‘Welcome to Londen 2012, the greatest show on earth.’ Zo worden bezoekers warm gemaakt voor de dertigste Olympische Spelen. Aangezien bij een show sterren horen, presenteert Sport/Voetbalmagazine u twaalf supernova’s die vanaf vrijdag aan de Britse sporthemel zullen fonkelen.

1) Michael Phelps zwemmen)

Zestien olympische medailles, waaronder veertien gouden, staan er al op zijn palmares. Twee minder dan Larissa Latynina, het alltime nummer een, en geen mens die eraan twijfelt dat Michael Phelps (26) dat record in Londen aan flarden zwemt.

De Baltimore Bullet, die na Peking een motivatiedip had en na Londen met zwempensioen gaat, heeft zijn zinnen gezet op zeven gouden plakken – eentje minder dan in 2008: in vier individuele (100 en 200 meter vlinder, 200 en 400 meter wissel) en de drie aflossingsnummers. De 200 meter vrij laat Phelps vallen – niet toevallig moest hij op dat nummer in de laatste twee WK’s telkens zijn meerdere erkennen. In 2009 in de Duitser Paul Biedermann en in 2011 in zijn nieuwe grote rivaal Ryan Lochte (27).

Die was vorig jaar in Sjanghai goed voor vijf keer goud, nadat hij in Peking ook al de olympische titel won op de 200 meter rug. In het Londense Aquatics Centre gaat ook Lochte voor een korf olympische titels in vier individuele nummers, waarin hij, naast de 200 meter rug en vrije slag, twee keer Phelps bekampt: op de 200 en 400 meter wissel.

Op de Amerikaanse trials eind juni liet Lochte zijn landgenoot op de 400 meter wissel achter zich en op de 200 meter gaf hij slechts een paar honderdsten toe. Als dat een voorproefje was, dan belooft het in Londen een epische strijd te worden. Want zegt Phelps: “Ik háát verliezen.” Maar Lochte ook…

2) Melissa Franklin (zwemmen)

Michael Phelps heeft zijn olympisch medaillerecord nog niet definitief gevestigd of er wordt al gespeculeerd dat een landgenote van de Baltimore Bullet het in de toekomst zou kunnen verbeteren: Melissa Franklin, amper 17 jaar en door Phelps himself al omschreven als “de beste zwemster die hij ooit gezien heeft”.

Gezegend met een goddelijk lichaam (1m85, schoenmaat 45 – “ingebouwde zwemvliezen”, zegt ze zelf – en een spanwijdte van liefst 1m90) veroverde Franklin op het WK 2011 al vijf medailles: goud en brons op de 200 en 50 meter rugslag, plus tweemaal goud en zilver in drie aflossingsnummers. Op het WK korte baan in oktober verbeterde The Next Big Thingin Swimming ook het wereldrecord op de 200 meter rug.

In Londen start Franklin, als eerste zwemster ooit, in zeven nummers (100 en 200 meter vrij én rug, plus de drie aflossingen). Als ze dat goed verteert, kan Missy The Missile de koningin van het zwemtoernooi worden en zal sportminnend Amerika de hemel danken dat Franklin de Amerikaanse nationaliteit verkoos. Haar ouders zijn immers geboren in Canada en moeder Dorothy pushte Missy om voor Canada te zwemmen omdat ze zo de harde strijd op de Amerikaanse trials kon ontwijken. Maar dochterlief wilde daar niet van weten. Toch is het dankzij mama dat Franklin zwemster werd. Dorothy heeft angst voor water, wilde niet dat haar dochter dezelfde fobie zou krijgen en liet Missy op haar vijfde al zwemlessen volgen. Het begin van een nieuw olympisch sprookje?

3) Yohan Blake (atletiek)

Wie na het WK 2009 verklaard had dat Usain Bolt (25), in Berlijn goed voor twee buitenaardse wereldrecords op de 100 en 200 meter (9.58 en 19.19), drie jaar later niet eens meer de snelste loper van zijn trainingsgroep zou zijn, was allicht in een dwangbuis gestopt.

Maar het ondenkbare werd werkelijkheid toen Yohan Blake (22) eind juni, op de Jamaicaanse trials, zijn vriend achter zich liet op de 100 (in 9.75) en 200 meter (in 19.80), respectievelijk met 11 en 3 honderdsten voorsprong. Voor Bolt was het de eerste nederlaag in vier jaar op de 200 meter. Bovendien verbeterde Blake Bolts beste wereldjaartijd op de 100 meter met 1 honderdste.

Een accident de parcours? Het kan, maar feit is dat het sprinticoon de laatste twee en een half jaar niet meer de supersonische Lightning Bolt van 2008 en 2009 was (‘slechts’ 9.76 en 19.40 als snelste tijden). Vorig jaar blunderde hij nog op het WK met een valse start en diskwalificatie in de finale van de 100 meter. Ook met twee zware auto-ongelukken en nachtelijke escapades kwam Bolt al negatief in het nieuws. En in de aanloop naar Londen doken aanslepende hamstring- en rugproblemen op.

Yohan Blake, alias The Beast – in tegenstelling tot Bolt ook op training – liet het niet aan zijn hart komen. Na de diskwalificatie van Bolt in Daegu kroonde hij zich tot de jongste wereldkampioen sprint ooit en niet veel later liep hij in Brussel een 200 meter in 19.26 – een zucht boven Bolts wereldrecord.

Na de trials loopt de mentaal ijzersterke Blake zelfs nog meer over van zelfvertrouwen. Zien we in Londen de definitieve wisseling van de wacht? Of toont Bolt toch nog eens dat hij van de planeet Krypton komt?

4) Jelena Isinbajeva (atletiek)

Samen met de Jamaicaanse Veronica Campbell-Brown (200 meter) kan Jelena Isinbajeva in Londen de eerste atlete ooit worden die een derde opeenvolgende gouden plak in hetzelfde atletieknummer behaalt. Tot het WK 2009 leek dat voor de koningin van het polsstokspringen – 24 (!) van de 30 beste sprongen ooit staan op haar naam – een uitgemaakte zaak.

In Peking had ze een tweede olympische titel op zak gestoken met een nieuw wereldrecord (5m05), maar fysiek en mentaal uitgeblust crashte ze een jaar later in Berlijn, waar geen enkele sprong lukte. Hoewel de Russische twee weken later revanche nam door haar wereldrecord één centimeter scherper te stellen, besloot ze na een ontgoochelende vierde plaats op het WK indoor in Doha een sabbatjaar te nemen.

In 2011 maakte ze een comeback, maar met amper 4m65 en een zesde plaats op het WK in Daegu leek Isinbajeva definitief over haar hoogtepunt. De Russian beauty diende de critici echter van antwoord door een paar maanden later in Stockholm haar wereldrecord indoor te verbeteren (het 28e uit haar carrière) en in maart de titel te veroveren op het WK indoor in Istanboel.

Zelfs al is de dertigjarige Isinbajeva twee procent minder dan in haar topperiode, dan nog lijkt niemand in staat om haar in Londen van het goud te houden en atletiekgeschiedenis te schrijven.

5) Kôhei Uchimura (gymnastiek)

Niemand die eraan twijfelt dat Kôhei Uchimura (23) dé ster van het olympisch turntoernooi wordt. In Peking strandde de Japanner in de individuele allroundcompetitie nog op zilver na de Chinees Yang Wei, maar daarna werd hij drie jaar op rij wereldkampioen, als allereerste gymnast (m/v) ooit.

Voegt de amper 1m61 grote spierbundel nu ook een olympische titel aan zijn palmares toe, dan wordt hij in Japan heilig verklaard. Dan rijst ook niet meer de vraag of Super-Mura de beste turner van zijn generatie is, maar of hij niet bestempeld moet worden als de grootste gymnast ooit.

De Japanner met het weelderige zwarte haar speelt nooit op veilig en probeert altijd een bijzonder moeilijke oefening uit te voeren, waar hij meestal ook in slaagt, foutloos én in een heel elegante stijl.

Nog meer dan van het individuele allroundtoernooi ligt Uchimura, die op zijn derde begon te turnen in de gymclub van zijn ouders in Nagasaki, echter vooral wakker van de teamcompetitie. Daar wil de ex-student van de Nippon Sport Science University eindelijk China onttronen, na zilver in Peking en op het laatste WK in Tokio.

6) Jordyn Wieber (gymnastiek)

In het damesturnen toveren de VS elke Spelen een nieuwe tienerster tevoorschijn. Nadat de pas twintigjarige Shawn Johnson (een keer goud en driemaal zilver in Peking) in juni haar pensioen aankondigde, is Jordyn Wieber klaar om haar af te lossen.

Op haar twaalfde (!) werd ze al Amerikaans juniorkampioene en in 2011 veroverde de zestienjarige Wieber, na een zege in de prestigieuze American Cup, de wereldtitel allround in Tokio. Als jongste van het deelnemersveld nota bene, maar wel met amper 33 duizendsten voorsprong op de Russische tienerster Viktoria Komova.

Volgens de legendarische coach Bela Karolyi, die al tal van olympische kampioenes kneedde, doet Wieber – een hevige fan van Justin… Bieber – hem denken aan zijn ex-poulain Nadia Comaneci. “Jordyn is de turnster die haar het dichtst benadert. Ze koppelt een heel sterk lichaam aan een enorme vechtersmentaliteit.”

In de VS spreekt men nu al over de Wieber Fever, al zal ze wel rekening moeten houden met de pas 16-jarige GabrielleGabby Douglas. De donkerhuidige Amerikaanse versloeg haar landgenote dit jaar verrassend op de American Cup én op de nationale trials en kreeg meteen de bijnaam de vliegende eekhoorn, vanwege haar acrobatische sprongen.

7) Teddy Riner (judo)

Hij wordt ook weleens liefkozend Teddybeer genoemd, maar Teddy Riner is op de judomat allerminst een zachtaardige judoka. Een beest van 2m04 en 139 kilogram en op zijn 22e al vijf keer wereldkampioen in de zwaarste categorie (+ 100 kg). De dominantie van de Fransman is bijna ongezien. Bij de senioren verloor hij slechts twee (!) kampen: de kwartfinale op de Spelen van 2008 en de finale van de open categorie op het WK 2010 in Tokio, telkens na discutabele beslissingen van de refs. Riner won in Tokio wel goud in zijn ‘normale’ zwaargewichtklasse en in Peking behaalde de in Guadeloupe geboren judoka nog brons. Niemand die eraan twijfelt dat dat in Londen goud wordt.

Nu al wordt de Fransman als een van de beste judoka’s ooit beschouwd. Zelfs zijn legendarische landgenoot David Douillet, die bij de zwaargewichten twee olympische (1996 en 2000) en vier wereldtitels won, zei al dat Riner véél beter is dan hij ooit was. “Ik zie de perfectie in Teddy. Hij lijkt een buitenaards wezen.” Een extraterrestrial die volgens L’Equipe in 2010 700.000 euro verdiende en vorig jaar één miljoen euro. Peanuts voor andere topsporters, maar voor een judoka is dat buitengewoon.

8) LeBron James (basketbal)

Aangezien Floyd Mayweather en Manny Pacquaio als profboksers niet mogen deelnemen aan de Spelen, en Tiger Woods nog tot 2016 moet wachten op het olympische debuut van golf, is de best betaalde sporter in Londen de Amerikaanse NBA-vedette LeBron James. Jaarsalaris (sponsorcontracten inbegrepen): 42 miljoen euro.

De 27-jarige James wordt beschouwd als de erfgenaam van Michael Jordan, al zullen fans van die andere superster, Kobe Bryant, het daar niet mee eens zijn. Sinds juni moeten die echter een toontje lager zingen, want King James stuwde de Miami Heat naar de NBA-titel, zijn eerste na veel jaren zwoegen.

De ultieme revanche voor The Chosen One, die ondanks zijn genialiteit de voorbije jaren de favoriete schietschijf van veel basketbalfans was na zijn veelbesproken transfer van Cleveland naar Miami. Bovendien ging hij in de play-offs telkens ten onder aan de druk. Met dat complex maakte James, minderheidsaandeelhouder van FC Liverpool, in juni eindelijk komaf.

Aan de zijde van Bryant en Kevin Durant, de nieuwe ster van NBA-finalist Oklahoma City Thunder, moet hij in Londen het Dream Team naar een tweede gouden medaille op rij stuwen, en definitief afrekenen met het debacle van Athene, waar de VS, mét de jonge James in de rangen, pas derde werd.

9) Lin Dan (badminton)

In Europa is hij nauwelijks bekend, maar in Azië heeft de Chinese badmintonner Lin Dan (28) een godenstatus. Als hij en zijn Maleisische aartsrivaal Chong Wei Lee de olympische finale halen, zullen honderden miljoenen Aziaten voor de tv zitten. De populariteit van de vurige, maar soms arrogante Lin Dan bereikte er de voorbije jaren steile hoogtes, al heeft hij ook zijn tegenstanders. De Chinese bad boy staat immers bekend om zijn woede-uitbarstingen. Zo sloeg hij in de aanloop naar de Spelen van Peking een coach op training, waarop critici zijn uitsluiting voor het olympisch toernooi eisten.

Sportief is de Chinees al tien jaar absolute wereldtop. Op de Spelen van Athene werd hij als eerste reekshoofd wel in de eerste ronde uitgeschakeld, maar die ontgoocheling wiste Super Dan daarna uit met wereldtitels in 2006, 2007, 2009 en 2011, plus olympisch goud in Peking.

Lin Dan is in China een commercieel goudhaantje en wordt in Londen ook een van de gezichten van Gillette, het verzorgingsmerk voor mannen dat met een eigen ‘olympic team’ uitpakt. Andere leden zijn onder meer Roger Federer en zwemmer Ryan Lochte.

10) Valentina Vezzali (schermen)

De 38-jarige floretschermster Valentina Vezzali kan zaterdag, net als dressuuramazone Anky van Grunsven later op de Spelen, een vierde olympische titel op rij behalen in een individueel onderdeel, een unicum voor een atlete. Voorlopig delen beiden het damesrecord met turnster Larissa Latynina en zwemsters Dawn Fraser en Krisztina Egerszegi.

Vezzali, vlaggendraagster voor Italië op de openingsceremonie, behaalde ook al individueel zilver in 1996 plus twee keer goud (1996, 2000) en brons (2008) met het Italiaanse team. Verovert ze in Londen weer twee olympische plakken, dan passeert ze Giovanna Trillini als de meest succesvolle schermster ooit op de Spelen.

Opmerkelijk is dat Vezzali net als Trillini afkomstig is uit Jesi, én dat ook haar grootste concurrente in Londen, Elisa Di Francisca (29), geboren is in het stadje in de Marken. De bloedmooie Di Francisca brak door met een gouden medaille op het WK 2010 en op het EK 2011. Twee successen die ze dankte aan haar samenwerking met Stefano Cerioni, een olympisch schermkampioen van 1984 en een inwoner van, jawel, Jesi.

11) Ben Ainslie (zeilen)

Britannia rules the waves? Ook op het olympische water van Weymouth? Allicht wel, want de kans is groot dat Ben Ainslie, de beste (Britse) zeiler ooit, zijn palmares nog wat meer zal opblinken. In 1996 behaalde hij op zijn achttiende al zilver in de Laserklasse en vier jaar later volgde goud in Sydney. Ainslie kwam daarna vijftien kilo (spieren) bij, schakelde over naar de Finncategorie, en voegde nog twee olympische titels aan zijn imposante erelijst toe. In Weymouth kan hij de legendarische Deen Paul Elvstrøm evenaren, die tussen 1948 en 1960 vier keer op rij olympisch zeilkampioen werd.

In mei veroverde Ainslie al een zesde wereldtitel in de Finnklasse. Al hadden dat er zeven moeten zijn, want op het WK 2011 in Perth werd de 35-jarige Brit gediskwalificeerd omdat hij uit zijn boot sprong en een cameraman bedreigde nadat die te dicht bij zijn boot was gevaren. Een enorme rel in de zeilwereld.

Ook in Weymouth zal de druk torenhoog zijn en bovendien begint Ainslies lichaam langzaam te verslijten. In januari onderging hij nog een operatie om van aanslepende rugpijnen af te raken. Mentaal is de Engelsman echter ijzersterk. “Ik ben liever de topfavoriet, daar kick ik op”, aldus Ainslie, die na een nieuwe olympische titel ongetwijfeld tot Sir geridderd zal worden.

12) Roger Federer (tennis)

Net als op de Spelen van 1908 vindt het olympisch tennistoernooi plaats op het heilige gras van Wimbledon. Meer dan voor wie ook is de All England Lawn Tennis and Croquet Club voor Roger Federer een tweede thuis. Hij beleefde er in 2001 zijn grote doorbraak door in de vierde ronde zevenvoudig winnaar Pete Sampras uit te schakelen en maakte de cirkel rond door onlangs op 8 juli het record van diezelfde Sampras te evenaren. De Zwitser kroonde zich zo definitief tot de beste tennisser aller tijden, voor zover daar nog twijfel over bestond.

Een olympische medaille in het enkelspel is het enige wat nog ontbreekt op Federers rijk gevulde palmares. In Sydney verloor hij de strijd om het brons van Arnaud di Pasquale, in 2004 ontspoorde de Fed Express in de tweede ronde tegen Thomas Berdych en in 2008 ging hij er in de kwartfinale uit tegen James Blake.

In Peking won Federer wel het dubbelspel met landgenoot Stanislas Wawrinka. Daardoor zal de druk in Londen volgens hem minder zijn – hij heeft al een olympische titel op zak – maar de zeventienvoudige grandslamwinnaar maakt er geen geheim van dat een gouden plak in het enkel de ultieme kroon op zijn carrière zou zijn. En een mooi verjaardagsgeschenk, want drie dagen na de finale op 5 augustus wordt hij 31.

DOOR JONAS CRETEUR

Het zwemmen belooft een epische strijd te worden tussen Phelps en Lochte.

Zelfs al is Isinbajeva twee procent minder dan in haar topperiode, dan nog lijkt niemand in staat om haar in Londen van het goud te houden.

LeBron James moet het Dream Team naar een tweede gouden medaille op rij stuwen.