Bondscoach Shane McLeod staat voor zijn laatste jaar bij de nationale hockeyploeg. Hoe gaat de voorbereiding op de Olympische Spelen, waar de Red Lions topfavoriet zijn voor het goud? ‘Fundamentele gebreken zie ik niet meer.’
Zijn de Spelen van 2016 een onverwerkt trauma? Twee Red Lions bekenden me, onafhankelijk van elkaar, dat ze nooit de olympische finale hebben willen herbekijken. Te pijnlijk.
Shane McLeod: ‘Ik snap hen. Als je een post mortem doet van die match, dan zie je talloze kleine details die in negen op de tien matchen geen verschil maken, maar die dag wel. De gemiste kansen slaan je in het gezicht. De Wereldbeker winnen heeft iets genezen, maar de Olympische Spelen zijn natuurlijk een nog veel mooiere prijs.’
Hebben de Red Lions gefaald als ze in Tokio geen goud winnen?
McLeod: ‘Falen klinkt zwaar. Er zijn vijf mogelijke winnaars, die ik elk 20 procent kans geef: de vier toplanden waar ik het over had (Australië, Nederland, Duitsland en België) en als vijfde mogelijkheid een verrassing zoals India of Argentinië. Wij horen bij de favorieten, maar zelfs dan heb je maar één kans op vijf.’
België bezit ’s werelds beste speler met Arthur Van Doren, de beste keeper met Vincent Vanasch, en Alexander Hendrickx is de beste cornerspecialist. Waar zitten de zwakke plekken?
McLeod: ‘Fundamentele gebreken zie ik niet meer. Op de Spelen van 2016 had België de slechtste strafcorner van alle teams, zelfs nog slechter dan Brazilië (zeer zwak land in het hockey, nvdr). Dat zegt twee dingen: dat we toen erg veel veldgoals scoorden, en dat we hard moesten werken om daar vandaag niet meer zo afhankelijk van te zijn. De strafcorners van Alex Hendrickx zijn de wereldwijde referentie geworden. Zoiets vraagt bloed, zweet en tranen.
‘De wapens hebben we, nu nog zorgen dat die wapens scherp zijn. Elke tegenstander speelt tegen ons op z’n best, want België is nu eenmaal de nummer één. Ik klaag daar niet over – er zijn ook mooie kanten aan de status van superfavoriet – maar het is wel iets waar je je als dominante ploeg tegen moet wapenen. En hoe sterker je team, hoe belangrijker ploegdynamiek wordt. Dat de ene plezier heeft in het succes van de ander is essentieel. Ook spitsen die op de bank zitten, moeten juichen wanneer hun concurrent scoort. Zoiets ligt niet voor de hand. We zijn allemaal mensen, met eigen dromen en ambities.’
Als België in Tokio goud pakt, dan is ons land olympisch, wereld- en Europees kampioen. Ongezien in het hockey. Dansen de Red Lions dan een haka?
McLeod: ‘Wij missen de mana om daarmee weg te komen. (lacht) Mana is een Maoriwoord dat niet te vertalen valt. Iets tussen swagger en levenskracht in. Niemand heeft ooit de triple crown gewonnen in het hockey omdat het zo stinkend moeilijk is. Maar als één ploeg het kan, dan zijn wij het.’
Lees het volledige interview met Shane McLeod in Knack van 3 februari of in de +zone.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier