Woorden & daden

In een milieu waarin de meesten vooral op hun tong bijten, is Kevin De Bruyne een uitzondering. Maar wie is Kevin De Bruyne nu echt?

De tweede helft heeft iets van een handbalmatch. Manchester City probeert de ploeg van West Ham uit verband te spelen. Die heeft zich gegroepeerd teruggetrokken voor de eigen grote rechthoek en hoopt een puntendeling uit de brand te slepen, wat een kleine stunt zou zijn. De Citizens beuken op de defensie van de Hammers met dezelfde moeilijkheden als enkele dagen eerder tegen Southampton. Minuut 82. Op de rand van de backlijn lift Kevin De Bruyne het leer over de drukte in de box. David Silva neemt aan en schiet de bal met een prachtige beweging in het net. De indrukwekkende leiders van de competitie schitterden dit keer niet, maar gaan wel opnieuw met de overwinning aan de haal. Terwijl alles vast leek te zitten, was het eens te meer de rosse Duivel die de sleutel vond. Voor veel volgers van de Engelse competitie is De Bruyne sinds het begin van het seizoen de beste speler in de Premier League. En Pep Guardiola is zonder meer zijn grootste fan. ‘Als je hem vraagt om honderd kilometer te lopen voor de ploeg, dan zal hij dat doen. Het is niet evident om zoiets terug te vinden bij dat type speler. Hij is een van onze aanvoerders, ik denk dat hij een stap voorwaarts heeft gezet.’

‘Hij heeft heel veel vertrouwen gekregen van Manchester. De club aarzelt niet langer om hem naar voren te schuiven’, zegt zijn makelaar sinds jaar en dag, Patrick De Koster.

Nu hij geregeld opgesteld wordt als nummer 8, centraal met een grote bewegingsvrijheid, en hij er ook niet voor terugschrikt om naar de flank uit te wijken, is De Bruyne een van de spilfiguren van City geworden, zowel op als naast het veld. Hij zit in de spelersraad, samen met Vincent Kompany, Fernandinho, David Silva en Sergio Agüero. Hij kreeg overigens de kapiteinsband overhandigd door Fernandinho bij de verplaatsing naar Feyenoord.

Ondanks de loftuitingen van de laatste weken, blaast KDB niet hoog van de toren. Hij houdt de voetjes op de grond. ‘Het is de meest bescheiden en timide man die ik ken’, aldus de Catalaanse coach van City.

De uitval van KDB

Het evenbeeld van De Bruyne in de nationale ploeg oogt een stuk bleker. KDB heeft minder impact op het spel, dat ook minder verleidelijk is dan dat van de leiders in de Premier League. De laatste wedstrijden, tegen Mexico en Japan, hebben niemand op zijn gemak gesteld. Na de zeperd op het EK wil De Bruyne niet opnieuw mislukken. Zijn uitval, twee dagen na de puntendeling tegen Mexico, was veelzeggend: ‘Deze match heeft bevestigd wat ik al na Bosnië heb gezegd: we hebben een tactisch plan nodig. We hebben tegen Mexico gespeeld met een systeem dat niet geschikt was om die ploeg te verslaan. We hebben wel kansen gecreëerd, maar ik denk dat er verdedigend te veel ruimte werd gelaten, omdat we te laag bleven hangen, we hadden het lef niet om de ploeg hoger te zetten. Daardoor kreeg Mexico de bal en de overhand. Ik ben niet iemand die anderen met de vinger wijst, ik ben iemand die oplossingen tracht te vinden. Het belangrijkste is dat alles op orde is voor het wereldkampioenschap. Dat wordt misschien een van de laatste momenten dat we met dit team iets kunnen verwezenlijken. Op elke positie hebben we topspelers.’

De Bruyne is niet zo’n patron als Vincent Kompany, die dat als een van de weinigen is binnen de Rode Duivels. Hij neemt de anderen niet op sleeptouw door wat hij zegt, maar door wat hij met zijn voeten doet. Bij de Citizens is hij de leider qua techniek, maar dat vinden we al te zelden in de nationale selectie terug.

De verklaring van De Bruyne na Mexico voor de Belgische pers joeg een kleine schokgolf door het voetbalwereldje. De bedoeling was om eraan te herinneren dat de gemakkelijke kwalificatie voor het WK een minder bemoedigende realiteit maskeert. Onze Rode Duivels staan nog lang niet waar ze zouden moeten staan. Desalniettemin is KDB ervan overtuigd dat deze generatie de sleutels in handen heeft om in Rusland het allerhoogste te bereiken. De dag na de wedstrijd tegen West Ham legde hij dat uit: ‘Ik ben iemand die eerlijk is en graag de zaken zegt zoals ze zijn. Ik hou er dus ook niet van dat mensen achter een ander zijn rug praten. Ik heb de gewoonte om mensen de dingen in hun gezicht te zeggen. Ik heb die uitspraken na Mexico gedaan omdat ik denk dat we collectief nog een stap vooruit moeten zetten. Dat was de enige bedoeling die erachter zat. We moeten geen genoegen meer nemen met een kwartfinale. We moeten naar Rusland gaan om die wereldbeker te winnen. Dit is hét moment voor deze generatie om iets speciaals te doen. Dit is een van de laatste kansen voor deze groep om na Brazilië en Frankrijk eindelijk te schitteren. Ik wil die kans niet missen. Ik weet dat je in het voetbal goed moet opletten wat je zegt. Ik weet niet of hetgeen ik gezegd heb goed of slecht is onthaald, maar ik weet dat ik een risico heb genomen. Maar volgens mij was dit het juiste moment om mijn mond open te doen. We hebben nog wat tijd om een en ander recht te trekken. Ik ben zo opgegroeid, met altijd te zeggen wat er op mijn lever ligt. Ik vind niet dat ik bijzonder ben. Ik eis ook niet het statuut van leider op. En ik weet heel goed dat je in het voetbal bepaalde dingen kunt zeggen en andere niet. Dat klinkt misschien wat als een cliché, maar daar heb ik geen enkel probleem mee.’

Geen meeloper

De zomer van 2016. In de achtste finale van het EK tegen het weliswaar zwakke Hongarije schittert het duo Kevin De Bruyne en Eden Hazard, elk in een duidelijk andere rol. Vijf dagen later is de keerzijde van de medaille een stuk pijnlijker: de Belgen verliezen hun kwartfinale tegen Wales. De uitschakeling wordt maar moeilijk verteerd. De tactische tekortkomingen onder de vorige bondscoach en de privileges die sommigen kregen om op de kamer van die bondscoach de richtlijnen te gaan uitzetten, irriteerden meer dan één speler. Na verloop van tijd kwamen de tongen los. Kevin De Bruyne gaf vaak de indruk dat hij er tijdens het toernooi een beetje mismoedig bijliep. ‘Er zijn over mij totaal onware dingen verteld. Ook over mijn familie en mijn privéleven’, preciseert hij vandaag.

‘Je moet al ver gaan en achterbaks zijn om Kevin te beledigen’, zegt Patrick De Koster. De jongen uit Drongen is wat op zichzelf, moeilijk te doorgronden. Je zou denken dat hij introvert is, in zijn bubbel leeft, maar desondanks is hij een van de weinigen, samen met Thibaut Courtois, die zich publiekelijk durft uit de spreken. ‘Toen ik hem op zijn zestiende ontmoette, was Kev erg timide’, vertelt De Koster. ‘Tegenwoordig zegt hij wat hij vindt dat gezegd moet worden. Sommigen zullen hem daarvoor misschien bekritiseren en beweren dat het binnen de kleedkamer had moeten blijven, maar ik denk dat er nogal wat spelers het eens zijn met wat hij gezegd heeft.’ Kevin De Bruyne is geen meeloper, nooit geweest.

Karakter

Toen hij werd opgenomen in de profkern van Racing Genk – hij was toen nog maar zeventien – viel Prince Harry op door zijn enorme talent, maar ook al door zijn sterk karakter.

‘Hij verdraagt geen onrechtvaardigheid, zelf niet als het gaat om onbenulligheden’, vertelde zijn vader Herwig De Bruyne ooit. ‘Iedereen is voor hem gelijk. Als op training werd gevraagd om de kegeltjes te verzamelen, vond hij dat iedereen dat moest doen. Hij zag dat Elyaniv Barda het niet deed en stapte op hem af, ook al was die gast tien jaar ouder en verdiende hij tien keer meer. Hij verdraagt het ook niet dat een speler niet het beste van zichzelf geeft op training. In april vorig jaar, bij de rust in Genk-Lokeren, schreeuwde hij op zijn ploegmaats voor de televisiecamera’s. Je zou kunnen zeggen dat het niet aan een jongen van twintig is om dat te doen, maar je moet weten dat er gasten waren die na de 7-0 in Valencia zaten te lachen in de kleedkamer. Kevin is een winnaar en dat maakt hem razend. Hij wist dus heel goed wat hij deed en het bestuur van Genk gaf hem gelijk.’

Frankie Vercauteren, die zijn eerste coach was tussen 2009 en 2011, herinnert zich nog geanimeerde discussies. ‘Van tijd tot tijd botsten we, maar dat is wel gezond. Het is niet erg om wat koppig te zijn, op voorwaarde dat je ook nadenkt. En Kevin deed dat.’

Juli 2012, Philadelphia. Eden Hazard, die net voor 40 miljoen euro was weggekocht bij Lille, is een van de hoofdattracties van de tournee van Chelsea door de Verenigde Staten. Zijn komst overschaduwt de andere transfers, zoals die van Marko Marin of Kevin De Bruyne, die voor 9 miljoen van Genk kwam en van wie men aanvankelijk niet verwachtte dat hij direct een toegevoegde waarde zou hebben. Na een eerste wedstrijd tegen PSG in New York, waar hij aan de aftrap staat, blijft hij aan de bank gekluisterd in de tweede match van Chelsea, tegen een allstarteam van de MLS. Na afloop laat De Bruyne zich zien in de mixed zone, waar hij totaal genegeerd wordt door de Amerikaanse en internationale pers. De nieuwbakken Blue, die zijn eerste passen zet bij Chelsea en slechts negentien jaar is, toont zich daar allerminst tevreden over en laat ons dat ook weten. ‘Als mijn situatie niet verandert, moet ik een oplossing zoeken, dan vertrek ik. Ik ga verhaal halen bij coach Roberto Di Matteo.’

Enkele weken later wordt de Rode Duivel uitgeleend aan Werder Bremen, voor één seizoen. Een jaar later staat hij terug bij de Blues. Dit keer is het José Mourinho die hem dwarszit. Ondanks zijn knappe seizoen in de Bundesliga schuift The Special One hem opzij, zonder veel uitleg. Voor de eerste keer in zijn carrière gaat hij aan de klaagmuur staan. Hij, die geen onrecht verdraagt, begrijpt niet dat hij aan de kant wordt gezet. ‘In die periode was hij triest, verslagen. Ik heb toen veel tijd in Londen doorgebracht om te proberen zijn moreel op te krikken. Hij stelde voortdurend dezelfde vraag: waarom? En niemand die hem een verklaring kon geven’, zegt De Koster.

Maar De Bruyne zal spoedig terugvechten, dit keer met de hulp van Wolfsburg. ‘Ik heb mijn ouders al op jonge leeftijd achtergelaten om naar het opleidingscentrum van Genk te gaan. Alleen wonen helpt enorm om mentaal sterk te worden. Ik heb moeilijke momenten gehad, want de verwachtingen over mij waren meteen hooggespannen. Maar dat heeft me nooit uit evenwicht gebracht.’

In 2014 verschijnt zijn biografie, Keep It Simple. De titel is niet helemaal in overeenstemming met de speler, wiens traject nooit op een lange rustige rivier geleken heeft, ook al was zijn progressie tot dan lineair. En die gaat niet verzwakken.

Training van Nike

Nadat hij tijdens het seizoen 2014/15 had uitgeblonken bij Wolfsburg, werd De Bruyne een van de grote transfers van de zomer. Bayern volgde hem van nabij, net als PSG. Uiteindelijk was het Manchester City dat de Rode Duivel vastlegde en 75 miljoen euro stortte in de kas van de Duitsers. KDB had een voorkeur voor de Premier League boven de Ligue 1 en dat valt gemakkelijk te begrijpen. Gemakkelijker alleszins dan de keuze van Manchester boven Parijs, de stad waar hij zijn vrouw Michèle ten huwelijk vroeg. Maar De Bruyne is nooit een poseur geweest. Zijn enige zonde na zijn recordtransfer was dat hij zich een flamboyante Mercedes G63 kocht. ‘Maar hij haatte de aandacht die hij daarmee trok en verving hem al snel door een Mercedes GLE Coupé, die een stuk gewoner is’, vertelt De Koster. ‘Blingbling is niet zijn ding. Louis Vuitton, Gucci, allemaal niks voor hem. Negentig procent van de tijd draagt hij een training van Nike.’

Hij is ook geen publicitair product waar de grote merken op uit zijn. Zijn populariteit groeit, maar bereikt (nog) niet die van de grootste voetbalvedetten (Eden Hazard heeft meer dan 11 miljoen volgers op Instagram, De Bruyne iets van een vier miljoen). Maar dat schijnt de minste van zijn zorgen te zijn.

Op dit moment kan hij zich niet voorstellen dat hij de mist van Manchester zou verlaten. Hij woont er rustig met zijn vrouw en zoontje Mason Milian, die in maart twee jaar wordt. Er is nog zijn entourage, die in de loop der jaren is uitgedund, of zijn Amerikaanse vrienden die hij ontmoet heeft op een van zijn trans-Atlantische reisjes, met wie hij even aan de dagelijkse realiteit kan ontsnappen. Maar zoals hij zelf aangeeft op zijn 26e, liggen zijn prioriteiten bij zijn gezin en zijn carrière. Want KDB is ambitieuzer dan ooit. Zowel met zijn club als de nationale ploeg. En hij aarzelt niet om daarvoor uit te komen.