Hoho tekende onlangs een contract bij Prefaxis Menen. De Belgische volleyballer – die twee jaar geleden geveld werd door een hartstilstand – wil nog minstens vijf of zes jaar aan topsport blijven doen.
Kristof Hoho (31) tekende onlangs een contract bij Prefaxis Menen. De Belgische volleyballer – die twee jaar geleden geveld werd door een hartstilstand – wil nog minstens vijf of zes jaar aan topsport blijven doen.
Prefaxis Menen start het nieuwe jaar met een opvallende nieuwkomer. Na enkele maanden bij het Oostenrijkse Aich/Dob keert ex-Maaseik- en ex-Roeselarespeler Kristof Hoho (31) al terug naar de Belgische competitie.
“Bij Aich/Dob wilden ze mijn contract, dat maar liep tot december, wel verlengen,” zegt Hoho in Sport/Voetbalmagazine, “maar voor mij hoefde het niet meer. Als volleybalprof had ik een probleem met het gebrek aan professionaliteit. Qua omkadering en structuur liggen ze er mijlenver achter op de Belgische topclubs. Ook de verre en vooral langdurige verplaatsingen (Aich/Dob neemt deel aan de MEL met ook teams uit Kroatië en Slowakije, nvdr) waren niet bepaald een reden om langer in Oostenrijk te blijven.”
Even kwam de Duitse kampioen van de voorbije zeven jaar, Friedrichshafen, in beeld. “Het zou een mooie uitdaging geweest zijn. Bij Friedrichshafen zochten ze versterking voor de Champions League. Aangezien ik al Europees had gespeeld met Aich/Dob was ik geen optie meer.”
En dus werd het België, waar zowel Prefaxis Menen als Aquacare Halen, nu Soleco Herk-de-Stad, belangstelling toonden. “Menen was sneller op de bal. Halen kwam nog met een interessant aanbod, maar ik had mijn woord gegeven en dat breken doe ik niet.”
Hoho tekende tot het einde van het seizoen bij Menen om er “mijn ervaring te delen en te helpen waar dat nodig is. Menen staat nu vijfde, maar ik geloof erin dat we een sterke play-off kunnen spelen en dat we naar boven mogen en moeten kijken.”
Over een langer verblijf in West-Vlaanderen is er voorlopig niet gepraat. Dat Hoho er nog zin in heeft, is duidelijk. “Ik had een hartstilstand, maar een echt langdurige volleybalblessure had ik nog nooit. Ik kan gerust nog een tijdje doorgaan. Nog vijf of zes jaar? Of misschien wel zeven of acht, wie weet? Ook nadien wil ik in het volleybal blijven, bijvoorbeeld als trainer, assistent-trainer of manager. Maar eerst wil ik zolang mogelijk spelen.” (RVDB)
