‘Je moet als aanvaller niet alleen op je kans wachten’
Zlatan Ljubijankic ontpopte zich in de terugronde tot een sterkhouder van AA Gent. Hij raakte onder Trond Sollied na twee wedstrijden geblesseerd op training, verdween uit beeld, kwam weer in de ploeg, maar in oktober werd in de laatste minuut van de wedstrijd met Slovenië tegen Noord-Ierland vervolgens zijn enkel overhoop geschopt, waardoor zijn definitieve doorbraak er pas nu kwam.
Zlatan Ljubijankic: “Ik begon door die enkelblessure bijna zonder voorbereiding te spelen. Maar ik ben tevreden over mijn terugronde en die van de ploeg. Ik heb twee maanden niet gevoetbald: mijn eerste training was tijdens de winterstage in Spanje.”
Je kwam hier als Sloveens Speler van het Jaar voor wie aardig wat betaald was: dat moet druk op je gelegd hebben.
“Ik was de situatie niet gewoon, dus het was logisch dat ik wat druk voelde. Maar ik kreeg meteen weer vertrouwen toen ik speelde. Ik hou van de stijl van Preud’homme: je moet als aanvaller niet alleen op je kans wachten en scoren, maar ook hard werken. Al voor je de bal hebt, moet je de vrije ruimte zien liggen.”
Is dat anders dan je gewend was in Slovenië?
“Neen, ik speelde in Slovenië eigenlijk hetzelfde systeem. Dus ik weet veel van de loopbewegingen. Er zijn alleen kleine verschillen: ik moet meteen in de diepte gaan in plaats van naar de bal toe te komen. Ik ben een betere speler geworden nu. Maar mijn fysiek is nog niet zoals voorheen. Misschien dat ik met een betere voorbereiding nog beter wordt. Ik voel me soms de ene wedstrijd goed en de volgende niet. Ik moet nog een constanter niveau halen. Ik scoorde nooit twintig goals of zo. Meestal tien, twaalf, maar ik gaf ook veel assists. Als spits wil ik natuurlijk scoren, maar ik wil vooral winnen. De ploeg is veel belangrijker.”
Je staat stevig op je benen, je vult je positie anders in dan Foley deed.
“Elk heeft zijn stijl. Ik probeer goed te zijn in veel dingen. Ik loop niet weg van de duels, ik hou ervan. Ik werk al heel mijn leven om daar de fysiek voor te hebben. ( lachje) In Slovenië speelde ik niet tegen zulke sterke verdedigers als hier, dus ik ben nog beter geworden op dat vlak.”
We weten niet zoveel over wie je buiten het voetbal bent. Wat mogen we weten?
“Ik kijk heel graag naar films, ik denk dat ik er één per avond zie op mijn computer of in de cinema. Ik word er rustig en slaperig van. ( lachje) Maar ik ben geen verzamelaar van films. Verder heb ik een verloofde, Manca, en een hond, Lea, een Franse buldog.”
Zo de hond, zo de baas, wordt weleens gezegd. Klopt dat bij jou ook?
“Ja, zij heeft ook een heel sterk karakter. Mijn ouders hebben mij altijd geleerd om sterk in mijn schoenen te staan en te weten wat goed is en wat slecht.”
Zonder agressief over te komen op het veld.
“Je moet niet agressief zijn om een sterk karakter te hebben.”
RAOUL DE GROOTE
