankelijkweigeren in te vallen, nvdr) deed, in Kiev. Ik heb hem ‘gevoeld’. Ik ben zo gelukkig met zijn reactie tegen GBA: de termijn van invallen is dezelfde, maar het gevoel is anders.”

Woensdag 8/9: Amizade

Lang is AA Gent een Balkanbastion gebleken, maar die transferader lijkt de club nu stilaan dicht te knijpen. Met hun vijven hebben de Zuid-Amerikanen het Zuidoost-Europese contigent inmiddels geëvenaard. Maar met vier Afrikanen, een Israëliër, een Noor en een Fransman vormen de twaalf Belgen wel nog altijd een meerderheid in de bonte kern.

“Je mag niet vergeten dat we met heel veel nationaliteiten zitten”, zegt Dury, “en in moeilijke momenten is dat geen voordeel omdat je niet kunt communiceren over het betreffende probleem. Hoe reageert een Zuid-Amerikaan, een Afrikaan, een nieuweling, een jongere tegenover de rest? Er moet respect zijn. Vorige week is daarvan voor mij hét voorbeeld geleverd. We speelden een onderlinge wedstrijd en Adriano Duarte is net wat te laat om Conte te onderscheppen. Vijf weken geleden had Conte bij wijze van spreken onder de grond gezeten, nu hield Duarte zijn handen verontschuldigend omhoog en Conte scoort. Ik heb aan Duarte gezegd: chapeau! Iemand blesseren op training doe je niet en ik weet tóch dat Duarte zich in de competitie niet zal inhouden.”

Eerder op de week had Adriano Duarte met de ironie die hem eigen is nog eens duidelijk gemaakt dat AA Gent zich als één groep wil profileren. ” Allee, de Franstaligen ginder, de Vlamingen aan die kant, de rest hier. Kenny, jij met je voeten achter die lijn blijven”, roept hij tijdens een strekoefening. Voor iemand die vorig seizoen amper heeft gespeeld en dit seizoen bij de gratie van de geblesseerden Myrie, Wils en Suler in het elftal kwam, ontbreekt het Adriano Duarte niet aan zelfvertrouwen.

“Waarom zou hij stressen?”, vraagt Marcello retorisch. “Adriano blijft altijd cool. Je kunt maar beter onder alle omstandigheden rustig blijven.”

Marcello zit met de iPod dreunend in de oren vanachter een modieus te grote bril en in een afgezakte jeans kopwiegend en mompelend de training te volgen. Marcello is zanger, Braziliaan en vriend van Duarte. Hun vaders kennen elkaar en Marcello’s jongere broer zat bij Adriano in de klas. Met zijn band toert Marcello een maand door Europa en zal hij optreden in Duitsland en Spanje. Amizade heet zijn groep. Bruderschaft, brotherhood, verduidelijkt Marcello. “We zijn uiteindelijk allemaal broeders, toch?”

Donderdag 9/9: Keep the quality!

Dat ze fouten mogen maken, als ze maar begrijpen wat hij met zijn oefening wil bereiken, legt Francky Dury zijn spelers tijdens de training uit. And keep the quality! Quality! Het credo valt in de loop van de week meer dan eens te horen. Goed voetballen, passing verzorgen, daar draait het voor de Gentse trainer om: “We zitten nog maar halverwege, maar ik zie verbetering. Het positiespel is al veel beter. In het begin werden veel duelfouten gemaakt. Ik motiveer mijn spelers om juist te staan. Snel omschakelen en goed voetballen. Goed verdedigen en druk houden op de bal vanuit onze positie. Ik zie hen veel oppikken.”

Backs moeten modern verdedigen: niet hangen in hun positie, maar vooruit denken. “Het compliment dat ik kreeg van Beenhakker na Feyenoord, was: proficiat, niet alleen met de overwinning, maar ook met de manier waarop je je team uit de box hebt gehouden. Toen dacht ik: verdorie, die heeft het gezien!”

Kenny Thompson voelt het verschil met vorig seizoen. “Het gaat er heel gedisciplineerd aan toe, met veel wil om te voetballen”, zegt hij. “Voor de trainer zijn de backs heel belangrijk. Ze moeten in modern voetbal de ploeg vooruit stuwen. Op dat vlak verandert er sinds vorig seizoen wel veel: je krijgt als back veel meer taken op je. Vorig jaar mocht je meegaan, maar moest je vooral de bal voor de goal gooien. Fysiek is het nu zwaarder, maar je wordt er wel beter van.”

Michel Louwagie, die onopgemerkt de training volgt, ziet de laatste drie nieuwkomers aan het werk: de Ecuadoraanse spits Edson als vervanger van Mbaye Leye, de Kroatische rechtsachter Baric als concurrent/vervanger voor de geblesseerde Roy Myrie en de Braziliaanse linksback Wallace.

Dury analyseert: “Edson is een type spits die graag de actie begint én afrondt. Het is niet iemand die afwacht in de box, maar nogal dikwijls eens naar de bal toe komt om een combinatie op te zetten. Hij bekoort mij omdat hij pas negentien is en mogelijkheden heeft. Baric is een jongen die goed zijn positie houdt en van daaruit probeert mee te voetballen. Wallace daarentegen zal, denk ik, meer offensief gericht zijn. We zitten daardoor op links met drie flankverdedigers met wisselende kwaliteiten: Kenny is iemand die altijd vanuit zijn wilskracht en mentaliteit zal spelen, een grote gave. Wallace heeft naar mijn idee meer de offensieve kwaliteiten en Skarabot zal eerder vanuit zijn positie spelen.”

Hanstveit, aanvankelijk linksachter, wordt daardoor centrale verdediger.

Zaterdag 11/9: Le coaching

Het scheidsrechtersblad van Lierse-AA Gent is duidelijk: Azofeifa speelt, Suler zit op de bank. Net als Kenny Thompson, geschorst tegen Levski Sofia. In het seizoen 2006/07 voetbalde Thompson vier maanden (acht wedsrijden) bij SK Lierse, waarna hij door Gent aan Roeselare werd uitgeleend. “Een moeilijke periode”, herinnert Thompson zich die vergeefse strijd tegen de concurrentie bij AA Gent. Nu werden met Skarabot en Wallace twee nieuwe linksachters gehaald, waarvan de laatste op Lierse in de ploeg staat. “Er komen elke keer nieuwe. Ik weet niet of ik het van mijzelf mag zeggen, maar ik ben toch elke keer boven water gekomen. Op den duur is het wel een beetje moeilijk omdat het elke keer opnieuw gebeurt. Je wordt zo wel onzeker gemaakt, dat gevoel krijg je. Ik put daar uiteindelijk wel energie uit, want ik word er sterker van. Ik probeer alles positief te zien: elke keer als ze een betere halen, word ik ook beter. Je moet de professionele attitude hebben om die druk van je af te zetten en te blijven presteren. Ik heb niet voor niets bewust gekozen om nummer twaalf op mijn tenue te hebben staan: ik heb ook in Roeselare altijd de steun van de twaalfde man gevoeld.”

Met een paar flitsende reddingen speelt Bojan Jorgacevic een opgemerkte wedstrijd. “Hij gaat door op zijn elan van vorig seizoen”, zegt keeperstrainer Jacky Munaron. “Maar hij moet zich wat aanpassen aan de andere manier van voetballen. Hij moet proberen meer op te bouwen van achteren uit. Vroeger moest hij de bal zo ver mogelijk naar voren krijgen, nu vragen we hem eerder met de hand dan met een trap de bal in het spel te brengen. Hij moet ook meer de vier verdedigers en de centrale middenvelder sturen. Le coaching van de voorspelers, dat is niet mogelijk als keeper, maar hij probeerde het wel nog altijd te doen. Als je staat te roepen als je voorin iets ziet gebeuren, verknoei je je energie. Met zijn temperament – het is een winnaar – moet je hem daarin soms wat afremmen. Hij was te veel bezig met álles. Als we de bal verliezen moet le coaching défensif zijn eerste taak zijn. Kijken of de verdedigende middenvelder dicht genoeg bij zijn centrale as staat, de posities op rechts in de gaten houden als de bal op links is, want het gevaar komt dan meestal van daar. Een panoramisch overzicht houden, quoi.”

Zondag 12/9: Internationale Jaarbeurs

In hal 5 van de Internationale Jaarbeurs in Gent is Francky Dury op de stand van Radio Club FM aanwezig met een (jonge) delegatie Gentse spelers. Dergelijke actes de présence zijn niet onbelangrijk voor wat Michel Louwagie omschrijft als ‘de slapende supporters wakker maken’ om de club verder te kunnen uitbouwen.

Willy – yep, Willy – stelt tussen het handtekeningen uitdelen door en met muziek en rumoer op de achtergrond een paar vragen aan de trainer.

Over zijn indruk van AA Gent: “We hebben een internationale spelersgroep. We zijn allemaal familie. Soms ben je verrast wie je broers zijn, maar uiteindelijk zijn we familie.”

Over hoe hij daar discipline in houdt: “Door attitude te hebben en respect af te dwingen.”

En over de aanstaande Europese campagne: “De spelers hebben gezegd: jammer dat we niet kunnen spelen tegen Liverpool of Manchester. Maar ik heb hen gezegd: zorg dat je doorgaat en dan kun je er misschien tegen spelen. We gaan niet voor de historie, niet om te kunnen zeggen: ik heb ooit op Anfield Road gespeeld.”

Donderdag in Sofia begint voor AA Gent de echte ‘internationale jaarbeurs’, met de wedstrijd tegen PFC Levski, waarna er nog volgen tegen Sporting CP en LOSC Lille.

“De ambitie van de groep”, had Dury eerder op de week gezegd, “moet zijn: van de eerste twee matchen, op Sofia en thuis tegen Lille, er zeker één winnen. Als we dat kunnen realiseren, blijven we in competitie.”

door raoul de groote – beelden: belga

Het overkokend potje dat AA Gent bij de start van de competitie leek te worden, blijkt tot rust gekomen.

De ambitie van de groep moet zijn: van de eerste twee Europese matchen er zeker één winnen.

Francky Dury