SK Beveren begon moeizaam aan het seizoen en heeft het ook financieel lastig. In afwachting van betere tijden wil het de samenwerking met Arsenal aanzwengelen.

Ruim een halfuur uitstekend voetbal waarin de ploeg op sleeptouw werd genomen door zijn Afrikanen, het volstond voor SK Beveren tien dagen geleden om te winnen van Zulte Waregem. Een opsteker in het licht van de twee duels tegen Lierse die nu volgen (competitie en beker). Die eerste match móét alvast worden gewonnen, meent Daniël Pairon, eind vorig seizoen even genoemd als kandidaat-voorzitter. Hij constateert in dit overgangsseizoen meer evenwicht tussen enerzijds techniek en anderzijds kracht en doorzetting, maar ook dat het voetbal wat minder is. Deert dat ? Pairon : “Eerlijk gezegd, je raakt die complimentjes over je goeie spel beu als je met lege handen achterblijft. Veel nieuwe spelers en een nieuwe technische staf, je moet mensen het vertrouwen en de tijd geven om te acclimatiseren.”

Opvallend : de trainer is ook technisch directeur en schuift in die rol mee aan bij de vergaderingen van de raad van bestuur om daar in principe zichzelf sportief te evalueren. Is dat niet gek ? Pairon : ” Walter Meeuws is oud en verstandig genoeg om daar objectief in te zijn. Het is een constructie naar Engels model, we hebben een copy paste gedaan, ( grijnst) op een iets kleinere schaal. Het is een overgangsjaar waarin we zullen merken of we elkaar goed aanvoelen.”

Meeuws moet een cel scouting oprichten en behalve de eerste ploeg ook de jeugd begeleiden. Vier jaar geleden werd daar een herstructurering doorgevoerd, maar bij gebrek aan uitzicht op doorstroming naar boven – eigen jeugd interesseerde Jean– Marc Guillou, de vorige technisch directeur, niet – verdween veel motivatie, zowel bij opleiders als bij talenten. Pairon bestrijdt dat : “Wie ook maar iets in zich had, kreeg een kans, met op kop Wim De Decker. Ik daag u uit : noem me één speler die elders op hoog niveau slaagde en zegt dat hij hier geen kans kreeg van Guillou. AnouarBou-Sfia en BjornVleminckx zijn nu tweedeklassers. Enkele jaren geleden dacht Westerlo een goeie zaak te doen door JanDe Langhe gratis weg te plukken. We waren toen heel boos op Jean-Marc, maar die zei : ‘Ze krijgen er van mij nog geld bovenop.’ Die man had voetbaltechnisch inzicht, de jongen speelt nu in bevordering.”

Commercieel

In het voorjaar, enkele maanden voor het einde van zijn contract, werd Guillou ontslagen, samen met zijn Franse technische staf. Pairon probeerde tot op het laatste moment alle partijen te verzoenen. “Eens de boot vol water, zinkt het schip. Het is Guillou zelf die zich onmogelijk maakte. Veertien dagen voor we uit elkaar gingen, heb ik hem verwittigd, maar hij dacht dat we het nooit zouden durven. Op een gegeven moment waande hij zich onsterfelijk. Overmoed is een zeer slechte raadgever.”

Eén millimeter waren ze volgens Pairon verwijderd van het ideale scenario : de club kwam sportief weer in Vlaamse handen en er zou een los samenwerkingsverband komen met zijn academies. “Er was echter één punt waarop hij niet wilde toegeven : inspraak in het beleid. Dat kon niet, wij wilden niet langer de club uit handen geven. Misschien zullen onze opvolgers dat wél doen, maar op dit moment was de tijd daar niet rijp voor. Er komt een nieuwe infrastructuur, gebouwd met geld van de gemeente, dan ligt zo’n punt heel moeilijk.”

De weinig elegante manier van afscheid nemen – Guillou werd op een vergadering van de vzw plots verplicht Nederlands te spreken – leidde tot twee rechtszaken. Pairon : “Er is met Guillou een zakelijk verschil in zienswijze over interpretatie van een overeenkomst, in de orde van grootte van 400.000 à 500.000 euro. Het geschil met de technische staf is een ander paar mouwen. Dat staat hier eigenlijk los van, maar het is wel zijn erfenis. Hij heeft zich uitgegeven als gedelegeerd bestuurder en in de contracten clausules opgenomen waar absoluut geen beslissing over was binnen de raad van bestuur.”

Guillou gaf Vincent Dufour en de zijnen contracten van drie jaar die bij verbreking nog eens ongeveer 500.000 euro kunnen kosten. Pairon : “De zaak komt deze maand een eerste keer voor. Laat het ons zo zeggen : als deze twee gedingen in ons voordeel uitdraaien, voelen we ons rijk ; keren ze zich tegen ons, dan gaan we weer achteruit.” Bovenop die sommen komt het gegeven dat elke club in de eerste klasse met een structureel tekort kampt tussen 300.000 en 400.000 euro. Pairon : “Dat is hier niet anders. We hebben de voorbije jaren door transfers de schuld met 1,8 miljoen euro kunnen afbouwen. Dat lukt ons de komende jaren niet meer.”

Zijn er dan uitwegen uit de crisis ? Pairon : “In ons hinterland zitten veel clubs op één zakdoek. Wij zijn Antwerps georiënteerd. Gelukkig, want in het Waasland valt niet veel te rapen. Wij speculeren erop dat de uitbreiding van de Waaslandhaven een grotere commerciële waarde kan betekenen voor deze club.”

In Antwerpen hebben de voetbalclubs die hoop al lang opgegeven : van de haven komt niks. Pairon : “Klopt, omdat zij de medewerking van de stad niet hebben. Die grote troef hebben wij wel. De Waaslandhaven zullen wij benaderen samen met de gemeente, die in de komende legislatuur wellicht een echte havenschepen krijgt.”

Infrastructuur

Klanten moet je comfortabel kunnen ontvangen en dus moet de Freethiel snel moderner, maar dat proces lijkt op de processie van Echternach. Op wat gele verf na zie je weinig evolueren. De supporters van Zulte Waregem stonden of zaten met de billen nat. Pairon : “Kan natuurlijk niet meer. De wil is er, maar dit is geen klein project. Naar gelang van het scenario en de omvang van de commerciële ruimtes gaat het om een investering van 6 tot 9 miljoen euro.”

De gemeente is eigenaar maar wil maximaal 5 miljoen euro investeren en zoekt dus een privépartner voor de bouw van twee nieuwe tribunes. De eerste aanbestedingsprocedure liep faliekant af. Pairon : “Blijkbaar heeft men het lastenboek verkeerd gelezen, er waren alleen bouwers van tribunes geïnteresseerd. De exploitatie van commerciële ruimtes werd vergeten. Omdat we ons aan wetten moeten houden, wordt de procedure helemaal opnieuw opgestart.”

Zijn verbouwingen nog haalbaar op het einde van dit seizoen en kunnen de gemeenteraadsverkiezingen nog roet in het eten gooien ? Pairon : “Er werd in de campagne nooit verwezen naar het voetbal, pro noch contra. Ik denk dat iedereen hier achter staat. En de timing… Als je wil afbreken eind april, begin mei, dan is het krap, ja. De bouw wordt een mijlpaal in de clubgeschiedenis waar we vijftien jaar op kunnen teren, maar dit is gewoon een teer moment. Het zal nog vijf jaar duren voor we een stabiele club zijn.”

Is de club, die onlangs nog een e-mail kreeg van een Italiaan die investeerders uit Oost-Europa kon aanbrengen maar desgevraagd faalde in het voorleggen van bankgaranties, op zo’n teer moment aantrekkelijk voor overnemers ? Pairon : “Wij zijn trendsetters, er was hier een succesvolle samenwerking met drie verschillende partners. We zijn niet vies van een nieuw samenwerkingsverband, maar wel op onze voorwaarden.”

De zomer ging evenwel voorbij met veel contacten, maar zonder contracten. Pairon ziet nog een andere uitweg : een nauwere samenwerking met Arsenal. De laatste door Londen aan Beveren uitgeleende speler – de Let Igor Stepanovs – verdween in de zomer van 2004. Pairon : “Die samenwerking willen we nieuw leven inblazen. De contacten zijn er, we zullen eraan werken, zoeken naar een instroom van voetballers of stafleden. Ik zeg niet dat een stiefdochter zijn van een rijke moeder dé uitweg is, maar er moet meer in zitten, als je als enige club gelinkt bent aan zo’n mastodont.”

PETER T’KINT