Hij de meest sexy voetballer op de Belgische velden, zij model voor erotisch prikkelende poses in Vlaamse bladen. ‘Voor vijfduizend frank naakt gaan, is gewoon té.’ Té naakt ? Té goedkoop ? Té gek ? Vrouwtjes en Mannetjes, hier zijn Carl en Vanessa Hoefkens !

Cola light

Carl Hoefkens doet het sedert vorige zomer bij SK Lommel. Voor anderhalve man en een paardenkop, ben je geneigd te denken, want met achttien jaar deed de Carl toch al vijf keer mee in de Champions League en met negentien was hij al international. De wonderjaren waren het, tot zijn moederclub crashte en alles en iedereen devalueerde. Het was het seizoen dat SK Lierse voor de titel zou meedoen, maar in de tweede kolom eindigde. Een boeltje was het. Er werd dat jaar, zo wordt er onder de kerktoren van Lier volgehouden, meer gevochten om de vrouwen dan om de bal.

Om Vanessa ?

Carl : “Niks van. Ik bedoel : er werd gewoon niét gevochten, niet om de vrouwen en niet om de bal ( lacht). Echt waar, van al die vrouwenverhalen is helemaal niets aan. Goed, er zijn dat seizoen twee echtscheidingen geweest ( van Dirk Huysmans en van Eric Van Meir, nvdr), maar dat had er niks mee te maken.

“Het punt was dat een ploeg die het jaar ervoor de beker had gewonnen, uitstekend voetbal had gespeeld. En er werd enorm veel van ons verwacht, maar het seizoen begon slecht en de spelers konden daar mentaal niet mee overweg. Als je dan in september ook nog thuis voor de beker wordt uitgeschakeld door een tweedeklasser ( Geel, nvdr), heb je een crisis. Op talent gaat het dan niet meer, dan moet er gevochten worden, maar volgens mij hadden we onvoldoende vechters om de ploeg weer naar een hoger niveau te tillen. Tegenstanders wisten dat, en het ging van kwaad naar erger, tot er niks van zelfvertrouwen nog in de groep overbleef. Dat niet eens halverwege het seizoen al werd bekendgemaakt dat de trainer moest vertrekken, maakte het er allesbehalve makkelijker op. Van een kern van 25 kwamen er ’s ochtends 17 tegen hun goesting trainen. Het leek wel alsof dat seizoen vijf jaar duurde.

“Wij zijn toen helemaal niet vaker op stap geweest dan anders, maar àls het eens gebeurde, was iedereen al zat als hij nog maar een pint vàst had, weet je wel. Terwijl als het jaar ervoor bij manier van spreken iedereen eens zat was geweest, er niets van gezegd werd. Al die verhalen, het was ook nog iets waar je je boven moest zien te zetten, hoe moeilijk het ook was. Iedereen zei : Lierse, dat is gedaan, die spelers krijgen het moeilijk ooit nog hun naam helemaal gezuiverd te krijgen. Als je je daar niet boven kunt zetten, ga je compleet ten onder.”

Vanessa : “In het begin dat ik hem kende, heb ik ook nog supporters over Carl bezig gehoord, dat ik dacht : waar halen ze het ? Want Carl is helemaal geen drinker. Hij drinkt bijna nooit alcohol.”

Carl : “Ik ben in mijn hele leven welgeteld drie keer zat geweest : toen we in ’97 met Erik Gerets kampioen werden, op mijn vrijgezellenfeest, en op huwelijksreis in Mexico.”

Vanessa : “In de twee jaar dat ik in het weekend als serveerster heb gewerkt in La Rocca, heb ik Carl er twee keer gezien. Ik begrijp de associatie van La Rocca met Lierse ook niet. Ik zeg je : op zondagavond kwamen er in La Rocca héél veel voetballers, maar meer van clubs in het Brusselse en verderop dan van Lierse. Carl was een echte atypische La Rocca-bezoeker. En eigenlijk was het ook dat wat mij in hem aantrok. Hij stond daar rustig in een hoekje Cola Light te drinken. Ik vond dat heel extreem, ik denk dat ik in La Rocca nog bijna nooit een man een Cola Light had moeten serveren.”

Piet Konijn

Vanessa : “Als klein meisje wou ik altijd acteren, actrice worden. Toen ik een jaar of vijftien was, ben ik begonnen met foto’s en zo, maar dat is mij een beetje tegengevallen. Ik had aan een missverkiezing meegedaan en van de organisator een oneerbaar voorstel gekregen, om te winnen weet je wel. Mijn mama heeft die man toen voor het vuil van de straat uitgescholden, waarna ik werd uitgesloten. Laat ons zeggen dat ik het mij op die leeftijd allemaal iets leuker had voorgesteld. Ik vind missverkiezingen een beetje tricky, want het gaat toch dikwijls om geld of macht. Neen, ik hou er niet van, omdat ik weet hoe het er aan toegaat en omdat ik ook helemaal geen misstype ben. Ik ben niet het gewillige poppetje, ik heb mijn eigen idee hoe het moet. Wie met mij werkte, weet dat.

“Ik wou graag acteerschool doen, maar mijn ouders zijn zelfstandigen – mijn vader heeft in Sint-Niklaas een groothandel in Engelse meubelen – en overtuigde mij om in Antwerpen European te doen. Engelstalig economisch onderwijs, met een Europees diploma marketing was dat. Met 21 jaar, na mijn studies, ben ik dan een tijdje in Los Angeles gaan wonen. The American Dream, weet je wel : met wat talent en wat geluk kan in Amerika alles; in Amerika verdien je ook veel meer geld. Maar het viel wat tegen en ik ben teruggekeerd.

“Stilletjes ben ik hier dan via agentschappen als fotomodel beginnen te werken. Allerlei reclamespots, voor Gamma, voor JBC, voor Belgacom, voor Toyota. Rolletjes in de Jacques Vermeire Show, voor Raf en Ronny. Ook voor Luk Wijns werk ik geregeld. Onlangs nog deed ik foto’s voor zijn nieuw theaterprogramma. En voor het WK deed ik foto’s voor Het Laatste Nieuws. Ik doe al heel lang modellenwerk, stond ondertussen ook al vier keer in P-Magazine, maar het verschil is dat sedert de verkiezing van Carl als Gouden Stud op het gala van de Gouden Schoen, de media meer op mij focust en het grote publiek mij nu ook kent.

“Binnenkort werk ik als assistente mee aan een nieuw programma op VT4, een programma dat ook in Nederland draait en er Abnormaal heet. Hier zal het Piet Konijn heten. Het concept is : een roze konijn runt een café en vertelt voor een live-publiek een halfuur lang moppen. Het typetje dat ik speel, is dat van het pittige, domme assistentje. De opnames voor twaalf afleveringen beginnen eind augustus.”

Naakt gaan

Carl : “Als zij niet zeker is van een opdracht, vraagt ze mijn mening en praten we erover. Ik wist wat haar werk was en als ik daar niet mee kon leven, had ik het toen moeten zeggen. Het zou belachelijk zijn nu te zeggen : ik wil niet dat je zoveel in de media komt. Het is juist goed voor haar werk dat ze zoveel in de media komt. Het is natuurlijk wel zo dat het moment dat het té wordt, dat het dan ook té is, hé. Voor vijfduizend frank naakt gaan bijvoorbeeld, dat zou voor mij té zijn.”

Vanessa : “Als Carl met iets niet akkoord zou gaan, zou ik het sowieso niet doen. Anderzijds : als wij vinden dat naakt gaan voor een bepaalde prijs en op een bepaalde, mooie en cleane manier kàn, dan is het niet nodig dat anderen daar ook nog eens hun toestemming voor geven. Ik hoor van mijn mama dat mijn vader daar een attaque van zou krijgen, maar ik vind niet dat ik mij dat mag aantrekken. Ik leef mijn leven en hij het zijne. Anderen zouden wél naakt mogen gaan, begrijp je, maar niet zijn dochter.”

Carl : “Zolang mijn grootmoeder het goed vindt, is het ook goed ( lacht).”

Vanessa : “Zij is de tweelingzus van een non, dus je kunt je waarschijnlijk wel een beetje inbeelden…”

Carl : “Ze is 86 en ze leest en ziet alles. Voor ik begon te voetballen, kende ze niks van voetbal, en nu vertelt ze hele verhalen over Ronaldo en zo ( lacht). Met Vanessa is het net hetzelfde. Vroeger keek mijn grootmoeder nooit in die boekskes, dat interesseerde haar niet, maar nu belt ze iedereen van de familie : Vanessa staat in dat boekske, of straks komt Vanessa op tv. Superkatholiek is ze, maar wel ruimdenkend. Ze heeft dan ook al veel gezien in haar leven en weet hoe het leven en de mensen in elkaar zitten. Als zij het goed vindt, denk ik niet dat het er veel Vlamingen zijn die moeten afkeuren wat Vanessa doet, want er is in Vlaanderen niemand katholieker dan zij.”

Vanessa : “De dag dat Carl weet dat ik in een boekske sta, is hij dikwijls een ietske teruggetrokken, merk ik. Misschien denkt hij : wat zullen de mensen zeggen ? Misschien ook is het wat raar omdat hij voetballer is en al die voetballers dat dan…”

Carl : “Het is eerder een gevoel van : ik weet dat Vanessa veel meer te bieden heeft dan wat de overigens mooie foto’s misschien suggereren. Ik weet dat zij niet het domme blondje is, maar misschien denken anderen dat wél van haar.”

Vanessa : “Dat is het clichédenken over fotomodellen : die staan daar maar wat te staan. Zo wordt trouwens dikwijls ook over voetballers gedacht : die hebben niet gestudeerd, die moeten niks doen, die moeten alleen maar voetballen. Ach, daar kan je niks tegen doen. Het belangrijkste is dat wij weten wie we zijn en wat we aan elkaar hebben.”

Carl : “Erg vind ik het dat mensen op basis van die foto’s denken dat zij niet trouw en geen goeie echtgenote is, want zij is het wel. Nu, misschien zorgen al die ondeugende gedachten er wel voor dat er meer boekskes verkocht worden en dat is dus goed voor haar werk.”

Brusselmans

Carl : “Ik maakte het al mee dat tijdens de wedstrijd tegenstanders mij proberen te intimideren door dingen over Vanessa te zeggen. Soms ludieke, maar soms ook zeer venijnige opmerkingen, in het idioom van Herman Brusselmans. De spelers die dit lezen, zullen ook wel weten dat het over hen gaat. Kwestie is dan rustig te blijven, want hun bedoeling is natuurlijk dat je begint te stampen en uitgesloten wordt. Het is niet altijd makkelijk.”

Vanessa : “Wat ze dan van mij zeggen, weet ik niet. Carl zegt dat niet, misschien omdat hij weet dat ik gevoelig ben en denkt dat hij er mij mee zou kwetsen. Dat is ook zo : stel dat ze tegen hem iets zouden zeggen dat niet waar is en hij het zou geloven, daar zou ik zowat gek van worden. Je hebt altijd mensen die slechte dingen zeggen over een ander. In het begin van onze relatie was dat ook. Carl, werd mij gezegd, dat is geen goeie… Hij hoorde hetzelfde van mij : Vanessa, dat is… weet je wel. Sommige mensen proberen ons gewoon uit elkaar te trekken, omdat ze jaloers zijn of om weet ik veel welke reden. Dan is het : goh, die zal al met veel vrouwen… of die zal wel met veel mannen geweest zijn… of zij is nog met die geweest… als het niet zo is. In het begin van een relatie kan dat delicaat zijn.”

Carl : “Je kent de persoon ook nog niet echt, je weet ook niet wat je moet verwachten.”

Vanessa : “Als je zo vanalles hoort, begin je al te twijfelen. Je hoort ook dikwijls dat fotomodellen iets moeten euh… forceren met fotografen, weet je wel. Ik denk dat Carl daar in het begin een beetje schrik van had. Ik moet zeggen dat ik met toch al vrij veel mensen heb samengewerkt en dat er mij nog nooit iemand voorstelde van : zég…

“Carl weet ook hoe ik was toen ik in La Rocca werkte : heel kortaf tegen opdringerige, stoeferige mannen. Ik heb er ook wel eens ene een stamp gegeven omdat hij mijn poep had aangeraakt of zo. Neen, ik moet zeggen dat ik weinig last van ambetante mannen, misschien omdat ik iets uitstraal van : blijf van mij af, riskeer het niet aan mij te komen.”

Poen pakken

Carl : “Voor een voetballer is de nationale ploeg het hoogste. Ik heb er al van mogen proeven, ik zou er dolgraag weer bij zijn en zal er ook alles aan doen. Maar als we straks met Lommel Europees voetbal halen, zal de kans natuurlijk groter zijn dat ik weer Rode Duivel word, dan als we onderaan spelen. De ambitie is er altijd, maar je moet ook de kans krijgen. Ik werd al met Antwerp en Standard in verband gebracht en de transfermarkt is nog wel open tot 31 augustus, maar zoals het er nu naar uitziet, zal ik nog een seizoen bij Lommel spelen.”

Vanessa : “Iets presenteren op tv is een ambitie van mij, maar ik weet niet hoe het zal evolueren en of ik dat ook echt leuk zal vinden. Ik wil ook meehelpen omdat Carl zo hoog mogelijk zou geraken, want alle twee een topcarrière is moeilijk, denk ik.

“Ik hou nog altijd heel veel tijd vrij voor hem en ik zeg altijd : zaterdagavond werk ik nooit, de zaterdagavond is heilig, want dan ga ik altijd naar de wedstrijd kijken. Als hij voetbalt, werk ik nooit, mensen weten dat. Ik hou vrij veel tijd over, want fulltime wil ik niet werken. Mij van ’s morgens tot ’s avonds opofferen voor mijn job wil ik niet, want dan heb ik geen leven meer met Carl. Ik wil er ook nog zijn voor hem, een keer of vier per week voor hem koken, bijvoorbeeld. Het is belangrijk dat er altijd iemand achter hem staat in het voetbal, dat hij niet altijd alles moet verkroppen, maar er over kan spreken. En als hij in het buitenland gaat spelen, ga ik sowieso mee. Dat weten we gewoon.

“Wat de toekomst voor mij persoonlijk zal brengen, weet ik niet, maar ik zie mij later wel nog iets zakelijks doen. Een restaurantje of immobiliën in het buitenland, dat zullen de jaren wel uitwijzen. Het grote geld maken, het is een aspect van mij vader dat in mij zit. Ik voel het nu al. Is mijn mama, een Nederlandse, iemand die zich voltijds verdiept in psychologie en astrologie, mijn vader is een echte moneymaker. Geld maken, het zit erin gestampt bij mij. Ik was pas zestien of ik moest de aandelenkoersen bekijken. Mijn vader zegt altijd : het belangrijkste is dat je je geld kunt tellen.”

Carl : “Het is niet zo dat zij over alles zo denkt, hoor. Liefde kost niks, weet je wel, en dat is ook belangrijk. Als geld gelukkig kan maken, is het perfect, maar van zodra geld het belangrijkste wordt, zit je verkeerd. Dan word je jaloers op anderen, omdat die toevallig meer hebben, en wordt het gevaarlijk. Eigenlijk is er dan van een relatie geen sprake meer.”

Vanessa : “Ik zeg altijd : als je morgen niet meer voetbalt en een gewone job doet, is het voor mij ook goed.”

Carl : “Voor jou geldt hetzelfde ( lacht).”

door Christian Vandenabeele

‘Ik ben niet het gewillige poppetje, ik heb mijn eigen idee hoe het moet.’ (Vanessa)

‘Misschien zorgen al die ondeugende gedachten er wel voor dat er meer boekskes verkocht worden.’ (Carl)