Wat zijn je favoriete koffiekoeken? “Horentjes met pudding. Thuis eet ik dat eigenlijk zelden. Maar op de club spelen we bijna elke donderdag een toernooitje met vier ploegen. Het verliezende team moet dan telkens koffiekoeken trakteren. Dit seizoen heb ik nog maar één keer moeten betalen.”

Welk kookboek gebruik je?

“Geen, want ik sta bijna nooit in de keuken. Alleen mijn pasta kook ik af en toe zelf; water op het vuur zetten en het pakje erin kappen, dat lukt nog. Mijn ma maakt dan de spaghettisaus. Eén keer heb ik het zelf gedaan. Iedereen ging het huis uit, ik had niks te doen en kreeg de opdracht om mij daarmee bezig te houden. Dankzij een briefje waarop mijn moeder nauwkeurig had genoteerd welke ingrediënten ik moest gebruiken, hoe en hoeveel, liep dat goed af. Het was zelfs lekker.

“Leuk voor één keer, maar mocht ik dat elke avond moeten doen, dan zou de fun er snel af zijn.”

Voor welke knappe madam zou je je bij uitzondering wel eens willen uitsloven tussen de potten en pannen?

“Normaal heb ik het voor de blonde types, maar een brunette als Evi Hanssen kan mij tegenwoordig ook bekoren.”

Leg jij ’s avonds wel eens een knoop in je kous om iets niet te vergeten?

“Ja, maar dan vraag ik me ’s morgens altijd weer af waarom ik dat gedaan heb. Als ik iets écht moet onthouden, dan schrijf ik het op of stop ik het in mijn gsm.”

Heb je wel eens aan yoga gedaan?

“Eigenlijk wel. Op maandagnamiddag stretchen we bij Westerlo. De kinesist die ons dan begeleidt, kent een en ander van yoga en gooit er af en toe zo’n oefening tussen. Maar met een groep van 25 man is het moeilijk om de concentratie te behouden en volledig tot rust te komen, je hoort altijd wel een beetje lawaai. Ik heb niet echt ambitie om in die wereld verder te gaan, doe het omdat het moet.”

Werd er bij jullie vroeger gebeden voor het avondeten?

“Vooral als we bij mijn grootouders op bezoek gingen. Dan deden we dat allemaal samen. Het was de tijd dat we op Kerstmis en Pasen ook nog naar de kerk gingen. Allemaal geschrapt intussen.”

Verzamelde je als kind iets?

“Paniniboeken en de bijhorende stickertjes. En tickets van voetbalwedstrijden. Iedereen die er had, bezorgde ze mij. Ik bouwde zo een mooie collectie op, met als pronkstukken een kaartje van Brazilië-Chili van het WK 1998, dat ik van een kameraad kreeg, en tickets uit de Champions League, van PSV en van Porto-Chelsea, waar mijn broertje naartoe gegaan is.”

Wie vertelt bij Westerlo de meest seksueel getinte moppen?

“Er zijn er verscheidene die daar wat van kunnen, maar Bart Deelkens spant duidelijk de kroon.”

Was er een teddy die je vroeger koste wat het kost mee moest hebben in bed?

“Ik sliep graag met Jefke. Ik zie hem nog goed voor me. Helemaal bruin, 30 centimeter groot en een heel leuk snoetje. Tot mijn vierde of vijfde had ik die elke nacht aan mijn zijde.”

Mocht je nog een leven krijgen, wat zou je daarin dan zeker willen doen dat nu niet kan?

“Piloot zijn van een F-16 lijkt mij wel een fantastische job. Zo op eenzame hoog-te …

“We wonen in Helchteren. Al in onze kindertijd vlogen hier regelmatig zulke toestellen over, terwijl we op woensdagnamiddag buiten aan het spelen waren. Die kwamen van Kleine Brogel.

“In Nederland kreeg ik eens de kans om in zo’n straaljager plaats te nemen, tijdens een opendeurdag. Dat maakte wel indruk op mij. Meevliegen was er niet bij. Dat zou ook niet goed aflopen, denk ik, want ik word al onwel als ik in Bobbejaanland in een attractie kruip. Ik maakte het mee in de Sledge Hammer. Alles vanbinnen draaide en toen ik stilstond, kwam het er nog uit ook. Over de kop gaan en al die G-krachten, niks voor mij.”

Heb je ooit een grote behoefte moeten doen in de volle natuur?

“Ja, we waren met kameraden op stap aan de zee, een paar jaar geleden. We liepen op de dijk en er was echt niks in de buurt te vinden wat op een toilet leek. Ik ben dan maar naar het strand gegaan. Putje gemaakt, zand erover. Als het moet, moet het.” S

KRISTOF DE RYCK