Ik zal het maar ootmoedig beken- nen : als voetballer kon ik moeilijk omgaan met kritiek.

Zeker als die terecht was. Wat ik zelf als onterechte kritiek aanvoelde, lapte ik wel aan mijn laars. Ik vond die criticasters dan ook zielenpoten.

Dat ik tegenwoordig mijn gezin onderhoud met spelers te be(-ver-)oordelen was nu niet bepaald wat ik ambieerde na mijn spelerscarrière. Soms verschiet ik nog wel eens van de strengheid van mijn eigen woorden. En ik niet alleen blijkbaar. Een vriend, nochtans een notoir Clubsupporter, vond dat ik Silvio Proto genadeloos hard had aangepakt bij zijn Anderlechtdebuut tegen Genk. “Bij alledrie in de fout”, later afgezwakt tot “een goede Proto had zeker de nul gehouden”. Dit werd in nogal wat krantenkoppen overgenomen.

Dat twee Anderlechtmonumenten, Filip De Wilde en Jean Trappeniers, veel milder waren in hun oordeel (alleen bij de laatste ging hij volgens hen in de fout) doet mij nadenken.

Aimé Anthuenis was na Spanje – België, toen ik de selectie van Tristan Peersman in vraag stelde, al eens serieus misnoegd geweest over mijn uitspraak. Ben ik nu weer verantwoordelijk voor een nieuwe keeperskwestie bij Anderlecht ? Of erger nog : ontneem ik de bondscoach – en heel voetbalminnend België – de laatste strohalm om alsnog Duitsland te halen ? Want leek Proto niet onklopbaar tegen Servië en Griekenland ? Ik schrijf dit voor Bosnië en zal vanuit Frankrijk (iedereen heeft recht op vakantie) met een klein hartje sms-en met mijn zoon op het thuisfront om de prestatie van Proto te volgen. Speelt hij zoals zijn laatste interlands dan lijkt het mirakel nog mogelijk want Mbo zal wel weer scoren… Speelt hij zoals op Genk dan wordt het op het WK weer supporteren voor Oranje…

Kan ik rekening houden met zo verregaande gevolgen als ik co-commentaar geef tijdens live-uitzendingen ? Ik zeg toch verder gewoon wat ik zie, niet ? Het is tot nu toe dat wat mij het best ligt…

Indien ik een even groot talent was geweest als Proto dan zat ik nu godganse dagen in la douce France. Of indien ik de kansen had gegrepen die ik als trainer kreeg dan verdiende ik nu hetzelfde vorstelijk salaris als Trond Sollied en kon ik eens meewarig lachen met de voetbalanalisten. Laat dat een troost wezen voor de Proto’s, de Moonsen, de Ferrera’s of andere Vercauterens… In mijn geval staat de beste stuurman duidelijk aan wal en als het van mij afhangt nog voor een hele tijd… Ik word al zeeziek bij de gedachte weer dat schip op te moeten. n

door Jan Hauspie

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content