Het seizoen van de bevestiging is altijd moeilijk. Dat ervaart nu ook de kampioen van Engeland, ook al staat die momenteel op een tweede plaats.

Om zichzelf op te volgen als landskampioen zal City dezelfde stunt moeten uithalen als vorig seizoen. Straffer zelfs, want toen wisten de Sky Blues in zes wedstrijden een kloof van acht punten te dichten op stadsrivaal United, maar nu bedraagt de achterstand al twaalf eenheden. De kampioenen schijnen wel hun betere voetbal teruggevonden te hebben in de altijd gevaarlijke maanden december en januari. Vier zeges volgden elkaar op en het niveau deed weer denken aan dat van vorig jaar. Maar over het hele seizoen bekeken heeft City echt zijn stempel niet kunnen drukken en de vraagtekens blijven. Waar is dat overrompelende aanvalsspel van vorig seizoen?

Wankele defensie

De scène dateert van begin januari, op training: Roberto Mancini vraagt aan enkele spelers om een muurtje op te stellen. Hetzelfde muurtje als in de verlieswedstrijd tegen Manchester United (2-3), toen Robin van Persie in blessuretijd een vrijschop binnen trapte. Met één uitzondering: Samir Nasri (die zich bij die fase compleet omdraaide) is vervangen door James Milner. Mancini neemt de bal, legt die klaar en bombardeert de muur met harde knallen. Er is geen ontkomen aan voor de spelers: ze zijn verplicht om de schoten van Mancini te incasseren. Opdat zulke goals als die van Van Persie nooit meer zouden vallen.

Het geeft de zin voor detail van Mancini weer, maar het duidt evenzeer op een grote zenuwachtigheid, die zich op het trainingscentrum van Carrington duidelijk laat gevoelen. Enkele dagen eerder was de spelersgroep al tussenbeide moeten komen bij een handgemeen tussen de manager en Mario Balotelli, symbool voor het moeilijke seizoen van de bevestiging. City leeft niet meer in rust en dat valt glashelder af te lezen op het veld, waar de Sky Blues de maestria van vorig jaar niet opnieuw weten tentoon te spreiden.

De reden? Een gebrek aan efficiëntie vooraan en achteraan. Aanvankelijk lag het probleem in de verdediging. City moest in deze competitie tot de zevende wedstrijd wachten (de elfde match van het seizoen in totaal) voor het eens een clean sheet kon voorleggen. Geen toeval aangezien zo veel sterkhouders uit vorm waren. Doelman Joe Hart was bijvoorbeeld onberispelijk in het titeljaar, maar tastte nu al eens mis, zoals in december tegen Sunderland (0-1) bij de goal van Adam Johnson. Mancini stak zijn kritiek niet onder stoelen of banken. Hart herpakte zich, maar herviel onlangs tegen Southampton (3-1) opnieuw.

Vincent Kompany werd eveneens flink aangepakt door de Britse pers, vooral in het begin van het seizoen na enkele slappe prestaties. De kritieken hebben de Belgische aanvoerder van City geprikkeld: in januari had hij zijn oude glorie weer teruggewonnen. En met een goeie Kompany staat de hele defensie als een huis. Resultaat: City hield in januari zes keer na elkaar de nul. Helaas bracht zijn blessure de wankele verdediging opnieuw uit balans. Mancini twijfelde of hij de jonge Matija Nastasic of toch maar Javi García zou opstellen. Hij probeerde elk van beiden, City slikte vijf goals in twee matchen…

Controlefreak Mancini

Maar waarom vaart de blauwe armada dit jaar in zulk woelig water? De verklaring moet gezocht worden in de voorbereiding. “Ik denk dat Mancini behoort tot de categorie van managers die alle mogelijke voorzorgen willen nemen”, legt Rory Smith, journalist van de Times, uit. “Hij wil voor elk potentieel probleem een oplossing klaar hebben. Dat betekent dat hij tijdens de voorbereiding erg veel tijd spendeert aan allerlei schema’s om juist te kunnen reageren.”

Zelfs wanneer het seizoen al begonnen was, ging dat zo verder, zegt Smith: “In plaats van op alles voorbereid te zijn, verloor de selectie net haar flexibiliteit. Vorig jaar was het een machine, bijzonder doeltreffend vooraan én achteraan. Hoewel de reputatie van Mancini intact blijft, hoor je toch meer en meer stemmen opgaan tégen hem. Hij drijft op emotie, is erg strijdvaardig en daardoor zoekt hij allicht al eens te veel de confrontatie. In zijn spelsysteem blijft hij dan weer te voorzichtig. Hij wordt beschouwd als een goeie trainer, maar zeker niet als een van de besten ter wereld. Vooral omdat hij nogal eens op beslissingen terugkomt. Van Balotelli en Carlos Tévez had hij gezworen dat ze nooit meer het shirt van City zouden dragen, en vervolgens gaf hij hen een nieuwe kans. Dat ondermijnt zijn gezag.”

Falende spitsen

Om Engeland echt helemaal te veroveren moet Mancini dus meer aanvallende risico’s nemen. Tegen Liverpool en Southampton, toen zijn ploeg achterstond, bracht hij… Maicon en Aleksandar Kolarov in, twee verdedigend ingestelde spelers. Tévez mocht niet opdraven, terwijl hij met zijn vechtlust toch een offensief gevaar vormt. Door herhaaldelijk naar Van Persie te hengelen degradeerde Mancini zijn eigen spitsen, die vorig seizoen nochtans 93 keer de weg naar het net vonden. Maar Van Persie kwam niet en de aanvallers van de Citizens lieten het afweten. Volgens de statistieken van Opta heeft City nu achttien doelpunten minder gemaakt dan vorig seizoen en dat is voor een groot stuk te wijten aan de spitsen: Edin Dzeko heeft er eentje minder gemaakt, Sergio Agüero liefst zeven! Tel daar dan nog het rampseizoen van Balotelli bij op, die in het titeljaar tussen alle escapades en schorsingen door toch negen potten maakte. Na een daverend EK kreeg Mancini zijn Italiaanse spits niet meer in het gareel. Hij speelde amper, scoorde maar één keer en vertrok uiteindelijk met de noorderzon naar AC Milan. Met Balotelli zat City aan een winstpercentage van 69 procent, zonder hem aan 59…

Een gebrek aan goals volgt natuurlijk ook uit een gebrek aan assists. Na een titelviering met City en winst op het EK met Spanje had David Silva heel wat tijd nodig om weer te schitteren. Na speeldag 22 zat hij nog maar aan vijf assists (tegenover twaalf vorig seizoen). Hoewel hij de bal meer raakt dan vorig seizoen (76 keer per match tegenover 72) en meer passes geeft (60 tegenover 56), brengt hij het spel minder bij, is hij minder efficiënt bij de voorbereiding en bij de afwerking.

Conclusie

Als de Citizens minder goed voor de dag komen, dan is dat in de eerste plaats te wijten aan enkele spelers die uit vorm zijn. Het spelsysteem zet zich goed verder (ze werden beter in de duels en de passing) en de strijdlust is niet uit de ploeg verdwenen. Over het Kanaal beginnen sommigen van Mancini Time te spreken: wanneer City dit seizoen in het nauw werd gedreven, slaagde het er vaak in om in de laatste minuten de scheve situatie nog recht te trekken. Dat gebeurde al zes keer: thuis tegen Reading, Tottenham en Southampton, en uit bij Fulham, West Bromwich en Liverpool. Dat is tenminste al iets dat ze met de buren van United gemeen hebben.

Met medewerking van OPTA.

DOOR STEPHANE VANDE VELDE

City heeft nu achttien goals minder gemaakt dan vorig seizoen.