‘Ons hele leven staat in het teken van voetbal. Maar ik heb daar totaal geen moeite mee’, zegt Sigurn Omarsdottir, vrouw van Arnar Gretarsson, middenvelder van Lokeren.

S igurn Gretarsson : “Ik ken Arnar al sinds mijn vijftiende, via onze voetballende broers, die tien jaar ouder zijn. Pas twee jaar later begonnen we een relatie. Toen Arnar kort daarop voor acht maanden naar Glasgow Rangers vertrok, ging ik meteen mee. Veel vragen stelden we ons daar niet bij. We stopten beiden onze studies en besloten het risico te nemen. Het avontuur sprak ons aan, want later trokken we ook nog eens voor drie jaar naar Athene. We wanted to have fun, weren’t really thinking about our future. Wij wilden constant nieuwe dingen zien en verschillende culturen ontdekken. Maar de laatste vijf jaar streven we toch naar een zeker houvast, ook al door de aanwezigheid van onze opgroeiende kinderen. Siggi is ondertussen dertien. Hij denkt en handelt veelal als Belg. Saga is pas zes en voelt zich hier ook goed thuis. Ze heeft in Eksaarde meer vriendinnen rondlopen dan in IJsland.

“Het was een voordeel dat Arnar en ik samen opgroeiden. Daardoor is onze band enorm hecht. We zijn een koppel, maar ook elkaars beste vrienden, soulmates. Karakterieel zijn we nochtans tegenpolen. Maar misschien zorgt dat er net voor dat we heel complementair zijn. Arnar is een organisator, iemand die niets aan het toeval overlaat en altijd vooruit denkt. Hij heeft graag controle. Ik neem niet altijd alles even serieus, ben wat slordiger. Maar we zijn een goed klankbord voor elkaar.

“Ik denk niet dat er een groot verschil bestaat tussen het leven van een vrouw van een professionele voetballer of het leven van een vrouw van bijvoorbeeld een bankdirecteur. Alleen moet je er rekening mee houden dat er geen volledig vrije weekends bestaan. Of die zijn alleszins schaars. Ons hele leven staat in het teken van voetbal. Maar ik heb daar totaal geen moeite mee. Ik ken niks anders. Sinds Arnar bij Lokeren speelt, heeft hij enorm veel tijd voor zijn gezin. Dat was in Griekenland helemaal niet het geval. Bij eender welke wedstrijd in het weekend moest hij vanaf vrijdag op hotel in afzondering. Echt plezant was dat niet. Gelukkig hadden we daar wat vrienden, die Siggi en ik dan gingen bezoeken. Nu ben ik alleen met de kinderen als Arnar op trainingskamp gaat of wanneer hij met de nationale ploeg speelt.

“Ik kan me momenteel best vinden in de schaduwrol die ik vervul. Maar een vrouw die een eigen carrière nastreeft, kan ook samenleven met een profvoetballer. Saskia, de echtgenote van Arnar Vidarsson, werkt bijvoorbeeld als vroedvrouw. Ze combineert haar job met een kind en een leven met een professionele sporter. Mij interesseerde dat voor kort niet zo. Ik werkte vroeger wel in een kledingwinkel als verkoopster, maar de laatste jaren was ik voornamelijk de motor van ons gezin. Het is de bedoeling dat we over enkele jaren, bij een terugkeer naar IJsland, de rollen omdraaien. We bezitten een stuk bouwgrond. Ik zou graag werk maken van mijn eigen huis. Zeker nu de kinderen wat groter en zelfstandiger worden, hebben we toch wat meer tijd voor onszelf.

“Beiden studeren we nog, weliswaar via internet. Arnar volgt een cursus economie en financiën, terwijl ik momenteel – net als Marel Baldvinsson – gezondheidszorg studeer. Examens leggen we tweemaal per jaar af in De Dam, een school niet ver van hier. Je moet alleen iemand betalen die twee uur komt surveilleren. Misschien kunnen we later nog een eigen centrum oprichten. Als ik me niet vergis, studeert Indridi Sigurdsson op die manier informatica. Ik denk dat de kans bijzonder groot is dat Arnar later ergens een administratieve job zal uitoefenen. ( Lacht.) Hij werkt graag met cijfertjes.

“Ik moet me ook soms volledig wegcijferen, in het belang van de sport. Dan gaat het voornamelijk om de eetgewoonten en de rustmomenten die Arnar moet inbouwen. Ik kan het me bijvoorbeeld niet permitteren om vrienden uit te nodigen op een vrijdagavond. Dat is uitgesloten. De dag voor de wedstrijd eten we altijd hetzelfde. Vroeger was dat filet pur, de laatste maanden schakelden we over naar vis. Licht verteerbaar voedsel. Terwijl ik dan veelal nog wat naar tv kijk, leest Arnar graag een boek en gaat hij vroeg slapen. Dat zijn vaste gewoonten die hij consequent naleeft.

“De grootste opoffering is dat ik mijn familie plus de vrienden en kennissen uit mijn jeugdjaren niet zie. We onderhouden wel contact via telefoon en mail, maar dat is toch niet hetzelfde. Je probeert wel met hen mee te leven, maar het is toch anders. Je bent te ver weg. Om de evolutie van de kinderen te kunnen volgen maakte ik een specifieke website, waar mijn familie alles kan volgen.

“Ondertussen verrijkten we ons wel geestelijk. We leerden onder meer ontdekken dat België een charmant land is om in te leven. Ik ben ook blij dat Erna, de vrouw van Runar Kristinsson, in hetzelfde schuitje zit. Wij trekken vaak met elkaar op, zoeken elkaars gezelschap op als onze mannen naar het voetbal zijn. Ik ga hier ook geregeld lopen in de natuur. In de frisse lucht kan ik mijn gedachten ordenen en energie opdoen voor de rest van de dag. Daar kan ik echt van genieten.”

door Frédéric Vanheule

‘Over enkele jaren, als we terugkeren naar IJsland, draaien we de rollen om.’