Club Brugge zit met een aantal frustraties en dat komt tot uiting op het veld. ‘We trainen hard en dan worden er al eens trappen uitgedeeld’, zegt Ryan Donk.

en dat komt tot uiting op het veld. ‘We trainen hard en dan worden er al eens trappen uitgedeeld’, zegt Ryan Donk.

Vorige woensdagavond in Koksijde. Duitsland-Spanje gaat zo meteen beginnen, maar toch is er behoorlijk wat volk opgedaagd voor de oefenwedstrijd tijdens de stage van Club Brugge tussen blauw-zwart en tweedeklasser KV Oostende. Even voor de rust krijgt Club een corner. Ryan Donk gaat in duel met James Lahousse en wordt stevig geraakt op neus en lip. Donk blijft even liggen en krabbelt dan recht. Om vervolgens Lahousse aan te vliegen. De sfeer is gespannen, zenuwachtig zelfs. Het is nog vroeg op het seizoen, maar Club gaat er stevig in. Na de rust zal Joe BlondelRudy Saintini (ex-Dender) keihard tackelen. De flankspeler gaat een paar minuten later hinkend het veld af.

Club, quasi ongewijzigd, lijkt vol revanchegevoelens te zitten in de aanloop naar de nieuwe competitie. Dorege Kouemaha, in de play-offs maar een schim van de scorende spits die hij gedurende maanden in de competitie was, maakt na de rust heel scherp zijn opwachting. Blijkt Joseph Akpala, in de eerste helft alleen in de spits, alweer met de bal te worstelen, dan trekt Kouemaha in de hiërarchie duidelijk het laken naar zich toe. Sterke bewegingen, goed het lichaam gebruikend, amper van de bal te zetten, zelfs een heuse Zidanedribbel en twee goals: entree geslaagd. Dat is ook die van Ronald Vargas. Zijn Spaans-talige maatjes Antolin Alcaraz en Daniel Chavez is hij kwijt, maar triest is hij allerminst bezig. Scherp, snel en doelgericht. Net als Momo Dahmane. Het duo Perisic– Dirar – zo bleek voor de rust – staat onder druk. Net als Akpala, die met de komst van de nieuwe Serviër StefanScepovic de hete adem van een bijkomende spits in de nek voelt.

Zenuwachtigheid kortom, en dat merk je. Een paar dagen eerder ook op training, vlak voor de afreis naar Koksijde. Een tackle van Blondel, gevolgd door een stevige trap van Dirar, was de aanleiding tot gekissebis tussen de Marokkaan en Odjidja. Een incident zoals er tientallen gebeuren bij elke ploeg, minimaliseerden ze direct bij Club. Elders, zo stelt manager Luc Devroe, sluiten ze de training voor het publiek, maar de West-Vlamingen willen dat niet. Voorzitter PolJonckheere cultiveert het volksvriendelijke imago, en wil dat de fans (en dus ook de pers) de spelers zo vaak mogelijk aan het werk kunnen zien. Bij Brugge tot nader order geen trainingen achter gesloten deuren. Of zo weinig mogelijk.

Bovendien was het een incident onder copains, want in een ploeg met een culturele grens tussen Vlamingen en Franstaligen, trekt artiest Odjijda meer op met de Franstaligen. Maar vriend of niet, op het veld zijn beiden lichtgeraakt. Al in de tijd van Jacky Mathijssen gaf dat nu en dan vonken. Ruim anderhalf jaar later nog steeds. Ne me touche pas. Gelukkig, zegt Donk, ging Odjidja voortijdig naar binnen, anders waren er misschien nog meer trappen uitgedeeld.

Tijdens dat incident probeerde de Nederlander de gemoederen nog te bedaren. Dinsdag, de dag van Nederland-Uruguay, legt hij ’s middags na de lunch in het stageoord van Club uit waarom de Brugse spelers zo zenuwachtig zijn. “De teleurstelling van vorig seizoen zit nog steeds in de hoofden. We willen revanche pakken op wat er allemaal is gebeurd. Daar trainen we hard voor. En dat leidt tot kleine opstootjes.”

Of dat niet wat vroeg is, tenslotte zijn er nog geen echte keuzes gemaakt? Donk: “Vind ik niet. Scherpte, concurrentiestrijd, dat hoort er allemaal bij.”

Zijn er dan zaken blijven hangen van vorig seizoen? Donk: “Dat denk ik niet, we hebben nooit echt ruzie gehad. Het is ook niet zo dat de trainer al duidelijk aangeeft in welke richting hij gaat en dat dit meespeelt. Je moet je gewoon van je beste kant laten zien en dat kan niet door je in te houden. En dan kan het al eens dat je op het veld een trap krijgt. Maar na training zijn we weer vrienden.”

Het einde van vorig seizoen, met als dieptepunt een 6-2 bij AA Gent, noemt Donk “klotezooi”. Donk: “We hebben niet met een goed gevoel kunnen afsluiten. En bij de spelers leeft dat. Je hoeft maar iets te zeggen, en het is direct geschreeuw in de kleedkamer. Ik hoop dat we dit jaar als team verbeteren.”

Adrie Koster is slechts kort teruggekomen op vorig seizoen. Donk: “Heel even, bij de algemene bijeenkomst van de spelers.” Heel even, bewust, omdat je niet bouwt vanuit iets negatiefs en ook omdat er nieuwe spelers zijn. Donk: “Al heeft Marcos natuurlijk ook alles van op afstand meegemaakt.”

Topverdediger Alcaraz

In elk geval werd de discipline aangescherpt. Maandagavond kreeg de hele groep onderricht over afspraken. Donk: “De regels zijn nog eens duidelijk gemaakt. Geldboetes zijn behoorlijk verhoogd, moet ik zeggen. Het hoort erbij, je moet niet te laat komen. En wie toch te laat komt, moet betalen.”

Is het voor Donk een opluchting dat er met Marcos een echte rechtsachter is en hij voluit kan mikken op een plaats in het hart van de defensie? Donk: “Ik heb aangegeven dat ik het liefst centraal wil spelen. Samen met Hoefkens? Ik hoop het, maar dat moet je de trainer vragen. Ik weet niet wat zijn elftal is. Je moet zien welke spelers je kan combineren. Samen met Antolin vorig jaar bleek moeilijk, door de taal. Ik zei wat in het Engels, zijn reactie was eerder Spaans. We zijn ook dezelfde types, de trainer gaf na een tijdje aan dat hij liever een no-nonsenseverdediger had. De combinatie Alcaraz- Hoefkens was voor hem de juiste.”

En nu? Donk: “Ik heb amper of nooit met Carl centraal gespeeld, maar daar liggen wel mijn kwaliteiten. En het is het scenario dat ik in mijn hoofd heb. Links kan ik wel, al gaat mijn voorkeur uit naar rechts, omdat ik er de pas anders minder uit kan halen.”

Zingend tijdens een loopje door de gangen van het hotel, zo vierde Donk dinsdagavond de kwalificatie van Nederland voor de WK-finale. Op dat WK deed Alcaraz het verre van slecht. Foutloos, anders dan in Brugge. Donk: “Dat lijkt zo. Hij speelt nog steeds hetzelfde hoor, de foutjes die hij hier maakte, beging hij daar ook. Alleen viel het niet op, omdat ze steeds doorgingen. Of er niet uit werd gescoord. En Paraguay speelde wel met twee verdedigende middenvelders. En als die iedereen neerhalen, hoef je zelf veel minder te doen. Dit gezegd, vond ik hem wel een van de topverdedigers van het WK.”

door peter t’kint

We hebben vorig seizoen niet met een goed gevoel kunnen afsluiten. En bij de spelers leeft dat. Ryan Donk