Vlinders langs de lijn: ‘We kwamen samen op een 13e, maar dat hoort bij eigenlijk bij een andere club’

© BELGAIMAGE - CHRISTOPHE KETELS

Met Valentijn op komst vertellen geliefden hoe zij elkaar vonden dankzij het voetbal. Vlinders langs het veld, deel 2: Karina en Jimmy ontmoetten elkaar als Antwerpfans.

Wanneer Antwerp in 1993 de finale van Europacup II speelt, is Jimmy De Leeuw (39) pas elf jaar. Hij mag niet mee met zijn vader naar Wembley om ter plekke te supporteren. ‘Ik trok dan maar thuis een rood-witte sjaal aan. Terwijl mijn moeder beneden naar haar programma’s zat te kijken, volgde ik de match vanaf het grote bed van mijn ouders. In hun kamer stond ook een tv’tje. Bij de 1-1 crosste ik naar beneden: ‘Mama! Mama!”

Ook Karina Verschueren (36) groeit op met een pa die voor Antwerp supportert, zij het niet zo fanatiek. Nochtans wonen ze vlak bij de Bosuil. Wanneer vrienden van Karina tien jaar geleden naar Antwerp beginnen te gaan, haakt zij haar karretje aan. Zo belandt ze bij supportersclub ASC Red White Zurenborg. Met die vrienden van haar verzeilt Karina na de thuismatchen soms in het ene café, een volgende keer in een ander.

Zo gaat het ook bij Jimmy. Door de slabakkende prestaties die Antwerp na Wembley aflevert, gaat Jimmy’s vader niet meer zo vaak kijken, maar zelf volgt Jimmy de club intensiever dan ooit. Met supportersclub ASC Red Ones gaat hij ook naar alle uitmatchen.

Na een thuiswedstrijd eind 2016 praat Jimmy met een paar maten nog wat na in café Royal, vlak bij het stadion. Wanneer zijn vrienden buiten gaan roken, blijft hij alleen aan de toog achter.

‘Toen kwam Karina ineens naar mij. ‘Hoe gaat het? Wie ben jij?’

Karina: ‘Ik had in feite geen bijbedoelingen. Ik doe met iedereen een babbeltje.’

Jimmy: ‘Maar we bleven daar toch een tijd praten. En ja, wat vraag je dan? ‘Mag ik je eens een bericht sturen?’ Ze gaf haar nummer. Toen ik thuiskwam, sms’te ik: ‘Jij bent wel een leuke meid.’ Zij antwoorde: ‘ Mercikes. ‘ Daarna hoorde ik een week niks.’ ( lacht)

Karina: ‘Na die week was ik door mijn gsm aan het scrollen en dacht ik: oei, heb ik daar niet méér op geantwoord dan dat? Ik stuurde een tweede bericht. Vanaf dat moment begonnen we veel te sms’en. Zo leerde ik hem beter kennen en kwam bij mij de klik. We spraken af dat hij eens zou komen eten.’

Jimmy: ‘Sinds de dag van dat etentje zijn we een koppel. Dat was een 13e november. Maar we zeggen altijd dat we officieel pas de 15e zijn samengekomen, op ons tweede afspraakje. ( lacht) 13 is het getal van een andere club ( het stamnummer van stadsrivaal Beerschot, nvdr). Laat ons zeggen dat we de 15e echt zeker waren van elkaar.’ ( lacht)

Intussen zijn Jimmy en Karina de trotse ouders van Matthijs, die één is, en van Paulien, die eind vorig jaar geboren werd.

Jimmy: ‘Toen enkel Matthijs er was, konden we hem bij thuismatchen naar de ouders van Karina brengen. Dan pikten we hem na de match weer op. Bij verplaatsingen kon hij naar mijn ouders. Hoe we het nu met onze twee kids gaan regelen, moeten we nog uitzoeken. Maar ik blijf naar Antwerp gaan, zeker de volgende Europese verplaatsing wil ik niet missen.’

Karina: ‘Hij is nog iets fanatieker dan ik.’

Jimmy haalt een rood-witte vlag boven. Committed for life, staat erop. Die vlag hangt hij altijd op in de bus van ASC Red Ones. Karina ziet dat nooit, want zij rijdt nog altijd met een andere bus naar de verplaatsingen. Karina en Jimmy bleven elk aangesloten bij hun eigen supportersclub. Ook tijdens thuismatchen zitten ze niet samen in de tribune.

Karina: ‘Hij staat graag bij zijn vrienden en ik bij de mijne. Jimmy zingt en roept. Ik ben niet zo.’

Jimmy: ‘Op het voetbal moet ik even kunnen ontstressen. Als Karina dan naast mij zou staan, zou ze mij de hele tijd willen intomen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content