Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Op een barslecht veld kwamen de Rode Duivels in hun eerste uitwedstrijd op weg naar het EK nooit in de problemen. Maar de zege was zuinig.

Opdracht volbracht. Seconden na affluiten trapte aanvoerder Timmy Simons de wedstrijdbal hoog in de lucht en schreeuwden de Rode Duivels hun vreugde uit. Winst in Armenië moest, winst in Armenië kwam er. Zuinige winst, een vijftal kansen, twee hele mooie, maar een goal die er uiteindelijk kwam bij een fase waarop de fysiek grotere Belgen logischerwijze hun tegenstander domineerden, door de lucht. Eén keer maar kon Daniel Van Buyten op doel koppen en het was meteen raak. Van Buyten deed dat op een inworp, want de drie Belgische corners waren van matige kwaliteit. De inworp kwam er van Jelle Van Damme, nadat hij zelf bij een infiltratie die halve corner had afgedwongen. De Anderlechtspeler startte zoals hij de voorbije weken bij zijn club speelde : aarzelend tot matig, hij beging zelfs een vroege domme fout in het strafschopgebied. Maar gaandeweg herstelde hij zich, de lange bal was niet altijd even precies, zijn gele kaart onterecht, maar met de minuut werd het zelfvertrouwen groter.

Defensief blok

Daarmee is zo goed als alles gezegd over deze zwakke partij, die een doorslagje was van de wedstrijd uit de vorige kwalificatieronde in Belgrado of de thuismatch tegen Kazachstan. Defensief staat de ploeg er, de nul houden kunnen de Belgen. Stijn Stijnen toonde zich net als tegen de Kazachen heel attent op die paar ballen die hij te verwerken kreeg.

De verdediging deed het uitstekend, met op rechts Pieter Collen zoals we hem kennen : verdedigend beter dan aanvallend. Eén keer haalde hij de achterlijn. Collen deed zijn werk sober, tot hij in een ogenschijnlijk onschuldig duel geblesseerd raakte. Anthony Vanden Borre viel in en was ook zichzelf : balvaster, maar onstuimiger. In afwezigheid van Thomas Vermaelen en Vincent Kompany werd Carl Hoefkens aan Van Buyten gekoppeld. Een fysiek sterk duo dat maar één keer met een scherpe dieptepass werd uitgespeeld.

Je kan ze verwijten dat ze na de rust ver terugweken, het Belgische defensieve blok, en dat het uitvoetballen zeker niet sterk was. RenéVandereycken haat Engels voetbal omdat het lange-halen-snel-thuisgedoe leidt tot heel veel balverlies, maar deinst er anderzijds niet voor terug zijn ploeg zo te laten voetballen. De man is inderdaad soepel ! Maar het zat goed dicht en dat is het voornaamste.

Offensief probleem

Het probleem lag alweer in de offensieve omschakeling. Het Belgische middenveld bestaat uit recupererende, lopende spelers. Drie van de vier woensdag waren spelers die kunnen infiltreren vanuit de tweede lijn, op papier kan het gevaar van overal komen. In de praktijk slaagden de Rode Duivels er maar één keer in een van de drie in stelling te brengen. Eén snelle kantwissel speelde Armenië uit verband en de kaats van KarelGeraerts zonderde Koen Daerden alleen voor doel af. De neo-Bruggeling besloot in het zijnet. Een goeie Daerden knalt die bal binnen, zoals een goeie Bart Goor dat vroeger ook geregeld deed. Maar Daerden blaakt nog niet van vorm. Goor bracht met zijn invalbeurt rust en klasse, maar hij heeft dan niet meer die penetratiekracht van vroeger.

Offensief brachten ze te weinig, de Belgische middenvelders die te veel op elkaar leken : lopers in één tempo, te weinig ritmeversnellers of slimme passers. De kaats van Geraerts was vaak te kort, Gaëtan Englebert speelde defensief positioneel uitstekend, maar was offensief nergens. Pas met Steven Defour – gelukkig centraal en niet zoals in Luik op de flank – kwam er een verbindingsman. Toen bleek ook weer dat techniek de basis blijft. Defour of Goor hadden amper last met de bal en het veld, terwijl andere jongens negentig minuten in onvrede met beide leken te leven.

Dat was vooral pijnlijk bij Luigi Pieroni. Voortdurend in buitenspel, onmogelijk in de combinatie, maar wel drie schoten op doel. Dat kan hij als geen ander, essentieel voor een spits. Maar volstaat het op internationaal niveau ? Net als tegen Kazachstan, toen hij inviel, is het helaas iets te veel net niet bij de Luikenaar, die nog maar in één van zijn zeventien interlands scoorde.

Wel bijwijlen schitterend met de bal was Moussa Dembele. Niet doelgericht, maar een droom om een actie mee op te zetten. Alleen heeft hij nood aan meer speeltijd bij AZ : 51 minuten bleek onvoldoende om een hele match lang te presteren als Rode Duivel.

Elke match is anders, maar in principe had de tweede helft in Jerevan een hele goeie training kunnen zijn voor de wedstrijd van 7 oktober in Belgrado. De vorige keer dat de Belgen daar speelden, zat er nooit meer in dan een 0-0, de counter kwam er nooit uit. In Jerevan ook niet, niet één keer. De bondscoach heeft nog veel werk.

PETER T’KINT

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content