‘Als Beveren mij laat vertrekken, pleegt het zelfmoord’, zei Jean-Marc Guillou drie jaar geleden. Volgende zomer komt er een einde aan de samenwerking.

Hij had wel meer van die scherpe opmerkingen, Jean-Marc Guillou, de voorbije vijf jaar verantwoordelijk voor het technische beleid op de Freethiel. “De toekomst van Beveren of van het Belgische voetbal interesseert me niet.” Of wat dacht u van deze : “Als wij vertrekken, is Beveren niet meer in staat een club in tweede of derde klasse in leven te houden.”

Georges De Colfmaeker, ondervoorzitter, zucht als hij die opmerking hoort. “Ik weet dat niet, we zullen zien wat de toekomst brengt. We zijn mensen met een bepaald doorzicht en gaan het proberen. Het zal hard zijn, we kozen zeker niet voor de gemakkelijkste weg, maar ik was hier allang voorstander van. Ik ging niet altijd akkoord met de zienswijze van Guillou en daar had hij het moeilijk mee, gewoon als hij was om zijn eigen standpunten door te drijven. Op zijn Afrikaans. Maar hier zijn we in België, met mensen die op niveau zaken hebben gedaan. Ik hoop dat wij elkaar blijven verstaan, want dit verhaal heeft diverse kanten, goeie en minder goeie.”

Om het helemaal te snappen moeten we vijf jaar terug. Het was Kris Rotthier, jarenlang lid van het Uitvoerend Comité, die uitkeek naar nieuwe zakenmensen om de club van de dood te redden. Hij zocht en vond een man of vijf die de nieuwe raad van bestuur vormden. Frans Van Hoof (ex-Pioneer) werd voorzitter, maar de financieel sterke man kwam uit de aluminiumsector en heette Georges De Colfmaeker, die zich onsterfelijk maakte toen hij op een avond ‘You’ll Never Walk Alone’ zong.

De Colfmaeker, over die periode : “Was Beveren een bedrijf, dan moesten we toen de boeken neerleggen. De schuld lag rond de drie miljoen euro. Ik steek dat op niemand, Beveren heeft het zijn hele geschiedenis kunnen volhouden door het opleiden of aantrekken van spelers en weer verkopen. Ieder jaar had je een negatief eindresultaat van 625.000 euro en dat moest je opvangen met de verkoop van spelers. Goeie scouting hield Beveren lang recht, maar op het laatst is dat verwaterd en was er niks meer om aan de man te brengen op een markt die ook nog eens in elkaar was gestuikt. Iedereen heeft toen, naar rato van zijn mogelijkheden, inspanningen gedaan en ik heb zwaar mijn ziel laten zien. Ik sponsorde hier in Vrasene al een lokaal amateurploegje, FC De Meir, het ploegje van mijn stamcafé, bij den Bob. Daar komt iedereen, van dokwerker tot gewone mens. Bij hen voel ik me nog het best.”

Omeletten

Zoals hij het plastisch uitdrukt : omeletten maken zonder eieren te breken gaat niet. Beveren had dankzij vooral zijn inbreng wel een licentie, maar geen spelers. En dus werd gezocht naar een samenwerking met een derde partij. Dat leidde, achteraf gezien, tot hilarische toestanden. “Guillou was de zoveelste in de rij, we hebben toen hard gezocht naar een oplossing. Op een bepaald moment zaten Frans en ik in een hotel te wachten op Russen. We hadden er nog kunnen zitten… Toen we die man belden, zou hij er binnen de drie minuten zijn. We hebben hem nooit gezien. Konijnenburg, Nazmi, Meeuwi De Craeker, allemaal wilden ze geld in de club steken, tot puntje bij paaltje kwam. We kregen rare figuren over de vloer, filosofen die je konden ompraten als geen ander. Als je die mannen hoorde, twijfelde je op den duur aan je eigen capaciteiten. Als op zo’n moment een Chinees aanklopt… We zouden het zelf nooit doen en die man is nooit tot hier geraakt, maar ik begrijp de verleiding.”

Met Jean-Marc Guillou, ex-Frans international, kwam een bekende naam. Een serieuze, die wel snel de zaak naar zijn hand plooide. “Wij hebben toen zeker niet gekozen om te spelen met alleen Ivorianen, maar Guillou bekeek het van zijn kant en zette zoveel mogelijk gastjes in de winkel, want Guillou had iets wat we nodig hadden. Spelers, spelers voor wie Beveren niks moest betalen, maar van wie we wel nog konden genieten, eerst sportief en later financieel, als ze werden getransfereerd. Veel mensen hadden daar problemen mee. Wij niet. Ook die jongens niet. Vijf jaar geleden zaten die bij wijze van spreken nog in de zandbak te spelen, maar nu onderhouden ze hele families in Afrika. De bedoeling was om tot een fiftyfiftyverhouding te komen, maar spijtig genoeg hebben we een reeks eigen jongens moeten laten gaan. Als ik daaraan denk, bloedt mijn hart. Kristof Imschoot, Wim De Decker, Kris De Wree, Davy Theunis… Allemaal jongens die hier werden gemaakt en die we nu opnieuw met open armen zouden ontvangen. Jongens voor wie we straks moeite gaan doen om ze weer aan te trekken. Ik ben ook volop bezig om de scouting weer op gang te brengen.”

Guillou mag je geenszins met alle zonden beladen, benadrukt hij. “Hij kent enorm veel van voetbal en heeft een groot netwerk van relaties, maar hij is het niet gewend om in groep te werken. De communicatie met het bestuur was soms moeilijk. Hij heeft een geweldig doorzicht op het voetbalvlak, we hebben prachtige wedstrijden gespeeld met die Ivorianen, Europees voetbal gehaald. Beveren staat weer op de landkaart dankzij Guillou, het is zéker niet allemaal negatief.”

Zijn ploeg moet wel homogeen Ivoriaans zijn om dat voetbal te kunnen brengen. Daar streefde hij vanaf de start naar. “Ik weet dat niet. Dat is gebeurd omdat we te weinig jeugd hadden die we konden inschuiven, terwijl hij in zijn school een reeks elementen had in wie hij geloofde. Het is wat uit de hand gelopen, maar hij heeft slechts uitgespeeld wat hij klaarmaakte.”

Geen OCMW

Het samenwerkingscontract van vijf jaar loopt af in juli 2006 en wordt niet meer verlengd, al blaast niemand in Beveren de bruggen definitief op. “Wij willen alleen dat de ziel van Beveren terugkwam, op den duur leefde hier in België een Franse ploeg en dat was niet de bedoeling. We hebben geprobeerd dat recht te trekken, reikten namen aan van Belgische spelers, maar Guillou heeft geen vertrouwen in Belgische talenten. Ik wel. Hét voorbeeld is Zulte Waregem. Mannen die nog gaan werken, het doet me denken aan het Beveren van 20 jaar geleden. Guillou en ik zijn ook wat betreft de eigen jeugd uit elkaar gegroeid. Ik wilde dat niet loslaten, hij zag er geen brood in. Ook dat gaan we weer rechttrekken.

“Onlangs hadden we een gesprek met de ouders van alle jeugdspelers. Daar garandeerden we hen dat ze weer meer kansen zullen krijgen. De doorstroming zal sterker zijn dan ooit. Dat kan, onze jeugdopleiding blijft een van de beste in de nationale competitie, we hebben op dat vlak een A-attest. Er zal ook iemand van topniveau bijkomen, iemand die continu op de club is om de jeugdwerking te stimuleren, de kwaliteit van de trainers te bekijken en contact met de eerste ploeg te houden om zo de doorstroming te verzekeren. Dat Lardenoit niet meer speelt, was de druppel die de emmer deed overlopen. Misschien mag ik dit niet zeggen, maar ik vind dat hij zeker zo goed is als Fontenette. De gewone supporter ziet dat ook. Er wordt serieus gewerkt om ons Beveren opnieuw een eigen gezicht te geven.

Guillou heeft deze zomer eigenhandig de medische staf ontslagen, stelde een nieuwe trainer aan en ook dat deed ons nadenken. Niet dat hij dat gedaan heeft, was moeilijk om te slikken, maar wel de wijze waarop. Zonder enig overleg. Dat zijn kleine akkefietjes. We zijn er globaal gezien goed mee geweest. Dit is wel hét moment om Beveren weer op een ander spoor te brengen. Aan nieuwe talenten heeft hij ons nu weinig te bieden. Deze lichting Ivorianen is al veel minder dan de vorige, maar binnen een paar jaar wordt hij misschien weer heel interessant om mee rond de tafel te gaan zitten.”

Financieel gaat dat weinig verschil uitmaken, zegt De Colfmaeker, die vindt dat je het nieuwe project over drie jaar moet spreiden en evalueren. “Voor het geld moeten we het niet laten, we betalen nu ook 100.000 euro per Ivoriaan per jaar en er liggen er twintig onder contract. Reken maar dat je voor dat bedrag een heel andere groep kan samenstellen.”

Gaan ze contracten verbreken ? “Zo ver zijn we nog niet. Er mag wel een deel vertrekken, we zijn geen OCMW, met dat geld kunnen we op de markt rondkijken. Ik denk dat we een goed en nuchter beleid kunnen voeren, gedurende een aantal jaar. We hebben een soort van spaarpot verzameld en op de markt zitten veel jongens nog zonder werk. Goeie jongens. Er is kwaliteit bij de eigen jeugd en een goed scoutingapparaat kan veel opleveren. Tweede klasse, eerste klasse, dat ligt allemaal dicht bij elkaar.”

Vriendschap

Geen mens die gelooft dat Vincent Dufour ook volgend jaar nog trainer op de Freethiel is, al is daar volgens de club nog geen beslissing over genomen. Het nieuws valt wel op een moment dat de ploeg nog volop punten nodig heeft én vlak voor een transferperiode. Delicaat ? “Het verschil tussen eerste en tweede is op jaarbasis meer dan 1,2 miljoen euro, niemand heeft er dus baat bij dat we zakken. Dufour niet, Guillou niet en ook SK Beveren niet. Dat hij straks nog spelers verkoopt, is een risico waarmee we op dit moment moeten leven.”

En, komt daarna Johan Boskamp ? “Johan is een goeie vriend, dat zou een héél goeie zaak zijn, maar eerst moet hij zijn zaken in Engeland regelen en dan pas kan er worden gesproken. Laat het ons zo stellen : er is vriendschap én er is een mogelijkheid.”l

PETER T’KINT

‘DE DOORSTROMING ZAL STERKER ZIJN DAN OOIT.’ GEORGES DE COLFMAEKER