De Avond van de G-sport: ‘Sport is vaak hun enige bron van sociaal contact’

Het voorbije coronajaar brengt voor iedereen moeilijkheden met zich mee, maar de mensen met een beperking lijken te worden vergeten. Woensdagavond vindt De Avond van de G-sport plaats, een jaarlijks evenement dat sporters met beperking de aandacht wil geven die ze verdienen.

Dave Vanhoutte is de organisator van De Avond van de G-sport en tevens oprichter van G-voetbalploeg Marke: ‘Wij proberen G-sport in the picture te plaatsen. We leggen alle facetten ervan uit. Ik ben zelf uit armoede een G-voetbalploeg moeten beginnen omdat mijn zoontje bij gewone clubs een buitenbeentje was. Die ploeg groeide al snel en dan merk je toch al vlug dat er in de ruime regio iets niet klopt.’

Er zijn zo’n miljoen Belgen met een beperking, maar amper 8.000 daarvan zijn actief in sportverband. Dat is te weinig, vindt Vanhoutte: ‘Er zijn slechts 900 G-sportclubs, dus de kans om te sporten voor mensen met een beperking ligt veel lager dan voor mensen zonder beperking.’

De Avond van de G-sport vindt dit jaar online plaats, maar is in normale tijden tevens een netwerkevenement en heeft als doel jongeren met een beperking uit hun isolement te halen. Dat is het afgelopen jaar toepasselijker dan ooit tevoren. ‘G-sport is vaak hun enige bron van sociaal contact. Dat valt grotendeels weg en ze worden vaak vergeten. Er zijn geen maatregelen specifiek voor onze sporters, maar we hebben wel meerdere trainers nodig en moeten zeer accuraat omgaan met de verschillende soorten beperkingen van onze spelers’, legt Vanhoutte uit.

‘Een percentje’

Een G-sportploeg runnen kost op jaarbasis heel wat geld, wat niet evident is om als ouder van een kind met een beperking uit de grond te stampen. ‘Ik heb het geluk dat ik een netwerk heb’, verklaart Vanhoutte. ‘Maar veel ouders zijn gedwongen tot dergelijke initiatieven en kunnen dat niet volhouden. Dit is de verantwoordelijkheid van de sportclubs’, meent hij.

Het liefst zou hij zelfs hebben dat alle Belgische profvoetbalclubs een G-sectie oprichten. Dat is duurzamer volgens de organisator van het G-sportevenement: ‘Hoeveel verdient de gemiddelde profvoetballer per jaar? 330.000 euro? Als iedere speler daar een percentje van afstaat kan je zelfs meerdere clubs financieren.’

Professioneel veldrijder Eli Iserbyt is al enkele jaren panellid op De Avond van de G-sport en een groot voorstander van een betere ondersteuning voor deze mensen. ‘Mochten wij zo’n collectief akkoord vinden in het veldrijden, is dat zeker mogelijk. Voor veel professionele sportclubs is 20.000 euro echt niets’, opent de West-Vlaming. ‘Je ziet die G-sporters volledig openbloeien. Dat is pure vreugde’, klinkt de Europese kampioen gepassioneerd.

Ambassadeurs

Woensdag zal Eli Iserbyt zelf ook aanwezig zijn op De Avond van de G-sport om zijn tak te vertegenwoordigen: ‘Vorig seizoen waren er enkele G-crossen waarbij ik na de laatste wedstrijd de prijzen uitreikte. Die gingen door op dezelfde dag en hetzelfde parcours als de profs. Mochten we een G-competitie met een klassement op poten krijgen, geven we hen ook het gevoel dat ze au sérieux worden genomen.’

Iserbyt zou graag hebben dat grote atleten uit meerdere sporttakken actief ambassadeur zijn voor G-sporters. ‘Veldrijden is maar een kleine tak van de g-sport. Mocht er een soort nationaal centrum voor G-sporters komen, kunnen we vandaar vertrekken en zeer ver komen’, meent Iserbyt. ‘Voor het voetbal en het wielrennen gebeurde dat ook en dat werkt goed’, vervolledigt hij.

Ook ex-Judoka Gella Vandecaveye en ex-profvoetballer Jean-Marie Pfaff zijn trotse meter en peter van Vanhouttes project, waarmee hij dolgelukkig is: ‘Zij doen dat onbezoldigd en wanneer ik iets vraag, kan ik altijd op hen rekenen. Jean-Marie zegt altijd dat we die steun in het begin nodig hebben, want dan worden we op het juiste pad gezet.’