Doet iemand aan zelfkritiek?

Zestien vragen waarop velen het antwoord niet weten.

Met de feeërieke verlichting in de straten neigt deze periode naar bezinning en reflectie. Er worden balansen gemaakt en voornemens uitgesproken. Ook bij de zestien eersteklassers die deze week alweer met de trainingen voor het tweede deel van de competitie beginnen.

Zouden deze clubs ook aan zelfkritiek doen en dieper denken dan de waan van het moment? Zouden ze, voor heel even ver weg van de wurgende stress en de dagelijkse hectiek, met het oog op de toekomst een bepaalde strategie ontwikkelen, fundamenten metselen die bij de kleinste tegenslag niet meteen instortten?

Welke conclusies zijn er bij Anderlecht getrokken, de autoritaire leider die onder veel lof werd bedolven door de frisse manier van voetballen, maar die op de Europese kaart niet meetelt, ook al had voorzitter Roger Vanden Stock na de loting voor de Champions League in Monaco gedebiteerd dat de volgende ronde mogelijk was?

Hoe evalueren ze in Waregem de voorbije maanden, de club die het verleden leek te romantiseren door Franky Dury terug te halen, maar zichzelf nu op de borst mag kloppen en zonder veel wind te verkopen een filosofie heeft ontwikkeld?

Denken ze bij Lokeren nog aan de bekeroverwinning die door middel van transfers de poort leek te openen naar een mooie toekomst, deze woorden zag wegdrijven met de wind, maar nu ziet dat Peter Maes blijft presteren?

Vindt Bart Verhaeghe, de Godfather van Club Brugge, tussen al zijn zakelijke beslommeringen door een moment om zijn beleid bij Club Brugge onder het vergrootglas te leggen en zich af te vragen waarom er op en naast het veld zo’n groot verloop is geweest en waarom de zoektocht naar de juist mensen op de juiste plaatsen zo lang duurde?

Doet Roland Duchâtelet wel eens aan zelfkritiek, hij die zijn nek uitstak door met Ron Jans een trainer aan te trekken die niet gemaakt leek voor de cultuur van de club en later moest ervaren dat hij zich had vergist?

Hoe gaan ze bij RC Genk, waar de omkadering steeds beter wordt, om met de schrijnende contrasten in het spel en de onmogelijkheid om daarmee te breken?

Genieten ze in Bergen van het werk van Enzo Scifo of vragen ze zich af waarom het in de hoofdstad van Henegouwen zo moeilijk is om door te groeien en meer toeschouwers te krijgen dan de 4500 die nu gemiddeld de loketten passeren, het laagste aantal van eerste klasse?

Is er iemand bij KV Kortrijk die zich verplaatst in de gemoedstoestand van Hein Vanhaezebrouck, de trainer die elk jaar twee keer mag herbeginnen en er toch, vaak sakkerend, in slaagt om zijn ploeg scherp te krijgen?

Hoe gaan ze in Mechelen om met de grauwe middenmoot, de club die zijn hondstrouwe aanhang minder kan bieden dan verwacht en zich daarvoor niet alleen mag verschuilen achter de vele blessures die de club teisterde?

Proberen ze bij OH Leuven, waar Ronny Van Geneugden knap werk verricht zonder zichzelf op te blazen, het bijna aanstekelijk enthousiasme dat nu rond de club hangt verder aan te wakkeren?

Slaagt Sporting Charleroi, waar Yannick Ferrera al een paar keer op de schopstoel zat, er eindelijk in wat sereniteit rond de club te krijgen en trainers niet langer te beschouwen als wegwerpartikelen?

Vragen Ivan De Witte en Michel Louwagie zich af welke fouten ze bij AA Gent hebben gemaakt en hoe ze die weer moeten rechttrekken nadat ze het mindere spel eerst in de schoenen schoven van Trond Sollied?

Hoe ziet Waasland-Beveren zijn toekomst nu er onder Glen De Boeck even kan herademd worden maar de rauwe realiteit daar zeker terugkeert?

Weet de langs alle kanten belaagde Patrick Vanoppen nog hoe hij bij Beerschot rust in de tent krijgen, alle emotie en commotie die in en rond de club hangt bant en een (transfer)politiek te ontwikkelen waaruit voetbalkennis en continuïteit blijkt?

Vraagt Maged Samy, die Lierse als een patriarch bestuurt, zich wel eens af waarmee hij bezig is en blijven alle andere bestuursleden zonder tegengas te geven toekijken hoe deze club steeds meer zijn identiteit verliest?

En met welke toverformule geraakt het altijd zo rustige Cercle Brugge uit de impasse nadat er op de jaarlijkse persconferentie voor het begin van het seizoen zelfs over play-off 1 werd gefluisterd?

Zestien vragen waarop velen het antwoord niet weten.

Er is één zekerheid in het voetbal: beleidsverklaringen, bij zoverre ze bestaan, zijn er om herroepen te worden. En dus gaat iedereen zich nu op de jaarlijkse koopjesperiode storten om in ruil voor veel te veel geld lekken te dichten. Dat deze wintertransfers zelden voltreffers zijn en vele spelers die in januari werden aangetrokken alweer vertrokken, wordt achteloos weggewuifd. Het gaat erom de achterban te sussen. En de eigen fouten toe te dekken.

Jacques Sys

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content