Jan Hauspie
Jan Hauspie Voormalig redacteur bij Sport/Voetbalmagazine.

FC Brussels deed zéven inkomende transfers bij het aan de corruptiezaak rond gokchinees Zheyun Ye ten onder gegane La Louvière. Het goede voorbeeld, volgens Johan Vermeersch.

“Wegens onze voorbeeldfunctie voor de Brusselse jeugd mag ik geen enkel risico nemen”, verklaarde Brusselsvoorzitter Johan Vermeersch in mei zijn beslissing om, ondanks een tot 2007 lopend contract, voortijdig afscheid te nemen van Mario Espartero. Uit goede bron wist hij dat Espartero, ex-La Louvière, tijdens zijn dienstverband bij Brussels contact had gehad met Zheyun Ye. De Fransman revalideert van een teenblessure, maar Vermeersch houdt vol : “Of hij vindt een andere club, of hij traint met de B-kern.”

Deontologie ! Daar draaide het toen om bij de flamboyante voorzitter, naar hij zelf zegt een man van waarden. Op zijn minst merkwaardig is het daarom dat hij nadien bij La Louvière, na de degradatie naar derde klasse, zomaar een pak volk weghaalde : drie spelers (doelman Michaël Cordier, Julien Pinelli en Quantin Durieux), twee trainers (keepertrainer Michel Piersoul en conditietrainer Arnaud Laly) en ten slotte de tweekoppige commerciële cel ( Benjamin Goeders en Claude Kinet). Zéven man, en dat terwijl het onderzoek naar het corruptieschandaal niet is afgerond en alle betrokkenen mogelijk nog een (sportieve of andere) straf boven het hoofd hangt.

Over de spelers verwoordt Vermeersch de stelling die algemeen voor waar wordt aangenomen : dat de jongeren van La Louvière buiten het wedstrijdbedrog stonden. “Pinelli en de andere twee zijn zo onschuldig als wat.” Minder duidelijk echter is de rol van de technische staf, waarvan Gilbert Bodart in de greep van de gokmaffia zat en de anderen minstens veel moeten hebben gezien en gehoord. “Ik wil daarbij toch opmerken dat Piersoul syndicaal afgevaardigde is, dus iemand met een voorbeeldfunctie. Bovendien heeft René Vandereycken hem ook gevraagd voor de nationale ploeg.”

Volgens Vermeersch leed zijn sportieve staf aan “een redelijk percentage slijtage” en broedde hij al geruime tijd op vervanging. “En dan kan je toch niet zeggen dat er sportief slecht is gewerkt in La Louvière ? Twee jaar geleden, met ( huidig Brusselstrainer, nvdr) Albert Cartier nog als trainer, stond het halfweg het kampioenschap in de top van het klassement. Ik wist dus wat ze hadden gepresteerd in een redelijk gezonde situatie. Door ze nu bij elkaar te brengen, winnen wij tijd : ze kennen elkaar en hun manier van werken. Dat maakt dat ik de lat hoger kan leggen.”

Twee seizoenen geleden al, onder Cartier, werd Ye in La Louvière gesignaleerd. Vermeersch benadrukt dat de Fransman niet heeft aangedrongen op de komst van zijn ex-collega’s. “Wel vroeg Michaël Cordier me om Piersoul mee te nemen als die mogelijkheid bestond. Omdat wij elke woensdagmiddag onze keeperschool hebben in Woluwe en hij daar samen met Patrick Nys kan worden ingeschakeld, kwam ons dat goed uit.”

Goeders en Kinet werken sinds kort op zelfstandige basis voor FC Brussels. Zij boden zichzelf aan “en omdat ik sociaal ben aangelegd, geef ik hen een kans”, zegt Vermeersch. Hij meent dat hun rol bij La Louvière volstrekt gescheiden was van wat er elders in de club gebeurde, ook al trad Goeders na de gerechtelijke inval bij voorzitter Filippo Gaone en advocaat Laurent Denis op als woordvoerder. Volgens Vermeersch is Brussels trendsettend met zijn aanwerving : “Goeders is een economist van opleiding. Ik vind dat een voetbalclub vanuit bedrijfseconomisch oogpunt moet worden geleid. Met hem heeft Brussels een toekomstperspectief.”

Tot slot : op de vraag of het deontologisch kon dat clubs nog met de, net als Gaone, van financieel gesjoemel in verdenking gestelde Denis aan de onderhandelingstafel gingen zitten, antwoordde Vermeersch bijna drie maanden geleden : “Ik vind van niet.” Maar principes zijn rekbaar en dus beklonk Vermeersch de transfers van Cordier, Pinelli en Durieux in aanwezigheid van zowel Gaone als Denis. “Noodgedwongen”, zegt hij. “Ik kon niet anders. Zij zijn gevolmachtigd namens La Louvière en moesten dus de handtekeningen zetten. Standard en AA Gent, die Cordier ook wilden, zouden dit ook hebben gedaan, hoor. Ik moest dus wel.”

JAN HAUSPIE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content