Vlinders langs het veld: ‘Onze eerste Valentijn was: een voetbalmatch in Stuttgart’

Met Valentijn op komst vertellen geliefden hoe zij elkaar vonden dankzij het voetbal. Vlinders langs het veld, deel 3: Yoeri en Lindsy leerden elkaar kennen in het stadion van KRC Genk.

Rond 2011 wisselen Yoeri Biesmans (36) en Lindsy Kerfs (28) hun eerste blikken op de staantribune van het toenmalige Fenixstadion. Helemaal in de nok gebeurt het, tegen de achterste muur van het SS-vak. Yoeri volgt de matchen van KRC Genk op dat moment al acht jaar. Lindsy is sporadisch eens in het stadion, telkens als de vaste voetbalcompagnon van haar broer niet mee kan naar de wedstrijd.

Yoeri: ‘Ik zag direct dat ze mijn type was. In die tijd waren we beiden aan de struise kant, daar val ik op. Graatmagere poppemiekes spreken me niet aan. Maar ik ging ervan uit dat haar broer haar lief was, dus hield ik me gedeisd. Het bleef bij een rustig babbeltje van tijd tot tijd.’

Lindsy: ‘Ik was 18 en nog niet echt met relaties bezig. Ik ging niet naar het voetbal om een lief te vinden.’

Na de eerste contacten ziet Yoeri plots Lindsy niet meer terug in het SS-vak. Lindsy: ‘Mijn broer wou lager in de tribune gaan staan. En normaal haalde hij altijd de drank tijdens de rust. Maar op een keer ging ik naar de toog.’

Yoeri: ‘Daar zagen we elkaar na een jaar plots terug.’

Lindsy: ‘We stapten direct naar elkaar toe.’

Yoeri: ‘En we bleven aan de babbel tot de match terug begon. Toen vroeg ik haar nummer. Ik dacht: anders duurt het misschien weer maanden eer ik haar terugzie.’

Een afspraakje volgt. Voetbal blijkt niet hun enige raakpunt. Beiden houden ze ook van films. Lindsy studeert op dat moment nog, Yoeri werkt al en hij heeft ochtend-, middag- en nachtshiften. Veel tijd samen spenderen ze niet.

Yoeri: ‘Ik maakte Lindsy ook direct duidelijk dat ik naar elke match van Genk zou blijven gaan, ik wou dat echt niet laten vallen. Want als je lief dan na vier jaar salut zegt, heb je superveel wedstrijden gemist.’

Maar ook wanneer Genk niet speelt, is Yoeri niet vaak thuis. Hij blijkt een groundhopper te zijn. Op vrije momenten springt hij in de auto of op een vliegtuig richting weer een ander stadion.

Lindsy: ‘Ik keek er altijd naar uit om hem in het weekend te zien, maar dan zei hij: ‘Ik ben weg.”

Om daar een mouw aan te passen beslist Lindsy haar lief voortaan te vergezellen op zijn voetbaltrips.

Lindsy: ‘Een van onze eerste uitstappen ging naar Málaga – echt een topreis. En onze eerste Valentijn was: een match in Stuttgart. In onze acht jaar samen maakten we nog maar één reis die niks met voetbal te maken had. Vrienden snappen dat niet. ‘Jullie gaan altijd voor het voetbal’, zeggen zij. Maar een match duurt negentig minuten.’

Yoeri: ‘De rest van de tijd doen wij sightseeing, gaan we winkelen of lekker eten. We maken nu superveel samen mee dankzij het voetbal.’

126 stadions heeft Yoeri intussen op zijn cv, Lindsy enkele tientallen.

Yoeri: ‘Normaal zouden we in september de derby tussen Boca Juniors en River Plate meepikken. Maar door de coronacrisis moesten we die reis annuleren, net als onze trip naar Schotland. Zonde, want de passie die je daar voelt, zie je hier niet.’

Toch blijven Yoeri en Lindsy ook graag naar de matchen van Genk gaan.

Lindsy: ‘Dat is als thuiskomen.’

Yoeri: ‘KRC Genk blijft de club van ons hart, daar kan geen andere club tegenop.’

Voor Yoeri zijn die matchen van Genk zelfs zo heilig dat Lindsy tijdens een wedstrijd niet eens lieve woordjes in zijn oor mag fluisteren.

Yoeri: ‘Zeker bij spannende matchen heb ik dat niet graag. Ik ben daar altijd zo lang op voorhand mee bezig, ik heb daar zo veel stress voor. Als ze mij in die negentig minuten wil vastpakken, zeg ik: ‘Nu niet.”