Het probleem van Standard overstijgt Jans

De wedstrijd tegen Anderlecht wordt sowieso een kantelmoment voor Standard.

Tussen de bekerthriller op Moeskroen en de competitiewedstrijd op Kortrijk door had Sport/Voetbalmagazine een interview met Ron Jans. Toen al stonden de zenuwen op Sclessin strak gespannen, maar daar was bij de coach van de Rouches niets van te merken. Jans verheugde zich al op zijn verjaardag ’s anderdaags en kondigde aan dat zijn vrouw cake had gebakken voor de spelers, de dag voor een wedstrijd die wel eens zijn laatste zou kunnen worden.

Toen de collega van Foot Magazine, die op dezelfde dag verjaart als Jans, na het interview een presentje overhandigde (een fles wijn, rood uiteraard), stelde Jans spontaan voor bij hem thuis, een tiental kilometer verderop, een glas mee te gaan drinken.

Nu moet een journalist, vooral in tijden van spanning, ook niet gaan overdrijven. Maar de fotograaf die later bij Jans aanbelde, kreeg wél een stuk verjaardagscake. Om maar te zeggen dat de Nederlander in een crisissituatie geen uiterlijk teken van stress vertoonde.

Bij zijn aanstellen had dit blad ook al een gesprek met Jans. Eén ding viel daarbij op. Ron Jans was gewoon heel blij dat hij bij de Rouches mocht werken, en straalt dat vanaf de eerste dag uit. Dat is met de moeilijke sportieve maanden die hij sindsdien beleefde, geen millimeter veranderd. Dat voelen de mensen van Standard, waar passie geen verkeerd woord is maar een sleutelbegrip om de ziel van de club te vatten, heel goed.

Bij zijn aanstelling varieerden de commentaren van buitenaf van neutraal tot uiterst negatief. Een in Franstalig België onbekende naam, die nog geen prijzen had gewonnen, en op de koop toe geen Frans sprak! Het slachtoffer van de eerste trainerswissel in eerste klasse lag al meteen vast.

Maar Jans ging enthousiast aan het werk, voerde weer open trainingen in, praat met de fans en voerde zijn voornemen om Frans te leren ook uit. Dat Frans is nog niet perfect, maar best werkbaar, ervaart de Franstalige pers dagelijks, en vooral: de man is van goede wil. Geen reporter vraagt nog om zijn vel, ook niet in tijden waarin Standard sportief geen vuist kan maken.

Het actuele probleem van Standard overstijgt Jans, die twee weken geleden nog eens meegaf dat hij bij de zomertransfers volledig vertrouwde op de sportieve knowhow van de club. Op één na kende hij geen enkele nieuwkomer, en van alle nieuwkomers bleek ook nog maar eens één man fit te zijn: doelman Eiji Kawashima. Ga maar eens aan de gang met een groep spelers van wie de blijvers het liefst allemaal vertrekken en van wie de nieuwkomers niet inzetbaar zijn. Het proces van Jans maken, is het proces van de hele sportieve top van de Rouches maken, en dat weten Roland Duchâtelet en Jean-François de Sart ook.

Alleen ontsnapt Standard, alle sympathie voor de trainer ten spijt, niet aan de bikkelharde wetten van de topsport, die het leven bepalen bij topclubs, ook degene die meer verworden lijken tot tobclubs.

In de Franstalige pers stond vorige week één kritische noot richting de trainer: Philippe Albert die aangaf dat hij nog geen systeem had gezien in wat Jans op het veld bracht. Jelle Van Damme mag dan als een leeuw zijn trainer verdedigen voor het oog van de camera, die band moet zich heel snel ook gaan vertalen in een snedig optreden op het veld.

Daar biedt de klassieker van zondag een mooie kans. Vorig jaar luidde de partij op Sclessin voor José Riga het begin van het einde in. Na een fantastische reeks wedstrijden met mooi voetbal verzuimde Riga toen in de slotfase een aarzelend Anderlecht, dat uiteindelijk nog met 1-2 won, af te maken. De Brusselaars legden daar de basis voor de landstitel, terwijl Standard van week tot week dieper wegzakte, moest knokken om play-off 1 te halen en daar helemaal leegliep.

Zondag kan het de andere kant opgaan. Zoniet hebben niet alleen Roland Duchâtelet en Jean-François de Sart, maar ook Ron Jans een groot probleem.

In het gesprek van een paar weken geleden zei Ron Jans iets heel moois: “Je moet als trainer nooit klagen over je spelers, je moet ze vertrouwen geven.” Alleen moeten de spelers op een bepaald moment op het veld dat vertrouwen ook uitstralen. Standard-Anderlecht wordt, zeker voor de Rouches, een kantelmoment.

Geert Foutré