1A blijft in zijn kot

Hoe ondersteunen de profclubs hun voetballers tijdens een quasilockdown? Er worden fietsen en maaltijden aan huis geleverd, zo blijkt. Al zorgt het leven in tijden van coronacrisis soms nog wel voor verrassingen. ‘Hoezo, het hotel sluit? We kunnen die jongen toch niet op straat laten staan?’

Bij Club Brugge is de voorbije maanden af en toe gevloekt. De opening van het nieuwe oefencomplex in Knokke-Heist maakte dat de spelers tijdens de week – ze wonen nagenoeg allemaal vlakbij – geen verre verplaatsingen hadden, noch files. Dat het er soms hard waaide over de poldervlakte namen ze erbij. Alleen in het weekend, na een verplaatsing naar de andere kant van het land, was het ver, de reis terug. En dan werd wel eens met de tanden geknarst.

Nu heeft dat regionale isolement zijn voordeel. Het strand om te gaan joggen vlakbij, en wie zich alleen voelt, kan met een ploegmaat wandelen of bijpraten. Bovendien zijn de velden van het Basecamp nog beschikbaar voor loop- en coördinatie-oefeningen voor spelers die thuis onvoldoende ruimte en/of faciliteiten hebben. Individueel weliswaar. Werken is nu eenmaal sporten voor profvoetballers. De kleedkamers zijn dicht, en er wordt niet in groep getraind, maar wie zich inschrijft, kan er maaltijden afhalen, zegt Dévy Rigaux, de teammanager die in nauw contact staat met de spelers via WhatsApp of Facetime. Rigaux: ‘Je kan zelf wel invullen wie – en dat is misschien een raar woord – de ‘kwetsbare profielen’ zijn. Dat zijn de jongens die hier alleen zitten, zonder familie of met de familie ver weg, waar de situatie ook niet altijd heel veilig of duidelijk is.

‘Iedereen is in België gebleven. Op zich een zeer wijze beslissing, je wist toen de competitie stilviel niet waar je aan toe was en hoe erg het zou worden. Iedereen hier houden, zorgt ervoor dat je zeker bent dat hij ergens is waar hij rustig kan leven en zijn programma kan afwerken. En omdat de meeste jongens dichtbij wonen, is er binnen de regels sociaal contact.’

Club voorziet in de dagelijkse opvolging, zowel op het fysieke en mentale vlak als op het gebied van voeding. En wie wil, krijgt thuis fietsen uit de fitness geleverd, mét applicatie, zodat de doorgestuurde oefeningen met beeld worden ondersteund.

KAS Eupen

Over naar de andere kant van het land, een reis die Club voorlopig bespaard bleef vanwege het uitstellen van de laatste speeldag. Razend druk heeft Michael Radermacher, teammanager van KAS Eupen, het niet. Jammer, zegt hij, want: ‘Ik ben een echte workaholic, ik ben graag met vanalles bezig. Stilaan zie ik de muren op me af komen.’

Zijn telefoon rinkelt niet vaker dan anders, integendeel. ‘De vragen zijn anders. De meest gestelde is: wanneer kunnen we weer trainen, wanneer gaan we weer voetballen? Onze spelers zitten te wachten om weer aan de slag te gaan. Ze zijn allemaal hier gebleven, ook de trainers. De Belgische jongens zijn wel bij hun gezin. Zo bel ik regelmatig met onze kapitein, Siebe Blondelle, die bij zijn gezin in Brugge is. Maar pakweg Andreas Beck, onze Duitse rechtsachter, woont hier in de omgeving met zijn familie. Het moeilijkst is de situatie voor onze twee Bosniërs en onze twee Iraniërs die hier alleen wonen, zonder hun gezin. Wat helpt is dat zij in hun familie in het thuisland geen zieken hebben. Verder helpen ze mekaar: onze Bosniërs Danijel Milicevic en Smail Prevljak enerzijds, en onze Iraniërs Saeid Ezatolahi en Omid Ebrahimi anderzijds.’

Voetballen in Eupen wordt wel eens als saai omschreven, ver weg van de bekoringen van de grote steden, maar vandaag hebben de spelers van Eupen één groot voordeel: het stadje is klein, en alles is er voorhanden. Zich zorgen maken over een beperkte perimeter om te bewegen, of dat ze anderen in de weg lopen, moeten ze niet doen: ‘Met het Hertogenwoud en de Hoge Venen net buiten de stad kan iedereen hier naar hartenlust wandelen of fietsen, zo ver en zo lang als je wil, zonder iemand tegen te komen.’

Dagelijks staat Radermacher in contact met het clubbestuur, en met kapitein Blondelle wordt doorgenomen wat de spelers via de sociale media kunnen doen om het moreel in de regio hoog te houden. ‘Wij geloven sterk in de voorbeeldfunctie van voetballers. Als mensen thuis zitten en het moeilijk hebben, helpt het hen als ze zien hoe bekende figuren het er in dezelfde omstandigheden van afbrengen, wat zij doen. Vandaar al die filmpjes en foto’s die we samen met de spelers posten.’

Cercle Brugge

Terug naar Brugge, naar groen-zwart. Voorlopig de enige ploeg in België die met een coronabesmetting kreeg af te rekenen. Een lid van de medische staf testte positief, net na het staken van de trainingen. Sven Vandendriessche: ‘De man stelt het inmiddels goed en is genezen.’

De voorbije dagen voorzag Vandendriessche iedereen van voldoende materiaal om te trainen. ‘Zij die het wilden, kregen een spinningbike in bruikleen, en eventueel ook wat gewichten en matjes. Johanna Omolo vroeg of er ook een bal bij kon. Alles uit de eigen fitnesszaal. Contact houden we vooral via de WhatsAppgroep. De trainer post een bericht, of iemand van de medische staf, en we gooien er ook allerhande challenges tussen, om de betrokkenheid levendig te houden. Een aantal spelers is op het strand aan het werk, zag ik. Eentje heeft problemen met de auto, een lekke band, voorlopig kan hij nergens naar toe.’

Speciaal in deze tijden zijn de onverwachte problemen. Vandendriessche: ‘ Guy Mbenza is nog maar pas in het land en we zijn nog volop bezig met de afhandeling van zijn single permit. Het is voor hem wachten op een rijksregisternummer om een bankrekening te openen. Dat duurde iets langer dan normaal, waardoor het moeilijk was om zijn loon te storten en om een appartement te vinden. Zonder paspoort of gegevens lukt dat amper. Hij zat eerst in het Green Park hotel, maar plots sloot dat. Wij werken vrij vaak samen met Holiday Suites, een aparthotel, en in eerste instantie kon hij daar in Jabbeke terecht, tot dat ook dicht ging. Toen weken we uit naar de vestiging van Holiday Suites in Westende, maar die deed onlangs ook de deuren dicht. Ik heb hem moeten ophalen; je kunt zo’n jongen moeilijk op straat zetten. Uiteindelijk hebben we een opvanggezin gevonden dat voor hem uitkijkt naar een verblijfplaats.

‘We zijn nu ook volop bezig met de verlenging van de single permits voor volgend seizoen, die moeten binnen in de maand april. Onze Braziliaanse doelman mag naar het Huis van de Bruggeling om die van hem voor dit seizoen en zijn identiteitskaart af te halen, maar voorlopig krijg je daar geen afspraak vast. Die kaart heb ik echter nodig om een verlenging op te maken. Ik begrijp dat allemaal, maar het is gek.’

Heel wat van de Cerclespelers zitten in Frankrijk. Nog net voor de grenzen dicht gingen en verplaatsingen beperkt werden, konden zij de wagen nemen en naar huis rijden. Vandendriessche: ‘Stel dat we weer kunnen trainen en de grenzen zijn nog gesloten, wordt dat een probleem ja. Ook voor onze coaches. Die zijn terug naar Duitsland. Hier blijven kon niet, want ze woonden beiden in Velotel in Brugge en ook dat is inmiddels gesloten.’

KV Mechelen

Ook Michaël Vijverman, teammanager bij KV Mechelen, heeft zijn administratieve problemen. Vijverman: ‘De vrouw van Sheldon Bateau zou in principe op 22 maart zijn teruggekeerd naar Trinidad en Tobago, samen met hun zoontje, maar ze stond uiteindelijk niet te springen om nu die risico’s te nemen. Op 2 april vervalt wel hun visum. Die papieren moet ik nu in orde maken, maar de eerstvolgende datum die online staat om dat te doen, is 18 april. Ik vermoed nu wel dat de overheid dat soort zaken wat sneller door de vingers zal zien, of dat ik hun visum sneller zal kunnen verlengen.’

Dat de buitenlanders van KV Mechelen niet terug mochten, werd beslist in samenspraak met de coach en de rest van de club. Vijverman: ‘Ik snap niet dat sommige clubs dat wél hebben toegelaten. Stel je voor dat we aan het volgend seizoen beginnen en dat de spelers net dan in landen verblijven waar strenge maatregelen gelden en ze twee, drie weken opgesloten blijven. Dan zit William Togui, die uit Ivoorkust komt, misschien nog langer vast of moet hij hier nog eens weken in quarantaine blijven. Ik volg een en ander op via de media en in Amerika of Afrika moet een en ander misschien nog uitbreken.’

KV is een team met heel veel Belgen, dat vergemakkelijkt zijn taak. ‘Om de twee dagen neem ik contact op met de buitenlandse spelers, met de vraag of we als club nog iets kunnen doen, of om ze de maatregelen nog eens extra uit te leggen. Wij hebben al meermaals gevraagd of spelers nood hebben aan eten, maar onze buitenlandse spelers zijn hier met hun partner en hebben dat niet nodig. De Belgen evenmin. Een week voor het coronavirus toesloeg kregen we allemaal nieuwe auto’s, op dat vlak verwacht ik ook niet direct problemen. En veel kunnen ze toch niet rondrijden.’ ( lacht)

Hij kijkt wel uit naar een beslissing van de Pro League, die morgen/donderdag opnieuw rond de tafel zit. Vijverman: ‘Onze oefencampagne voor volgend seizoen is al vastgelegd, inclusief trainingskamp. Wij gaan naar Mierlo, onze stage start op 29 juni. Ik geloof nooit dat deze competitie dan nog zal lopen, maar je weet nooit. Voorlopig zeggen we niks af, maar op een gegeven moment zullen de clubs toch een beslissing moeten nemen over hoe en wanneer deze competitie afloopt. Gelukkig hadden we in de aanloop naar de play-offs geen stage in het buitenland gepland. Of die er zou komen, hing af van de laatste wedstrijd in Genk. Ik had al wel contact opgenomen met Oliva, waar we op winterstage waren. Die accommodatie was vrij voor een dag of vier, vijf. Alles kon snel worden geregeld, maar we hadden nog geen vluchten geboekt.’

Antwerp

Dat had Antwerp net wél gedaan. Na de bekerfinale zou de kern – zonder haar internationals – op het vliegtuig naar Spanje stappen voor een stage/teambuilding. Die mocht teammanager Frédéric Leidgens afzeggen. ‘Dat gebeurde al een tijdje terug. Nu is het zoeken met de luchtvaartmaatschappij, om de tickets niet te moeten betalen.’

Het is vooral annuleren dezer dagen. Leidgens: ‘Ik heb dat vorige week met alle geplande zaken rond de bekerfinale moeten doen en probeer nu met het hotel een akkoord te bereiken rond een eventuele nieuwe datum, als die finale nog wordt gespeeld. Idem met de stage van deze zomer. Ook daar heb ik wat dingen on hold gezet om nog geen contracten te moeten tekenen. Het hotel dat we wilden in Nederland, was gereserveerd omwille van het EK. Ik had al een ander gevonden, maar dat hebben we nog niet vastgelegd, omdat er nog te veel variabelen zijn. Tot wanneer gaan we straks voetballen? Wanneer kan de stage voor het nieuwe seizoen beginnen? Komt er wel een stage? We lijsten nu alle mogelijkheden op en nemen vooral opties, afhankelijk van het scenario. Mijn vakantie heb ik alvast geannuleerd. Gaan we straks nog met vakantie kunnen? Misschien niet. En als het kan, zal het in elk geval niet zo lang zijn.’

Net als alle clubs heeft ook Antwerp een WhatsAppgroep met de spelers. ‘Die is strikt bedoeld voor professionele redenen. Zelf stuur ik privé geregeld berichten naar spelers of bellen we om te verifiëren of alles oké is. Dat soort berichten zijn wat luchtiger, omdat je ook eens moet kunnen ventileren. Dan gaat het over challenges, of over de verveling, want die komt ook voor. Voor zij die het willen hebben we ook een traiteurdienst aan huis. Wie wil, kan elke dag ontbijt, middag- én avondmaal bestellen. Iedereen is in België. Reizen mag toch niet. Een week geleden kon het nog wel, maar toen hoopten we nog zo snel mogelijk te kunnen herbeginnen. We volgen streng de richtlijnen. Daarom zijn de spelers, toen ze hun hartslagmeter kwamen ophalen om thuis individueel aan de slag te kunnen, twee per twee naar de club geroepen, met intervallen van 15 minuten.’

Waasland-Beveren

Voor de hekkensluiter staat dit seizoen nog veel op het spel. Martijn De Jonge houdt dan ook nauw contact met de spelers om ze zo goed mogelijk te informeren. ‘Zodra iets officieel wordt aangekondigd, zet ik het in de groep. Eerst in het Engels, omdat zij die geen Nederlands spreken het anders niet altijd even duidelijk kunnen volgen. De hele lockdown heb ik daar uitgelegd. Onze Balkan Boys wonen met drie in hetzelfde appartementsblok, maar in principe mogen ze niet met drie samen wandelen. Het zou stom zijn mochten ze daarvoor een boete krijgen.’

Zij zijn de enige buitenlanders die hier bleven. ‘Terug naar hun land was een probleem, de regels waren er heel streng. Ongeveer overal is de quarantaine om een land te betreden 14 dagen, maar in Servië was dat 28 dagen voor mensen uit zeer besmette gebieden. Bovendien kostte het ook veel geld, Aleksandar Vukotic sprak over een bedrag van 1800 euro dat hij moest betalen om het land binnen te komen. Andrija Vukcevic heeft daarom zijn vriendin laten overkomen. Zij trekken goed hun plan, gaan zelf naar de winkel en zorgen voor hun eten. Ik heb ze alleen wat momenten aangereikt waarop je het beste kunt gaan, zodat ze niet te lang moeten aanschuiven.

‘Van de Belgen krijg ik vooral vragen over fit houden. Daan Heymans vroeg me of hij met Brent Gabriël mocht voetballen op ons kunstgrasveld. Ik heb met de politie contact genomen en we kregen groen licht, op voorwaarde dat geen ander koppel op datzelfde voetbalveld kwam. Onze kunstgrasvelden zijn beschikbaar. Dat kan wel alleen voor spelers die in de buurt wonen, want verre verplaatsingen mogen niet. Nordin Jackers is hier ook, maar de meesten zijn terug naar hun ouders. Denzel Jubitana had een probleempje met een autoband, maar garages werken nog wél op afspraak, dat viel te regelen.’

KRC Genk

Pierre Denier schrikt wanneer zijn telefoon nog eens rinkelt. Dat gebeurde de afgelopen paar weken geen vijf keer. ‘Normaal krijg ik 140 oproepen per dag, nu gemiddeld nul’, zegt de Genkse teammanager. ‘Het lijkt alsof ik ineens met pensioen ben. Ik heb mijn tuin samen met mijn vrouw al twee keer bewerkt. Vaker kan niet. Normaal maak ik dagelijks mijn tochtje door de natuur, maar nu de grens met Nederland is afgesloten, moet ik een nieuw parcours uitstippelen. Niet evident, met de grens vlakbij Molenbeersel. Onze physical coach die de spelers een individueel programma mee gaf, staat vaker in contact met hen, net als Wout Maris die de praktische zaken regelt.’ Ook mental coach Stijn Quanten belt regelmatig rond om te peilen hoe iedereen zich voelt en te voorkomen dat spelers zich down voelen.

Ook bij Maris, verantwoordelijk voor huisvesting en papierwerk, is het aantal telefoontjes per dag drastisch teruggelopen. ‘Ik zit op ongeveer 40 à 50% van de normale contacten, al zijn maart en april altijd de rustigste periodes voor mij. Dan zijn de wintertransfers afgelopen en alle nieuwe spelers gesetteld.’ Alle buitenlanders zijn in België gebleven, en wonen in of rond Genk. ‘Eén van de begeleiders van onze Colombianen is nog gauw naar daar afgereisd en moest bij aankomst meteen twee weken in quarantaine. Toen hebben alle spelers begrepen dat ze beter hier bleven. We hebben hen gevraagd wie eten nodig heeft. De negen à tien spelers die hier alleen zijn, krijgen dagelijks een pakket afgeleverd door Eddy, onze kok.’ De enige buitenlander die misschien nog terug naar zijn land mag, zodra dat mogelijk is, is de jonge Noor Kristian Thorstvedt die geblesseerd uitviel. Zijn moeder is naar België afgereisd om voor hem te zorgen.

De meeste vragen die Wout Maris momenteel krijgt, zijn van praktische en administratieve aard: ‘Sommige spelers kregen via ons hun rijopleiding en wachten nu om hun praktisch rijexamen af te leggen. Die willen natuurlijk zo snel mogelijk zelf met de auto de baan op. Bij het toekennen van een woning houden we rekening met iemands situatie: is hij alleen, met zijn gezin, heeft hij een rijbewijs? Iemand die hier alleen is en geen rijbewijs heeft, gaan we niet ergens afgelegen in het bos huisvesten, die woont in het centrum.’ Maris verwacht een storm van vragen eens er meer duidelijkheid komt over hoe het verder gaat: ‘Nu gaat iedereen er nog vanuit dat de competitie alsnog hervat wordt. Als straks blijkt dat het seizoen afgelopen is, zal mijn telefoon weer roodgloeiend staan.’