De olympische fraude van de Belgische 3×3-basketters: hoe zat dat nu weer?

© GETTY
Jef Van Baelen
Jef Van Baelen Journalist voor Knack

Terwijl onze 3×3 Belgian Lions zich als een van de favorieten klaarmaken voor het WK in Antwerpen, hangt de fraude van voor de Olympische Spelen in Tokio nog steeds als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Maar hoe zat dat nu weer?

Op de Olympische Spelen van vorige zomer in Tokio verrassen onze nationale 3×3-basketters, als enige amateurploeg in een competitie vol profs, vriend en vijand door net naast een medaille te grijpen. De 3×3 Lions voelen zich in Tokio bestolen door de scheidsrechters, die in cruciale fases tegen de Belgen fluiten. Daar valt iets voor te zeggen.

Maar waarin zat nu de fraude? Om te mogen deelnemen aan de kwalificatietoernooien voor de Spelen moest een land in november 2019 in de top 14 van de wereldranglijst staan. Die ranking zit op een curieuze manier in elkaar: men rekent het quotiënt uit van de honderd beste spelers van ieder land. De resultaten van de nationale ploeg doen er daarbij niet toe. Wat de internationale basketbalbond FIBA bezielde om zo’n bizar reglement te schrijven, kan niemand uitleggen. Het toont hoe jong 3×3 als sport is, en hoe weinig men had nagedacht over de praktische organisatie. De rare regels bevoordelen grote landen, maar misschien was dat het doel.

Enkel mailadres nodig

België telt in 2019 bijlange na geen honderd 3×3-spelers. Maar een speler ‘maken’ is kinderspel. Een speler uit het gewone basketbal kan zichzelf op de FIBA-website registreren als 3×3’er. Nick Celis, kapitein van de nationale 3×3, vraagt bevriende spelers om hun logingegevens. Een paar kliks later is België plots een groot 3×3-land. Om de Belgische coëfficiënt te doen stijgen, hebben die nepspelers nog een neppalmares nodig. In de twee maanden voor de deadline worden 28 Belgische 3×3-toernooien ingegeven op de website van FIBA. Eén is echt, de andere 27 hebben nooit plaatsgevonden. De neptoernooitjes werden zogezegd gespeeld op openbare basketbalpleintjes in de Antwerpse binnenstad en in de zaal van Oxaco Boechout, de club van Celis.

Om een toernooi te registreren is enkel een mailadres nodig, raar maar waar. De FIBA vraagt geen bewijzen, stuurt geen waarnemers of scheidsrechters. Voor de betrokkenen lijken de valse toernooien eerder een verknipte administratieve verplichting dan harde fraude. Andere kleine Europese landen doen trouwens hetzelfde. De truc werkt: België mag deelnemen aan de kwalificaties. De internationale basketbalbond weet op dat moment al dat er gaten zitten in het verhaal. Een Belgische speler doet in een mail het bedrog met de neptoernooien uit de doeken. De FIBA start een onderzoek, maar seponeert bij gebrek aan bewijs. Ondertussen legde de Belgische basketbalbond een klacht in bij de Cel Sportfraude van de federale politie. De leden van de nationale ploeg houden sindsdien de lippen stijf op elkaar.

De volledige reportage over het WK 3×3-basketbal en onze Belgische spelers kan u lezen in Knack of in de Plus-zone.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content