Ondanks de wereldtitel van Gilbert werd het toch een simpele keuze voor de Belgische profrenners die de Flandrien moesten aanduiden.
Tot 23 september leek Tom Boonen ze al op zak te hebben, de Flandrien Trofee van Het Nieuwsblad, en de Kristallen Fiets van Het Laatste Nieuws. Maar toen won Philippe Gilbert het WK en doken de eerste artikels met meningen van ex-grootheden als De Vlaeminck en Van Looy en weer op. Wie is dé Belgische renner van het jaar? Boonen of Gilbert? Gilbert of Boonen? ‘Boonen’, klonk het bij sommigen. Of: ‘Boonen, ténzij Gilbert nog de Ronde van Lombardije wint.’
Maar in Noord-Italië maakte het achterwerk van de wereldkampioen kennis met het asfalt en werd het toch een simpele keuze voor de Belgische profrenners die gisteren de Flandrien moesten aanduiden. Niet onlogisch: een spits die over het hele seizoen 25 goals maakt, zal/moet ook de voorkeur krijgen op de aanvaller die met vijf goals in twee beslissende play-offmatchen zijn ploeg naar de titel schiet, maar de maanden ervoor alle ballen richting nok van de tribune keilde.
Meningen van collega’s zijn echter niet altijd even logisch, soms is het eerder een populariteitspoll dan een objectieve stemming. Zie maar hoe Greg Van Avermaet in 2008 na een ritzege in de Vuelta de Flandrien won, ten nadele van Boonen die nochtans in Parijs-Roubaix getriomfeerd had, maar zijn neus/imago/aaibaarheidsgehalte verbrandde aan een lijntje cocaïne.
Van extra-sportieve buitensporigheden was er de voorbije maanden echter geen sprake, en vooral: Boonen werkte het beste seizoen af sinds zijn eerste wonderjaar 2005. Vreemd genoeg het laatste jaar waarin hij, toch de Vlaamse sportster bij uitstek, de Flandrien won.
Enerzijds omdat in 2006/2007 wereldkampioen Paolo Bettini met de trofee aan de haal ging (toen buitenlanders nog in aanmerking kwamen), anderzijds omdat Boonen daarna een (lichte) terugval had en er een nieuwe God opstond met Philippe Gilbert, laureaat van de laatste drie jaar. Dat blijkt ook uit de erelijst van de Kristallen Fiets en de Sportman van het Jaar (waar de Kempenaar de laatste vijf/vier jaar de eer aan Nys en Gilbert moest laten). Maar nu sluiten de collega’s Boonen weer in de armen en wordt hij bekroond voor zijn comeback aan de wereldtop, dankzij zijn uitzonderlijke talent en vooral dankzij een overdosis karakter en eerzucht.
Zal dat volstaan om in december ook Sportman van het Jaar te worden? Wellicht, al vindt ook golfer Nicolas Colsaerts dat hij die trofee verdient, nadat hij met de Europese ploeg de Ryder Cup won. Na weliswaar een fenomenale openingsmatch tegen (de niet meer zo grote) Tiger Woods, maar ook na twee kansloze nederlagen de dagen erna.
Voor de Brusselaar, 35e op de World Golf Ranking, was het de eerste, mogelijk definitieve, stap richting échte wereldtop, Boonen bevestigde dit jaar dat hij dat nog altijd ís. Bovendien in een meer mondiale sport dan het nog altijd vrij elitaire golf: 20 versus 13 verschillende nationaliteiten in de top 50 van de wereld.
Dat sportjournalisten echter soms kiezen voor opkomende/gehypete sterren bleek al in 1999 toen Kim Clijsters verkozen werd tot Sportvrouw van het Jaar, nadat ze één klein toernooi gewonnen had en 47e stond op de wereldranglijst. Tot groot ongenoegen van judoka’s Ulla Werbrouck en Gella Vandecaveye, die dat jaar beiden vicewereldkampioen en Europees kampioen werden.
Hopelijk laten de collega-journalisten hun vogelpikpijltjes deze keer achterwege. Of mikken ze naast Boonen ook op tienkamper Hans Van Alphen, nummer vier op de Spelen in de überdiscipline van de atletiek, de enige echte mondiale sport. Al blijven dergelijke sportoverschrijdende referenda appelen met peren vergelijken.
Jonas Creteur
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier