Van twijfels gevrijwaard is de Genkse defensie dit seizoen zeker niet. ‘Maar we zijn een groep’, zegt Akram Roumani.
Hoewel hij al twee jaar in Genk voetbalt, trad hij nog maar nauwelijks voor het voetlicht. Op grootsprakerigheid kan Akram Roumani nu eenmaal niet betrapt worden, maar dat neemt niet weg dat RC Genk met hem een speler van niveau heeft lopen op de linksachter. “Mijn contract loopt nog tot 2004, maar ik wil bijtekenen omdat ik hier heel gelukkig ben. Ik denk dat ik het ga verlengen tot 2006. Dit is een hele goeie club voor mij.”
In het begin van de competitie hadden jullie concentratieproblemen : sommigen speelden alsof Genk met de vingers in de neus wel weer kampioen zou worden.
Akram Roumani : Dat is waar. We begonnen alsof we alweer kampioen waren, maar de tegenstanders bereidden zich goed voor op ons. We kenden een beetje een relâchement omdat we dachten : we zijn goed, we zullen wel weer kampioen worden. Nu is de concentratie beter.
Jij was een van de spelers die bedoeld werden toen het over het gebrek aan concentratie en nonchalance ging, niet ?
Bijna elke speler werd geviseerd. We zijn een groep.
De verdediging werd dit seizoen al vaak met de vinger gewezen, want jullie slikken nogal makkelijk tegendoelpunten.
Ik denk dat we goed spelen, maar als we pakweg 3-0 voor staan, laten we de concentratie soms los. Geen groot probleem, maar het heeft ook te maken met de communicatie tussen Didier ( Zokora, nvdr) en Seyfo ( Soley, nvdr). Ze zijn elkaar nog niet gewoon omdat ze nog te weinig konden samenspelen, maar dat kan alleen maar verbeteren.
Maar er is ook het onverzorgd uitvoetballen, zeker als jullie onder druk komen als de bal voorin niet wordt vastgehouden.
Dat is waar. We trappen vaak de bal zomaar weg. Tegen Lokeren, tegen Sparta Praag, het was telkens hetzelfde probleem : we houden de bal niet genoeg vast om te voetballen. Dan kruipen we achteruit en kan de tegenstander te veel komen. Zo krijg je goals tegen natuurlijk. Dat en het concentratieverlies in de laatste minuten. Maar dat gaan we vermijden in de toekomst, want daar is veel op gewerkt op training.
In Marokko speelde je in een 3-5-2. Voel je je minder op je gemak in een 4-4-2 ?
Integendeel. Toen ik jong was, speelde ik bij de nationale beloften in 3-5-2, maar in een 4-4-2 voel ik me beter. Je verdedigt meer en als je aanvalt, val je meer aan.
Aanvallen is ook noodzakelijk voor het soort voetbal dat jullie brengen. Want als de flanken niet in de wedstrijd zitten, zoals bijvoorbeeld in Praag bleek, krijgen jullie het heel moeilijk.
Ja, als we aanvallen kunnen we beter de bal in de ploeg houden en krijgen we minder doelpunten binnen. Daarom proberen we ook elke wedstrijd zo hoog mogelijk te verdedigen en minder de lange bal te zoeken naar Moumou ( Dagano, nvdr), zoals we ook in Praag te veel deden. Maar gelukkig konden we ons nog plaatsen voor de Champions League.
Hoe belangrijk is de Champions League voor jou ?
Champions League, dat zijn grote wedstrijden tegen grote ploegen, dus dan mag je geen schrik hebben, maar moet je eerder fier zijn dat je mag spelen tegen spelers als Zidane, Roberto Carlos, Figo… Maar aan de Champions League moeten we niet te veel denken. We moeten ons in de eerste plaats concentreren op de competitie, want het is dankzij de competitie dat we Champions League spelen. Daarom moeten we weer een goed seizoen maken en proberen binnen de eerste drie te eindigen om weer een Champions League te kunnen spelen.
Dat zal dit seizoen moeilijker worden : Brugge en Anderlecht hebben zich versterkt.
Ploegen bereiden zich nu goed voor tegen ons, maar bij de eerste drie eindigen moet lukken. We zijn een goeie ploeg.
Hoezeer kan de Champions League jullie beïnvloeden in de competitie ? Kan een nederlaag of een overwinning jullie breken of vleugels geven ? Met andere woorden : hoe sterk staan jullie mentaal ?
Ik denk niet dat we er vier of vijf gaan binnen krijgen ( lacht). Neen, dat zal ons niet uit ons lood slaan. We zijn bien équilibrés en de trainer praat veel met ons. Vergeet de Champions League, denk in de eerste plaats aan de competitie, want daardoor zitten we in de Champions League. Nu kunnen we wedstrijden spelen tegen grote ploegen, dat is goed voor de spelers en voor de club. We moeten het nu van wedstrijd tot wedstrijd bekijken.
Zal je die knop zomaar kunnen omdraaien ?
We moeten geconcentreerd blijven. Vooral nu we heel veel wedstrijden na elkaar moeten spelen. De tijd in het oog houden ook en goed slapen, goed recupereren, geen domme dingen doen.
Hoe zwaar gaat die opeenvolging van wedstrijden fysiek wegen in de competitie ? Want behalve Champions League en competitie spelen een groot aantal van jullie ook nog interlands, vaak met vermoeiende verplaatsingen.
Ik denk dat we niet veel problemen gaan ondervinden. Champions League is natuurlijk een hoger niveau, maar in de competitie zijn we sterk genoeg. Het kan dat er af en toe iemand minder is, maar we beschikken over goeie spelers.
Zelf werd je niet opgeroepen toen Marokko twee weken geleden tegen Gabon speelde.
Ik zat vroeger in de nationale olympische ploeg van Marokko. Nadien speelde ik ook voor de A-ploeg, maar niet als titularis. Ik heb grote wedstrijden gespeeld op de Afrika Cup in Mali, maar de laatste keer riep de bondscoach mij niet op. Ik weet niet waarom. De trainer is niet meer dezelfde. Coilho, een Portugees die in Mali nog trainer was, werd ontslagen. Nu is het een oud-keeper die als hulptrainer fungeert, maar ze zoeken nog een hoofdcoach. Hij heeft niet veel profspelers opgeroepen voor die wedstrijd in Gabon. De volgende keer zal ik er gewoon weer bij zijn. Maar naar de nationale ploeg kijk ik nu niet. Zelfs als ze mij oproepen, denk ik dat ik niet zal gaan, want er zijn te veel wedstrijden hier. Elke week schrijven ze over spelers in het buitenland en sommige wedstrijden uit de Champions League zullen ginder wel uitgezonden worden.
In hoeverre houdt je dat bezig, de belangstelling ginder ?
Dat speelt zeker mee. Als je tegen een ploeg als Real een grote match kan spelen, zal ik bij de groten horen. Ik ben een van de vier Marokkaanse internationals die geplaatst is voor de Champions League. Dat is quelque chose de bien. Dan is iedereen fier op mij. Ze zijn heel blij met de groep waarin Genk is terechtgekomen. Om je niveau te kennen, moet je tegen dergelijke ploegen spelen. Anders weet je niet of je goed bent of niet.
Je leek ons in het begin van het seizoen nogal zwaar te staan. De titel goed gevierd in Marokko ?
( lachje.) Ja, ik pak gemakkelijk wat kilo’s. Iedere keer als ik terugkeer van ginder. Als je met de familie eet ( lacht)… en het eten in Marokko is toch vetter dan hier. Je eet bij alles brood en zelfs als je geen honger hebt, moet je mee-eten. Je kan daar moeilijk weigeren ( grijnst).
Wat mogen we weten over je familie ?
Die is heel belangrijk voor mij. We zijn met vijven. Ik heb twee broers van 38 en 34, die al een tijdje in Italië werken, en twee zussen van 28 en 26, die getrouwd zijn. Ik ben 24 en le petit van de familie. Ik hou heel veel van hen. Daarom ga ik ook vaak naar ginder. Zelfs al heb ik maar één dag, ik ga naar Marokko.
Zoals in het weekend van de interlands, toen je niet werd opgeroepen.
Ik ben op vrijdag vertrokken en zondagmorgen al teruggekeerd. Ik denk dat ze naar hier zullen komen, dat is beter voor mij. Een maand of twee drie. Vorig seizoen wilden ze ook, maar er waren te veel problemen met de visa. De Belgische ambassade in Marokko deed moeilijk, maar nu zal het lukken, denk ik.
Vorig seizoen was je, zeker naar de buitenwereld toe, heel stil en timide, nu lijk je toch al meer op je gemak. Op het vliegtuig naar Praag zagen we je zelfs een imitatie van een steward ten beste geven.
( lacht) Ik ben aangepast nu. Je suis à l’aise. Ik weet niet waarom, maar ik amuseer me hier heel goed.
Voor iemand die op 1 april geboren is, kan dat moeilijk anders, zeker ?
( lacht) C’est ça.
door Raoul De Groote
‘Bij de eerste drie eindigen moet lukken.’
