Ex-international Xavier Reckinger (34 jaar) evalueert de historische wereldtitel van ons land in het hockey. Hij verwacht dat de Red Lions deze lijn doortrekken tot de Olympische Spelen van 2020 in Tokio.
Xavier Reckinger (328 caps) maakte als speler de opgang van het Belgische hockey mee. Hij speelde twee WK’s, twee Olympische Spelen en maakte ook deel uit van de selectie die zilver behaalde op het EK 2013 in Boom – op dat moment de beste Belgische hockeyprestatie ooit op een groot toernooi. Na het WK 2014 zette hij een punt achter zijn carrière als international. Momenteel coacht hij het Duitse nationale vrouwenteam.
Thriller is haast een understatement om de finale te omschrijven. Hoe heeft u ze beleefd?
XAVIER RECKINGER: ‘Het was een heel gesloten wedstrijd, beide teams verdedigden zeer sterk. Maar het was tegelijkertijd ook een leuke match om naar te kijken, het ging behoorlijk snel. Een finalewaardige wedstrijd ook, van een hoog niveau, met weinig fouten van beide teams. Ook de shootouts waren enorm spannend.’
Na enkele ereplaatsen schieten de Red Lions eindelijk de hoofdvogel af. Had u dat voor de start van het WK verwacht?
XAVIER RECKINGER: ‘Ik geloofde er zeker in. Er waren in feite drie favorieten die erbovenuit staken: België, Nederland en Australië. Daarnaast had je nog olympisch kampioen Argentinië, waarvan ik toch verrast was dat ze de groepsfase overleefden want de ploeg is op de terugweg. Verder waren er nog gastland India, Duitsland en het verrassende Engeland om rekening mee te houden, maar de Red Lions werden toch tot de top drie gerekend. Hun troeven zijn dat ze al lang samen spelen, veel ervaring hebben, over een sterke verdediging en sterke strafcorner beschikken en ook veel individueel talent in de rangen hebben.’
Opvallend is toch dat de Red Lions voor het WK zeiden dat enkel de wereldtitel zou volstaan en ze die klus vervolgens ook klaarden – zonder al te veel moeite. Wat leert ons deze zege?
XAVIER RECKINGER: ‘Drie zaken. In de eerste plaats: wat de sport zo succesvol maakt, is dat er een langetermijnvisie is. Dit is een voorbeeld dat een sport, en succes, maakbaar is. Er is een structuur neergezet, te beginnen in 2003. In 2004 was er de net niet-kwalificatie voor de Olympische Spelen. Daarna volgde de ommekeer en is het hockey stelselmatig gegroeid. Met dank uiteraard aan de cruciale financiële steun.’
‘Ten tweede is dit succes ook te danken aan een uitzonderlijke groep spelers. Er zijn in het verleden verschillende teams geweest die een periode echt overheerst hebben, nu is dat België. Nederland, dat eind jaren 1990, begin jaren 2000 bijna alles won, en Australië, dat de vorige twee WK’s won, zijn er in feite altijd geweest aan de top. Deze Red Lions zijn als team al zeer lang samen, sinds 2014 is er amper verloop geweest. Bovendien beschikken ze over de beste speler van de wereld (Arthur Van Doren, nvdr.), de voormalige beste speler (John-John Dohmen, die tijdens dit toernooi ziek uitviel, nvdr.), de beste jongeren, de beste keeper van de wereld (Vincent Vanasch, nvdr.)… Het ging ooit gebeuren. Ik heb altijd gezegd dat ze zouden oogsten tussen de Spelen van Rio en die van Tokio.’
‘Ten derde hebben ze geleerd: zowel uit tegenslagen als uit successen. Ze hebben twee EK-finales verloren, maar men zegt vaak dat je moet verliezen om te leren winnen. Ze hebben geleerd uit hun fouten, er was altijd een langetermijnplan. Ik twijfel er niet aan dat ze deze lijn nu doortrekken tot de Olympische Spelen van 2020 in Tokio.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
