Van ambitie voor de eerste plaats tot de nachtmerrie van point zero : over de contouren van het nieuwe Genk.

Met slechts vijftien waren ze op de eerste training vorige week donderdag, de veldspelers van de Genkse A-kern. Getraind werd op het vertrouwde veld achter het stadion, dat op verzoek van RenéVandereycken in compartimenten werd gekalkt en zo haast letterlijk de lijnen van het nieuwe Genk zichtbaar maakt. En die zijn strak. Tot veel uitspraken over de samenstelling en wijzigingen van zijn kern was René Vandereycken daarom in volle transferperiode niet van plan zich te laten verleiden. “We zijn er hard mee bezig en ik kan daar wel elke dag een uitspraak over doen, maar dat is dan alleen maar goed om er de dag erna weer op gepakt te worden, dus doe ik dat niet.”

Wel zegt hij in de loop van het seizoen spelers te zullen putten uit de door RonnyVanGeneugden getrainde beloftekern. Zo zullen jongeren naargelang van hun eigen vormpeil of blessures en afwezigheden in de A-kern tijdelijk hun kans krijgen. “Want om op volledige basis mee te draaien”, schat Vandereycken, “is de beloftekern nu nog te jong.”

Allesbehalve volledig was de kern die aan de trainingen begon. Geen Brian Priske, op het EK met Denemarken aan de slag, geen Aaron Mokoena noch Seyfo Soley, die voor interlands nog in het buitenland verbleven, geen Didier Zokora ook, die extra vakantie had gekregen maar, zo bleek ’s anderendaags, onderwerp van een transfer was. Dat de Ivoriaan zou vertrekken, lag in de orde der dingen ; dat het een relatief bescheiden club als Saint-Etienne zou worden minder. Hoe dan ook deed Genk na de eerdere transfer van BerndThijs naar Trabzonspor financieel ten tweede male een goede zaak. Geld dat, zo verklaarde voorzitter JosVaessen, integraal aan het aanwerven van nieuwe spelers kon worden besteed. Zijnde een creatieve middenvelder en aan nieuwe centrale verdediger.

In afwachting waarvan Genk een aantal uitgaande transfers bevroor, waardoor onverwachte namen op de eerste training verschenen. Zoals de sinds zijn komst naar Genk mediaschuwe – of is het mediasluwe ? – GertClaessens, die, ondanks een contract dat nog twee jaar loopt, tegen beter weten in wel nog op een transfer moest hopen. De bal, kreeg hij te horen, lag gezien zijn geringe vooruitzichten op speelkansen in zijn kamp. Zo was dat ook bij MarcoIngrao en JusticeWamfor, de van zoveel geschuif stilaan horendol wordende Kameroener : begin vorig seizoen aan Heusden-Zolder beloofd, in extremis teruggehaald, vervolgens nauwelijks opgesteld in Genk, nu weer transferabel, maar sinds het vertrek van Thijs dan uiteindelijk toch weer niet. Althans voorlopig niet.

“Normaal”, zegt Wamfor, “zou ik volgens mijn manager bij Bergen gaan spelen. Maar ik kwam terug uit vakantie en Genk vertelde mij dat de situatie veranderd was : ik moet blijven, heeft de trainer beslist. Dus wacht ik en train ik, want op dit moment is niks zeker. Volgens wat ik hoor van Paul Heylen en AriëlJacobs hangt het af van de trainer en mij. Als hij zegt dat ik moet blijven, blijf ik ; anders is de kans groot dat ik naar Bergen vertrek.”

Mentaal blijft het een moeilijke oefening. “Dit is dezelfde situatie als vorig seizoen en daar wil ik niet aan denken, anders word ik bang. I’m being played around with. Ik voel mij soms zoals de bal : ik word van links naar rechts getrapt. Maar ik lig nog onder contract bij Genk, dus komt het erop aan niet ontmoedigd te raken en positief te blijven denken. En vooral niet aan vorig seizoen denken, want dat was een nachtmerrie. Nu zit ik op point zero. It’s critical. Mijn objectief is dat ik ergens naartoe kan waar de speelkans groter is, where I can feel the game. In Bergen zal dat zo zijn, maar zelfs in Genk moet dat kunnen. Het wordt tijd dat ik ergens mijn plaats krijg. Ik heb vertrouwen, ik vraag alleen dat ik dat nu ook eens van anderen krijg.”

Op vertrouwen hoopt ook DimitrideCondé, die het vertrouwen wel al bij Charleroi, Lommel, Aalst en Heusden-Zolder kreeg, maar het nu na Standard weer eens bij een topclub hoopt te voelen. Hij mocht zich de eerste echte nieuwkomer op de Genkse loonlijst noemen, vermits LoganBailly en IgorDeCamargo al voor ze aan Heusden-Zolder werden uitgeleend Genk toebehoorden. “Ik zie die transfer als een bekroning voor een sterk seizoen”, zegt de Condé.

“Gezien mijn leeftijd – ik ben 29 – is het belangrijk dat ik bij een topclub terechtkom omdat ik er vertrouwen in heb dat ik op termijn mijn stempel moet kunnen drukken. Dat is, vind ik, een mooie uitdaging. Mij was toen ik tekende wel verteld dat er nog een creatieve middenvelder gehaald zou worden, maar van de andere kant was ik na mijn goed seizoen bij Heusden-Zolder verbaasd dat ze in Genk spraken over een nummer tien die in dezelfde competitie speelde, een nummer tien die misschien zelfs een minder seizoen speelde en met grote trom zou worden ingehaald. Per slot van rekening hadden ze mij en FarisHaroun al. Maar als ze spreken van een speler met Europese ervaring, is dat een ander paar mouwen.

“Een topper kan ons alleen maar ten goede komen, alle goeie voetballers zijn welkom. Want uiteindelijk word je op het eind van het seizoen toch ook afgerekend op de collectieve resultaten. Door zulke inkomende transfers laat ik me niet afschrikken, want ik weet dat ik bij Standard ook veel heb kunnen spelen ondanks de grote transfers, waaronder creatieve middenvelders, die ze deden. Mijn polyvalentie kan voor mij een grote troef zijn : bij Lommel heb ik een goeie periode op links gekend, bij Standard op rechts, ook al blijf ik erbij dat centraal mijn beste positie is, zeker na vorig seizoen. Maar, zo zeiden ze mij, mijn plaats in het elftal zou niet gebonden zijn aan één positie.”

Flexibiliteit is het namelijk waarvan René Vandereycken zich komend seizoen graag wil bedienen in Genk. “Een grote persoonlijkheid als Vandereycken had Genk nodig, denk ik. Ik leef in de streek en ik weet hoe hectisch het eraan toegaat als het wat minder draait. Dan heb je iemand nodig die zich daarboven kan zetten. Ik merk dat heel veel jongens een beetje opkijken naar Vandereycken : het is nog redelijk stil in de kleedkamer en op het veld.”

Met JanMoons, LoganBailly, SinanBolat en SemFranssen gaven vorige week maar liefst vier doelmannen present in Genk, waar Franssen hoopt te kunnen vertrekken nu de piepjonge Bolat derde doelman is gemaakt. Vertrok DavySchollen, in de cruciale fase ten prooi aan stress, naar NAC, Logan Bailly mangelt het als concurrent van Moons minder aan zelfvertrouwen. “Het is logisch dat ik niet tevreden zal zijn met de bank. Ik ambieer de eerste plaats, ook al zal er concurrentie zijn omdat Jan het seizoen goed is geëindigd.”

Nadat hij amper drie maanden geleden tegen Lokeren de kruisbanden van zijn rechterknie scheurde, blijkt hij nu al topfit. “Vakantie heb ik dan ook niet gehad dit jaar”, zegt Bailly. “Ik wou wel op vakantie gaan, maar Genk had liever dat ik op de club met de kinesisten trainde. Dus stond ik in de zomerstop elke dag op het veld of zat ik in de fitnesszaal.”

Waarom eigenlijk bleef hij niet nog een seizoen voor Heusden spelen en ervaring opdoen in plaats van mogelijk aan de bank gekluisterd te raken in Genk ? “Dat het beter is om te spelen in een kleinere club dan op de bank te zitten, is waar, maar als je de kans krijgt om op je achttiende naar Genk te gaan, moet je die grijpen, vind ik. Ik kon nog één seizoen bij Heusden-Zolder blijven, maar ik wou terugkeren en aan een andere club leenden ze mij liever niet uit. Bovendien is Moons 34, die zal binnenkort opgevolgd moeten worden. Is het dit jaar niet, dan volgend jaar, maar ik zal proberen dat nu al te doen. Maar was Heusden in eerste gebleven, dan keepte ik waarschijnlijk daar nog.”

Ook niet in Heusden-Zolder gebleven : Igor De Camargo, de door een niet aflatende werklust gedreven Braziliaanse spits. ’t Is dat de onderhandelingen tussen Genk en Standard vastliepen op de halsstarrigheid van beide clubs of hij zat na een ruil met Sambegou Bangoura een paar weken geleden al in Luik. “Ik hoorde erover van mijn manager terwijl ik in Brazilië zat. Ik was toch wat verrast, want Heusden-Zolder was gedegradeerd. Maar als ik naar mezelf kijk, heb ik toch wel een goed seizoen gespeeld, met tien doelpunten.” Hij sluit niks uit. “Tot nu toe ben ik van Genk, maar ik moet nog eens met mijn manager praten. Met een transfer naar Standard zou ik tevreden geweest zijn.” Waarom toch zou een jonge, aankomende voetballer Standard een stap vooruit vinden ten opzichte van Genk ? “Genk is een heel grote ploeg, een van de jongste in de competitie en nu al goed, maar Standard is nog meer een ploeg met traditie, met iets meer geschiedenis. Voor een grotere club spelen is toch leuk. Ook al schat ik Genk als ploeg even hoog in.”

Vooralsnog geen Sambegou Bangoura in Genk dus. Wel Cédric Roussel nog steeds, die zich in de zomerstop nochtans al enthousiast in Betis Sevilla waande. “Was er ginder geen trainerswissel geweest”, zegt hij. “dan kon ik zeker gaan, maar de nieuwe trainer wou geen pivot. Een makelaar belde mij voor het telefoonnummer van mijn makelaar omdat Sevilla mij wou. Eerst geloofde ik het zelfs niet. Maar uiteindelijk is er ook met het bestuur van die club gepraat. Zelf heb ik ze ook één keer aan de lijn gehad. Dat ik een beetje ontgoocheld ben omdat ik niet in zo’n grote competitie als de Spaanse kan gaan spelen, is normaal. Maar ik heb er geen problemen mee, ik zit bij Genk ook goed.”

door Raoul De Groote

‘Ik was verbaasd dat ze over een nummer tien uit de Belgische competitie spraken.’ (Dimitri de Condé)

‘Ik voel mij soms zoals de bal : ik word van links naar rechts getrapt.'(Justice Wamfor)