Zes maanden lang leefde Sébastien Pocognoli in een roes bij West Bromwich Albion, maar sinds eind 2014 is hij beland in een nachtmerrie. De ex-Rode Duivel zoekt naar antwoorden.

Birmingham kreunt al jaren onder een torenhoge werkloosheidsgraad. In de Second City zit ruim tien procent zonder werk, dubbel zoveel als het landgemiddelde. Veertig procent van de bevolking leeft in stadsdelen die tot de armste in Engeland behoren. In het woon-, winkel- en kantorencomplex The Mailbox, waar ook BBC Birmingham haar uitvalsbasis heeft, is er van die malaise niets te merken. De welgestelde Brummies laten het geld rollen in de luxeboetieken van Harvey Nichols, Hugo Boss en Gieves & Hawkes. Enkele verdiepingen hoger hebben een paar voetballers hun dure stulpjes ingericht. ‘De zoektocht naar een appartement was moeilijk’, vertelt Sébastien Pocognoli (28). ‘Je zou denken dat het voor een voetballer kinderspel is om een woonst te vinden. Maar de concentratie van clubs is zo hoog – naast West Bromwich heb je hier ook Birmingham City en Aston Villa – dat ik voor een appartement in het stadscentrum vaak concurrentie kreeg van andere voetballers.’

Pal naast The Mailbox domineert de zeventig meter hoge The Cube de skyline van Birmingham. De vierkante constructie is hét kroonjuweel van het ontwikkelingsproject rond het Worcester and Birmingham Canal en het oude postsorteercentrum. Het duizelingwekkende zicht krijg je er gratis bij wanneer je een maaltijd nuttigt in het dakrestaurant Steakhouse Bar & Grill op de 25e verdieping. Het trendy en kosmopolitische kader vloekt met het grauwe imago van de voormalige industriestad. ‘Birmingham is zeker geen betoverende stad. Wat mij hier bevalt, is de hartelijkheid van de bevolking. Hannover, waar ik twee jaar gewoond heb, is moderner, maar de bevolking is er killer. Geef mij dan maar Birmingham. De mensen zijn even passioneel als in mijn thuisstad Luik. In Luik kan je op je eentje uitgaan en op het einde van de avond met een paar nieuwe vrienden thuiskomen.’

Veel plezier heb je nog niet beleefd bij West Brom dit seizoen. Vorige week mocht je nog eens invallen in de FA Cup tegen Peterborough United, maar aan meer dan vijf wedstrijden dit seizoen zit je nog niet.

SEBASTIEN POCOGNOLI: ‘In september stond ik aan de aftrap in de Capital One Cup tegen Norwich en daarna niets meer. In de vorige ronde van de FA Cup moest ik tegen Bristol City na zeventien minuten koud invallen door een blessure van een ploegmaat. Gedurende tien minuten heb ik wat moeten zoeken, maar daarna heb ik mijn match gespeeld. Tegen mijn natuur in heb ik mij louter tot verdedigen beperkt. Van manager Tony Pulis kreeg ik na de match een droge ‘goed gespeeld.’ Ik denk dat hij het meende…’

STATEMENT

Je laatste wedstrijd in de Premier League dateert van 26 december 2014 tegen Manchester City. Drie dagen later werd manager Alan Irvine ontslagen. Was dat het keerpunt voor jou?

POCOGNOLI: ‘Alan Irvine en technisch directeur Terry Burton overtuigden mij om naar West Bromwich te komen. Tot aan het ontslag van Irvine speelde ik nagenoeg alles. Sinds de aanstelling van Pulis ben ik hoogstens bankzitter. Die vijftien wedstrijden tijdens de eerste helft van het seizoen deden er voor hem niet toe. Onbegrijpelijk. Ik word zonder een valabele reden de kans ontnomen om mijn job uit te oefenen.’

Had je het zien aankomen?

POCOGNOLI: ‘Een beetje. Pulis is het type manager dat graag zekerheid inbouwt. De nul is heilig voor hem. Een van zijn andere stokpaardjes is dat hij graag centrale verdedigers opstelt op de flanken. Grote, sterke jongens, die in de eerste plaats aan verdedigen denken. Tijdens ons eerste gesprek heeft hij letterlijk gezegd: je bent té offensief ingesteld voor mijn tactische schema. Ik pas dus niet in zijn kraam. Eerst dacht ik: oké, ik ben nieuw in het Engelse voetbal en hij kent mij niet. Maar die gedachte heb ik snel doorprikt. Hij moet gewoon niets weten van een oprukkende back.’

Het is toch opmerkelijk dat je driekwart van de wedstrijden vanop de tribune moet toekijken?

POCOGNOLI: ‘Joleon Lescott was vorig seizoen de vaste linksachter. Toen die op de laatste dag van de zomermercato aan Aston Villa werd verkocht, dacht ik een plaatsje op te kunnen schuiven in de hiërarchie. Maar zijn vertrek veranderde niets. Jonny Evans, een centrale verdediger, en middenvelder Chris Brunt krijgen de voorkeur. Een duidelijker statement kan je als trainer niet maken ten opzichte van een speler.’

Je neemt het allemaal filosofisch op.

POCOGNOLI: ‘Ik heb geen andere keuze dan te zwijgen en keihard te blijven werken. Op training spaar ik niemand. Ik las ook extra duurlopen in voor mezelf, in de zomer ben ik zelfs twee keer ritme gaan opdoen bij de reserven. Ik wil klaar zijn wanneer de trainer een beroep doet op mij.’

Hebben geïnteresseerde clubs afgeknapt op je fysieke paraatheid?

POCOGNOLI: ‘Ik heb minstens twee tot drie weken competitievoetbal nodig om mijn oude niveau op te pikken. In feite zit ik in een complexe situatie: ik speel niet en ik heb een goed contract. Eentje naar de normen van de Premier League. Geen enkele club was bereid om dat bedrag op te hoesten voor een speler die een jaar lang amper heeft gespeeld.’

PSYCHOLOGISCHE SPELLETJES

Weet je wat West Brom met jou van plan is?

POCOGNOLI: ‘De club zoekt al maanden een nieuwe linksachter, terwijl ik dit seizoen nog geen minuut heb gespeeld in de competitie. De wereld op zijn kop! Mij in de FA Cup laten spelen was een manier om mij in de vitrine te plaatsen. Ik heb mijn kans gegrepen en nu komen ze wellicht tot het besef dat ze geen nieuwe speler op mijn positie nodig hebben. Was ik door de mand gevallen, dan hadden ze kunnen zeggen: zie je wel dat hij op de bank of in de tribune thuishoort.’

Maar eigenlijk word je dus beleefd naar de uitgang geduwd?

POCOGNOLI: ‘Het bestuur speelt psychologische spelletjes met mij. Sinds november hoor ik hetzelfde liedje: wil je niet een maand bij die club in tweede klasse spelen? Of twee maanden aan de andere kant van Engeland gaan voetballen? Maar ik heb niets te winnen bij een uitleenbeurt voor een korte periode. Voor ik mijn ploegmaats gewend ben, moet ik alweer vertrekken. Ik heb mij altijd professioneel gedragen, de club moet nu ook correct blijven tegenover mij. Ze gaan niet in mijn plaats beslissen waar ik moet voetballen. Tweede klasse in Engeland is niet de bestemming die ik voor ogen heb.’

Een verhuur was voor beide partijen toch de ideale oplossing geweest?

POCOGNOLI: ‘Bij West Bromwich blijven was mijn prioriteit. Ik loop hier nog altijd met volle goesting rond. Als je eenmaal van de Premier League hebt geproefd – voor mij nog steeds de meest tot de verbeelding sprekende competitie in Europa – dan wil je hier niet meer weg. Zo makkelijk raak je niet van mij af.’

Als Tony Pulis manager blijft, dan heb je toch geen toekomst meer bij West Brom?

POCOGNOLI: ‘Tegen beter weten in geloof ik dat ik met hard werken en een voorbeeldige attitude opnieuw een kans zal krijgen. Maar op een bepaald moment houdt het op. Ik sta dus open voor een nieuw avontuur. Nederland, Duitsland en Engeland heb ik al gedaan. Waarom zou ik het niet eens in de Serie A proberen? Mijn roots liggen in Italië. Het hoeft geen club te zijn die elk jaar Champions Leaguevoetbal speelt. Als je een jaar niet aan de bak bent gekomen, moet je nederig blijven. Ik zit in een situatie waarin ik elk bod in overweging moet nemen.’

Er wordt gefluisterd dat Standard toenadering heeft gezocht. Maar je riante salaris stond een overgang in januari in de weg.

POCOGNOLI: ‘Standard is op de hoogte van mijn situatie. Veel mensen binnen de club hebben mijn gsm-nummer. Ik kan niet beletten dat ze mij bellen om informatie in te winnen.’

Door het vertrek van Jelle Van Damme was er op links nochtans een plaats vrijgekomen.

POCOGNOLI: ‘Ooit wil ik opnieuw het shirt van Standard dragen. Maar een terugkeer is nu niet aan de orde. Laat er geen twijfel over bestaan: ik ben verknocht aan Standard. Ik identificeer mij met de club, het stadion, de supporters. Benteke, Witsel, Goreux en andere ex-spelers denken er net zo over. Het is niet fake of gespeeld. Alle Luikenaars die nu in het buitenland voetballen, houden nog steeds van Standard.’

ENIGE LINKSBACK

Je laatste selectie voor de Rode Duivels dateert intussen van 13 oktober 2014 tegen Bosnië-Herzegovina. Heb je een kruis gemaakt over de nationale ploeg?

POCOGNOLI: ‘Van Marc Wilmots heb ik sinds mijn laatste oproeping niets meer gehoord. Ook niet van de bond. Maar zolang ik geen titularis ben bij mijn club is het niet realistisch om aan de Rode Duivels te denken. Ik maak mij geen zorgen: als ik speel, dan zal de bondscoach mij oproepen. Dat was meestal het geval toen ik een vaste waarde was bij Hannover en West Bromwich. Ik moet wel toegeven dat ik het mis. De sfeer bij de Rode Duivels is uitstekend en de ploeg heeft na enkele mindere jaren zijn draai gevonden. Ik wil deel uitmaken van deze selectie. Dat ga ik niet ontkennen.’

Het EK in Frankrijk staat voor de deur. Wordt het voor jou niet kort dag om je opnieuw in de selectie te manoeuvreren?

POCOGNOLI: ‘Alles is mogelijk. Kijk naar de selectie voor het WK in Brazilië. Ik was goed bezig bij Hannover en toch werd ik gepasseerd. Sommige spelers hebben hun selectie afgedwongen op basis van een paar wedstrijden. Als diezelfde logica gevolgd wordt, dan maak ik deze keer ook een kans. Nogmaals: op dit moment kan ik moeilijk een plaats in de ruime selectie claimen. Ik moet eerst maken dat ik aan spelen toekom bij West Brom.’

Op links moet je wel afrekenen met Vertonghen, Lombaerts en Vermaelen.

POCOGNOLI: ‘Wie van die drie is een pure vleugelverdediger? Aan de rechterkant speelt België ook al jaren met uitgeweken centrale verdedigers. Ze doen hun job goed, hoor. Maar op het WK werd er weinig het lijntje afgegaan. Zuivere Belgische backs zijn dun gezaaid.’

De linksback is al jaren een knelpuntpositie. Eigenlijk had jij jaren geleden al dat gat moeten opvullen?

POCOGNOLI: ‘In mijn periode bij AZ Alkmaar heb ik nooit het perspectief gekregen op een basisplaats. Terwijl ik het op basis van mijn prestaties verdiende, vooral in het seizoen dat ik de titel pakte. Maar René Vandereycken heeft mij geblokkeerd. Ik vraag mij nog altijd af waarom ik in die periode over het hoofd werd gezien. Ik had toen iets duurzaams kunnen opbouwen bij de Rode Duivels. Vertonghen heeft wél zijn kans gekregen. Hij heeft uitschuivers gemaakt en die werden hem snel vergeven. En terecht. Een jonge gast gaat nu eenmaal in de fout. Ik heb niet de kans gehad om fouten te maken. Misschien waren de rollen dan omgekeerd geweest en was ik uitgegroeid tot de vaste linksachter bij de Rode Duivels. Ik heb een paar keer de juiste trein gemist en toch ben ik niet afgeschreven. Ik kan de nationale ploeg zeker nog enkele jaren van dienst zijn.’

Zou je bepaalde zaken in je carrière anders willen doen als je de tijd kon terugdraaien?

POCOGNOLI: (denkt na) ‘Ik ben er geraakt door hard te werken. Nooit heb ik een zetje gekregen van een sportief directeur, nooit heeft iemand met invloed binnen de club een goed woordje voor mij gedaan. Daar ben ik trots op. Van AZ naar Standard verhuizen was ook geen vanzelfsprekende keuze. Ik heb het aangedurfd en ik ben geslaagd in Luik. Van een ding heb ik spijt: dat ik geen structuur kon brengen in mijn carrière. Op zich had ik het niet erg gevonden om vijf jaar bij dezelfde club te blijven en onder dezelfde trainer te werken. Dat heeft mij een pak caps gekost.’

DOOR ALAIN ELIASY IN BIRMINGHAM – FOTO REUTERS

‘Ooit wil ik opnieuw het shirt van Standard dragen, maar een terugkeer is nu niet aan de orde.’ – SÉBASTIEN POCOGNOLI