Beerschot dook het nieuwe seizoen in met een 2-4-nederlaag. Het is al het vijfde jaar op rij dat het Kiel

niet kan zegevieren na de openingsspeeldag.

Zowat al de rest in en rond de club veranderde de

laatste tijd wel. Nog maar eens.

Op 22 juni 2011 bracht dit blad een reportage over Beerschot met als titel: Le nouveau Beerschot est arrivé. De eerste zin van de inleiding was: Sinds Patrick Vanoppen er in februari managing director werd, is niets op het Kiel nog zoals het was. Nu, iets meer dan 13 maanden later, ziet Beerschot er opnieuw compleet anders uit.

Stilzwijgend raden

Vlak naast de Schelde, op een zonovergoten terras van restaurant Het Pomphuis, kregen vorige week de genodigden voor de persvoorstelling van Beerschot eerst een drankje aangeboden. Telkens als iemand zijn intrede maakte op het terras, was er wel een van de aanwezige journalisten die een collega stiekem een por gaf, om even fluisterend te vragen wie diegene was die ten tonele verscheen en wat hij of zij met Beerschot te maken had. Maar zelfs de ervaren rotten die de club al jarenlang volgen, moesten keer op keer het antwoord schuldig blijven. En dus verdronken ook de meest weetgrage zielen op den duur hun nieuwsgierigheid in wat champagne of sinaasappelsap.

En niet alleen de jongens van de persmeute stonden stilzwijgend te raden wie er allemaal om hen heen stond, verscheidene van de zowat veertig andere aanwezigen deden hetzelfde. Zo gaat dat in een club die enerzijds zijn vertrouwde gezichten afstoot en anderzijds nieuwkomers vlug doorstuurt. Peter Wouters is – om een voorbeeld te geven – al de derde commercieel directeur sinds mei 2011, na Rudi Maesschalck en Tony Vermeulen. Van pers- en communicatiemanager Frank Van Laeken, die Danny Geerts opvolgde, is er amper één jaar na zijn indiensttreding geen spoor meer. Geerts is trouwens een van de namen in dat lijstje met vertrouwde gezichten die het Kiel achter zich lieten of moesten laten. Zelfs ex-speler Paul Beloy werd onlangs door Vanoppen plots overboord gekieperd, terwijl Beloy jarenlang de sociale pijler van Beerschot sterk uitbouwde.

‘Purpere kop’

Bij de aankomst van de spelersgroep en de technische staf op de persvoorstelling konden de genodigden zich nog eens wagen aan een spelletje ‘zoek de verschillen’. In en vlak rond de spelerskern bedraagt het aantal nieuwkomers voorlopig dertien, al dan niet toevallig het stamnummer van het oude Beerschot, waarmee Vanoppen zo graag dweept. Drie mensen verlieten de afgelopen maanden de staf: hoofdtrainer Jacky Mathijssen, fysiektrainer Jan Van Winckel en hoofdscout Stan Van den Buijs. Geen van hen was langer dan twee jaar in dienst. Hun vervangers heten respectievelijk Adrie Koster, Nol Hornix en René Desaeyere. De spelersgroep, waar Vanoppen nochtans een jaar geleden al eens met de grove borstel was doorgegaan, telt tot nog toe tien nieuwe gezichten: centrumverdediger Frédéric Brillant, de backs Stefano Marzo en Boldizsár Bodor, de middenvelders Funso Ojo en Stijn Wuytens, de doelmannen Koen Van Langendonck en Stefan Deloose, spits ElimaneCoulibaly en de flankspelers Joachim Mununga en Goran Galesic. Van de in 2011 aangetrokken bende is een resem spelers inmiddels weer weg.

Dacht u dat het al gedaan was met de veranderingen? Vrijdag riep Vanoppen de pers nog eens bijeen, deze keer om het te hebben over de shirtsponsoring (zie kaderstuk). Terwijl de managing director in het stadion zijn uitleg deed, monteerden op de achtergrond zo’n tien mensen naarstig nog enkele duizenden nieuwe, in de clubkleuren vervaardigde stoeltjes met rugleuning in de plaats van de verbleekte, oude exemplaren. In tribune 3 is tussen de nieuwe, paarse zitjes nu ook de clubnaam gevormd met witte zitjes: Beerschot AC.

Vanoppen zorgde er daarnaast voor dat de spionkop, die tot vorig seizoen in tribune 3 stond – langs de zijlijn dus – vanaf dit seizoen achter een van de doelen plaatsneemt, in de zogenaamde ‘purpere kop’. Zo kan Beerschot tijdens één helft van iedere thuismatch weer letterlijk naar zijn eigen supporters toe spelen.

Nieuwe voorlinie

Zaterdag daagden 7165 toeschouwers op voor de match tegen Lokeren, toch weer een teleurstellend aantal. Zij zagen dat vier van de elf basispionnen die Koster geselecteerd had, pas aangetrokken spelers waren. Drie van die vier vormen nu de nieuwe voorlinie van Beerschot: linksbuiten Galesic, targetspits Coulibaly en rechtsbuiten Mununga. Zij zijn de speerpunten in het 4-3-3-systeem dat Vanoppen voortaan wil zien. “4-3-3,” zo zei hij in de Gazet van Antwerpen, “dat is: aanvallen, lef, snelheid, het hele veld benutten. Zo wil Beerschot zijn. (…) Een trainer die zegt dat hij per se 4-4-2 wil spelen, komt er in principe niet meer in.”

Op het middenveld traden zaterdag verdedigende middenvelder Wim De Decker, schakelfiguur Vusumuzi Nyoni en aanvallende middenvelder Hernán Losada aan. De enige verrassinkjes waren in de verdediging terug te vinden. Dat doelman Stijn Stijnen in doel zou staan, linksachter Bodor de plaats zou innemen van de vertrokken Peter Van der Heyden en centrumverdediger Tomislav Mikulic zijn stek zou behouden, dat lag allemaal in de lijn der verwachtingen. Maar dat Dries Wuytens weer naast Mikulic zou mogen postvatten, was al een pak minder zeker. En dat Koster Alpaslan Öztürk, vorig seizoen ingezet als middenvelder, als rechtsachter zou gebruiken en de voorkeur zou geven op Dor Malul was de minst verwachte keuze.

3 tegengoals in 10 minuten

Het wedstrijdbegin zaterdag herinnerde aan de uitleg waarmee Koster op de persvoorstelling Vanoppen deed glunderen: “Ik denk dat Beerschot bij mij uitgekomen is door mijn voetbalidee. Het voetbal dat ik graag zie, vertrekt vanuit het initiatief nemen, trachten dominant te spelen.” Öztürk bekroonde de goede aanvangsfase tegen Lokeren al in de negende minuut met een doelpunt. Na een kort genomen hoekschop trapte hij het leer van net buiten het strafschopgebied in de verste winkelhaak. De supporters joelden en werden zelfs wat overmoedig toen ze drie minuten later al een Mexican wave door het stadion probeerden te sturen. Lokerenaanvaller Ayanda Patosi bracht hen weer met de voeten op de grond toen hij net buiten het strafschopgebied van Stijnen vrijwel ongehinderd zijn rechtervoet tegen de bal mocht planten: 1-1.

In het eerste kwartier van de tweede helft kreeg Beerschot nadrukkelijk de bovenhand, tot Lokerenmiddenvelder Ivan Leko een snelle tegenaanval opzette door een op maat gesneden dieptepass te versturen naar de rechterflank, waar zijn ploegmaat Benjamin De Ceulaer, de vinnige flankspeler van Lokeren, de bal knap controleerde en Bodor in de wind zette om vervolgens het leer voorbij Stijnen te jagen: 1-2. Drie minuten later liet Nyoni de pas ingevallen Lokerenaanwinst Milos Maric lopen en had noch Mikulic noch Wuytens in de gaten dat Maric een zee van ruimte kreeg om een voorzet binnen te koppen: 1-3. Toen nog eens vijf minuten later linksachter Bodor De Ceulaer weer niet onder controle kon houden en een fout moest maken om hem af te stoppen, volgde er een terechte strafschop en kreeg Stijnen voor de derde keer in tien minuten een goal rond de oren. De einduitslag, 2-4, kwam op het bord na een owngoal van een Lokerenverdediger.

‘Geslacht in de omschakeling’

Achteraf vond Koster dat zijn spelers bij het eerste tegendoelpunt reageerden in plaats van te anticiperen. “En als je reageert, ben je altijd te laat.” Over de 1-2 zei hij: “We worden te makkelijk geslacht in de omschakeling en zagen er in verdedigend opzicht niet goed uit.”

Vanoppen besefte op de ploegvoorstelling al dat Lokeren geen hapklare brok zou worden en dat zijn ploeg het ook de komende weken niet makkelijk zal krijgen, met een verplaatsing naar Anderlecht, een thuismatch tegen Zulte Waregem en een verplaatsing naar Club Brugge. “Een gelijkspel tegen Lokeren en een overwinning tegen Zulte Waregem zou ons een 4 op 12 opleveren, daarmee zou ik content zijn”, gaf de managing director vorige week aan. De uitdaging om de geambieerde plaats in het linkerrijtje te halen oogt niet onrealistisch, maar wel groot.

DOOR KRISTOF DE RYCK – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“We zagen er tegen Lokeren in verdedigend opzicht niet goed uit.” Adrie Koster