Flashback naar 27 april 1956: Rocky Marciano stopt met boksen

Een fascinerend man met een voorliefde voor vrouwen en cash die nooit wilde betalen, dat was Rocky Marciano, die al op zijn 31e stopte met boksen. Hij was op dat moment wereldkampioen en stapte ongeslagen uit de ring.

De feiten

Het gerucht liep al de dag ervoor in Brockton, Massachusetts, waar Rocco Francis Marchegiano op 1 september 1923 werd geboren en zijn vrouw Barbara, de dochter van een politieagent ook vandaan kwam. Het was Barbara die aan de basis lag van het gerucht. Rocky zou stoppen, liet ze verstaan.

’s Anderendaags werd het nieuws bevestigd, in een hotel in New York. Het Shelton. In het bijzijn van zijn manager Al Weill kondigde Rocky Marciano zijn afscheid aan de bokssport aan. Hij was slechts 31 maar wilde officieel ‘meer tijd besteden aan zijn familie’.

Niks was minder waar, Rocky haatte inmiddels zijn vrouw, die zwaarlijvig was, hevig dronk en veel rookte. De échte reden was dat hij het beu was om Weill vijftig procent af te staan van alles wat hij verdiende, beurzen voor kampen of vergoedingen voor publieke optredens. Rocky was gek op geld en wilde dat vooral voor zichzelf houden.

Bovendien had hij ook heel veel last van de rug, in juli zou uit onderzoek in een ziekenhuis blijken dat hij een wervel had gebroken. Een week na de bekendmaking werd er in Brockton een parade gehouden te zijner ere. 20.000 mensen daagden op.

Allemaal dachten ze toen dat Marciano nog op zijn beslissing zou terug keren, maar niks was minder waar. ‘Als Joe Louis nooit een succesvolle comeback heeft kunnen maken, dan moet ik het niet eens proberen.’ Marciano zou als profbokser zijn carrière afsluiten met 49 zeges.

Making-of

De naam is Italiaans, de afkomst ook. De Marchegiano’s komen uit de Abruzzen, de Picciuto’s uit Campania. Picciuto is de naam van Pasqualina, Rocco’s mama. Pierino Marchegiano verdient zijn centen in een schoenfabriekje. Als Rocco hem op een dag bezig ziet, het hemd doorweekt, de handen vol, druk bezig achter zijn machine, zegt hij tegen zijn broer Sonny: ‘Daar ga je me nooit zien. Ik zoek wel een andere weg.’ Ze zijn met velen, de Marchegiano’s: Rocky heeft twee broers en nog drie zussen.

De eerste uitweg lijkt een carrière in het baseball. Uren oefent Rocco op het gooien van ballen. Niemand van de vriendjes krijgt een kans om zelf te gooien. Zij mogen alleen slaan. Gooien is voor hem. Maar het wordt niks, meer nog: hij wordt zelfs uit het schoolteam gezet. Reden: hij is, in al zijn ijver, lid geworden van een ander ploegje en dat mag niet van de school. Hij zal die trouwens niet afmaken.

Wat volgt zijn een aantal kleine jobs: Rocco gaat helpen bij het bezorgen van ijs en steenkool, graaft sleuven, legt spoorwegen aan en… wordt schoenlapper. Pa toch achterna?

In maart 1943 moet hij in het leger, voor twee jaar. De VS sturen hem naar Europa en vanuit zijn basis in Wales helpt hij tijdens Wereldoorlog II transporten over het Kanaal naar Normandië. Het is in het leger dat hij leert boksen. Voor zijn eerste profkamp treedt hij in de ring als Rocky Makkiano.

Wat onverwacht wordt hij daarna opnieuw amateur, Rocky Mack is dit keer zijn alias, en daar verliest hij 4 van zijn 12 kampen. Het is dus niet zo dat Rocky Marciano, zoals hij later als profbokser bekend werd, nooit verloor in de ring. Hij verloor alleen nooit een profkamp.

Tussen het boksen door probeert hij in 1947 nog een laatste keer om baseballer te worden. Twee teams wijzen hem af. Uiteindelijk keert hij definitief terug naar het boksen.

Tot verrassing van de kenners wil hij prof worden. Een trainer uit die tijd gelooft er niet in: hij is dan al 25 en ’te oud, te kort, te licht en hij reikt niet ver genoeg. Rough and tough, maar geen finesse.’

Marciano is keihard voor zichzelf in het trainen om dat allemaal te compenseren. Hij beult zich af en traint met een pendule zelfs zijn oogballen, om sneller dingen te kunnen zien. Fysiek wordt hij een monster.

‘Een rechterhand die negen op de schaal van Richter noteert’, verbeeldt een bokscolumnist het. ‘En een linkerhoek die veel lijkt op een naschok.’ In 1951 is hij al sterk genoeg om zijn idool Joe Louis in de achtste ronde knock-out te slaan. De legende wil dat Marciano achteraf in de kleedkamer van Louis in tranen uitbarst, omdat hij zijn held pijn heeft gedaan.

Als hij in 1956 stopt met boksen, heeft hij 49 kampen gewonnen en heeft hij het hoogste knock-outpercentage ooit (87,56 procent). Zes keer verdedigde hij met succes zijn wereldtitel.

En daarna

Een fascinerend leven, waarin twee zaken centraal staan: een obsessie voor geld én vrouwen. Rocky is een vrouwenmagneet. Zijn huwelijk met Barbara stelt niks voor, maar affaires of een scheiding zeggen hem niks. Hij wil een vrouw altijd maar één keer. Honderden passeren de revue, vaak alleen, soms in groep. De ‘vibrator king’ noemen zijn vrienden hem. Ze lopen rond met een valies vol hulpstukken.

Vaak komen die vrienden uit de maffia: Marciano trekt onderwereldfiguren aan, die graag in zijn gezelschap vertoeven. Er is één regel: we betalen nooit. Restaurants die hem en zijn gezelschap ontvangen, profiteren ervan. Dus betaalt hij nergens. En als hem toch eens een rekening wordt gepresenteerd, stapt hij op en komt hij nooit meer terug.

Marciano is wel geen zakenman: hij wil alleen cash. Dat bergt hij op op de gekste plaatsen: in roedes van gordijnen, of in plastic zakken, die hij dan soms vergeet.

Dat zal zijn familie na zijn dood zuur opbreken: ze moeten hun huis aan de oceaan in Fort Lauderdale verkopen, net als de diamanten die hij Barbara schenkt. Hij heeft hen nooit verteld waar hij alles verborg en ze vinden het lang niet allemaal terug.

Hij leent ook vaak geld uit, ook aan woekeraars. Het brengt hem in de problemen met de fiscus. Soms vergeet hij ook wie hij nu weer 5000 dollar leende.

Zijn dood heeft ook met ritselen te maken. Op zondag 31 augustus is hij in Chicago, samen met wat vrienden. Een dag eerder werd zijn vrouw Barbara, die in Fort Lauderdale is achtergebleven met hun dochter Mary Ann en zijn geadopteerde zoon Rocco Kevin, veertig. Rocco Kevin is op dat moment 17 maanden en volgens de Amerikaanse roddelpers de vrucht van een van zijn seksuele escapades. De peuter heeft net zijn eerste stapjes gezet, en dat wordt de verrassing voor pa, die belooft thuis te zijn om zijn 46e verjaardag te vieren en de 40e van zijn vrouw.

Rocky en zijn gezelschap hebben een (gratis) ticket Chicago-Fort Lauderdale, maar nemen toch een andere vlucht, met een Cessna 172. Gecharterd door Frankie one ear Fratto, ook zo’n maffiafiguur die in Des Moines, Iowa, een verzekeringskantoor opent en Marciano als gast wil. Hij kan er wat centen verdienen en Rocky stemt toe in de omweg.

De piloot Glenn Belz is evenwel relatief onervaren, heeft niet alle licenties en raakt in slecht weer bij de landing op een kleine luchthaven een boom. Het vliegtuig stort neer en Marciano laat het leven.