Na de tweede wereldtitel van Nafi Thiam: ze kan nóg beter (en dat hoeft niet eens)

© iStock
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

Hoe kunnen we de tweede wereldtitel van Nafi Thiam op de zevenkamp inschatten, in het licht van haar hele carrière en in vergelijking met de kampioenes die haar zijn voorgegaan? Een overzicht in zeven opvallende cijfers. Met als opvallendste conclusie: plus est en elle.

4

Zoveel mondiale titels in de zevenkamp telt Nafi Thiam nu, na haar tweede WK-goud (2017 in Doha, 2022 in Eugene).

Ze is nu naast de Amerikaanse Jacky Joyner-Kersee de enige zevenkampster die twéé keer goud won op de Olympische Spelen én het WK. (De heptatlon stond voor het eerst op het menu van de Spelen van 1984, en op het eerste WK in 1983).

1

Sinds Nafi Thiam olympisch goud behaalde in Rio 2016, heeft ze álle zevenkampen én vijfkampen (indoor) gewonnen waar ze aan deelnam.

Op één na: het WK in 2019 in Doha, waar ze tweede werd na Katarina Johnson Thompson. Deels omdat de Britse er op een zeer hoog niveau acteerde (6981 punten, zie volgende punt). Deels omdat de Belgische een verstoorde voorbereiding achter de rug had met een scheurtje in de linkerkuit en pijn aan de elleboog.

6947

De eindscore van Thiam in Eugene, haar op één na beste score ooit – 66 punten minder dan haar persoonlijk record dat ze in 2017 in Götzis vestigde (7013).

Maar wel 184 punten méér dan toen ze goud won op het WK in 2017 (6784), en respectievelijk 156 en 137 punten meer dan toen ze haar olympische titels in Rio (6791) en Tokio (6810) veroverde.

Het is ook de vierde beste score ooit op een WK, na Joyner-Kersee (1987, 7128 punten) en de Zweedse Carolina Klüft (2007, 7032 punten en 2003, 7001 punten).

6867

Die hoge score was ook nodig om goud te winnen in Eugene. Anouk Vetter, de Nederlandse die tweede werd, zette immers een puntentotaal neer van 6867. Meer dus dan het aantal dat Thiam bij haar vorige drie mondiale titels verzamelde.

Niemand in de geschiedenis van het WK zevenkamp haalde zelfs zoveel punten voor een tweede plaats. Zelfs in het olympisch toernooi sprokkelde slechts één zilverenmedaillewinnares meer punten dan Vetter (de Oost-Duitse Sabine John in 1988, met 6897 punten – allicht niet op zuiver pompwater).

Het podiumgemiddelde in Eugene (6856 punten), met naast Thiam en Vetter ook de Amerikaanse Anna Hall als derde (6755 punten), is zelfs het hoogste ooit op een WK.

En op de Olympische Spelen waren alleen Kersee, en de Oost-Duitse dames John en Behmer in 1988 goed voor een nog hoger gemiddelde (7015, met dank aan het wereldrecord dat Kersee toen vestigde, 7291 punten). Maar dat waren dus ‘andere’ tijden.

27

Zoveel jaar en 11 maanden is Nafi Thiam oud, bijna zes jaar nadat ze in Rio haar eerste mondiale zevenkamptitel veroverde, net voor haar 22e verjaardag.

Toen als de op één na jongste winnares ooit op de Spelen of een WK, na de Zweedse Carolina Kluft (20 en 21,5 jaar bij haar eerste wereldtitel en eerste olympische titel op de heptatlon, in 2003 en 2004).

In Eugene werd de Luikse dan weer de vijfde óúdste wereldkampioene, na Sabine Braun (32, 1997), Joyner-Kersee (31, 1993), Hanna Melnychenko (30, 2013) en Jessica Ennis-Hill (29, 2015).

Alleen Joyner-Kersee (eerste en laatste mondiale titel tussen 1987 en 1993) en Ennis-Hill (eerste en laatste mondiale titel tussen 2009 en 2015) konden, net als Thiam, over een periode van zes jaar goud behalen op de Olympische Spelen of een WK.

2:13.00

De tijd die Nafi Thiam in Eugene neerzette op de afsluitende 800 meter. Ruim twee seconden onder haar vorige persoonlijke record, dat ze in 2017 in Götzis klokte (2:15.24).

Thiam maakte in dat laatste nummer zo haar achterstand van 19 punten op Anouk Vetter ruimschoots goed – nogmaals een teken van haar onblusbare competitiegeest.

Ze werd zo pas de tweede atlete ooit die op een WK van zilver naar goud liep op de 800 meter. Alleen Joyner-Kersee had haar dat voorgedaan, in 1993. De Amerikaanse maakte toen een achterstand van 7 punten goed op Sabine Braun en won met 40 punten. Thiam deed dus nog beter, want zij pakte uiteindelijk goud met 80 punten voorsprong op Vetter, mede dankzij haar persoonlijk record.

De opgedreven focus op de looptrainingen wierp dus zijn vruchten af. Thiam liep immers ook haar beste tijd ooit op de 100 meter horden (13.21, 13 honderdsten onder haar vorige PR van 13.34, dat ook dateerde van 2017).

En haar chrono op de 200 meter (24.39) was ook haar snelste ooit op een internationaal kampioenschap.

Omdat Thiam, door een rugblessure, de voorbije maanden minder op kracht had kunnen trainen, bleef ze wel onder haar allerbeste niveau in het speerwerpen (53m01, nipt haar minste worp ooit op een groot kampioenschap).

Verre van slecht, want nog altijd de derde beste worp in Eugene. Maar wel ruim zes meter onder haar persoonlijk record (59m32, daterend van 2017).

Verschil: 122 punten. Zelfs met een iets mindere worp had Thiam dus het Europees record van Kluft (7032 punten) kunnen verbeteren, want nu totaliseerde ze 6947 punten, 85 punten minder dan de Zweedse.

Dat biedt wel perspectieven, als Thiam haar betere tijden op de loopnummers met een betere speerworp kan combineren.

Plus est en elle dus, zelfs op haar bijna 28e – als haar lichaam nog mee wil tenminste.

Een straffe vaststelling, na nú al een fantastische carrière. Met de geruststellende gedachte dat niets nog moet, en alles nog mag. Dat Thiam in Eugene duidelijk veel meer ontspannen was dan vorig jaar in Tokio, en opvallend zelfbewust, is ook het gevolg daarvan.

6m59

De verste afstand die Thiam in Eugene overbrugde in het verspringen. Bij ál haar titels op internationale kampioenschappen (EK 2018, OS 2016/21, WK’s 2017/22) liet ze sprongen tussen de 6m57 en… 6m60 noteren. En toen ze in 2017 in Götzis haar persoonlijk record in de zevenkamp vestigde, sprong Thiam… 6m56 ver.

Ook symbolisch voor haar uitzonderlijke regelmaat en winnaarsmentaliteit over de jaren heen. Ondanks de vele blessures en de daarmee gepaarde mentale zorgen waarmee de Luikse heeft geworsteld. Inclusief vele tranen, zoals begin dit jaar toen rugpijn haar kwelde.

Nog meer dan alle bovenstaande cijfers en medailles, is dát haar grootste overwinning. Omdat Nafi Thiam bovenal gedreven is door één iets: haar nooit aflatende passie voor haar sport.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content