Ooit maakten de eersteklassers er een gewoonte van de pers voor de start van het seizoen te verrassen met een zo gezellig mogelijke persconferentie. Een gewoonte die alleen nog een handjevol clubs in ere houden.
Het moeilijkste uit het vroegere aanbod van jaarlijkse persvoorstellingen tijdens de zomer, was beslissen waar je niet naartoe ging. Mis de persconferentie van Club Luik niet, raadden collega’s in 1990 aan. Helaas: diezelfde dag biedt een dagje Antwerpen de kans om twee keer champagne te drinken en oesters en gerookte zalm te eten, op Beerschot én op Germinal Ekeren. Dat verwent de pers jaarlijks in het kasteel van Brasschaat. Gust Verwerft, rechtbankjournalist maar toen ook nog sportverslaggever, kon die avond bijna geen dankwoord meer uitspreken. ‘Toen ik een paar uur geleden op Beerschot zei dat wat ons aangeboden was, het lekkerste was, wist ik niet wat ons hier nog te wachten stond. Het is bijna niet meer serieus, we krijgen het gewoon niet op.’
Voor de persconferentie van KSV Waregem in Restaurant Napoleon in 1990 in Machelen geeft de fanfare van shirtsponsor Bavik voor de ingang vol gas. Aan de deur hangt een briefje: ‘Geacht clientèle, vanwege de voorbereiding op de persconferentie van KSV Waregem zal ons restaurant twee dagen gesloten zijn. Met vriendelijke groenten.’ Naar jaarlijkse gewoonte geeft de deken van Waregem, een fervent supporter, voor het eten zijn zegen. De beste toespraak ooit komt van een voorzitter die even de aandacht vroeg en zei: ‘Beste dames en heren van de pers, allemaal van harte welkom. Ik zou zeggen: smakelijk eten.’ Daar stond geen woord te veel in. Soms komen trainers op zo’n moment verrassend uit de hoek. Zoals Han Grijzenhout bij de voorstelling van Cercle in 1990 op een boot in de haven van Zeebrugge: ‘Er zijn helaas te weinig dames aan boord om hier een schitterende cruise van te maken, maar ik wil het toch even hebben over het reilen en zeilen van de club, waarbij ik wil laveren tussen de woorden van de voorzitter. Laten we nu maar van wal steken.’
Soms moet je in ruil voor zo’n lekkere wijn, champagne, zalm en oesters wel wat beledigingen kunnen incasseren als journalist. ‘Ik ga jullie alles vertellen, maar je moet me beloven niets te schrijven’, zegt René Desaeyere, in 1990 trainer van KV Kortrijk: ‘Maar zelfs als jullie niets schrijven, zal het nog beter zijn dan wat jullie er gewoonlijk van terecht brengen.’ Of neem Eddy Wauters, gastheer namens R. Antwerp FC: ‘We zien tegenwoordig dat vrijheid van pers een synoniem wordt voor vrijheid van roddel.’
Dan liever de hilarische quote waarmee voormalig Clubvoorzitter Fernand De Clerck zijn korte toespraak voor spelers en bestuur afsloot met de historische woorden: ‘Als er problemen zijn… Ik ben er niet!’
