IN DEZE RUBRIEK DIEPT JACQUES SYS ANEKDOTES OP UIT DE KELDER VAN ZIJN GEHEUGEN. VANDAAG: HANS-PETER LEHNHOFF.
Nog altijd kan Hans-Peter Lehnhoff Antwerp niet loslaten. Vanuit Leverkusen ziet hij dat de ploeg in tweede klasse in de grauwe middenmoot baggert, dat promotie er ook dit seizoen niet in zit. Soms komt hij nog eens naar de Bosuil en constateert hij dat er qua accommodatie helemaal niets is veranderd. Dan schudt hij het hoofd.
Volgende zomer is het 20 jaar geleden dat Hans-Peter Lehnhoff bij Antwerp vertrok. De Duitser stond zeven jaar op de loonlijst van de oudste club van het land en geldt als een van de beste buitenlanders die ooit in België voetbalden. Lehnhoff was een innemende persoonlijkheid, een pure prof, wars van vedetteneigingen en egotripperij. Hij speelde tussen 1987 en 1994 meer dan 350 competitiematchen voor Antwerp en had een voet in bijna 30 procent van alle goals. Lehnhoff, destijds bij FC Köln gevormd waar zijn lichaam bezweek onder een moordend wedstrijdritme, legde zichzelf andere normen op dan de gemiddelde Belgische voetballer. Op zijn vrije dag kwam hij bijvoorbeeld naar het stadion om zich te laten verzorgen. Maar hij was de enige die dat deed. Dat begreep Lehnhoff niet. Hij stapte ook een halfuur voor het begin van iedere training het (lege) spelershome binnen om videobeelden van de wedstrijden van Antwerp te bekijken. Hij analyseerde acties, situaties en tegenspelers. Zo probeerde hij constant zijn eigen spel te corrigeren. En zo groeide hij uit tot een zeer regelmatige voetballer die vanaf de rechterkant met dribbels uitpakte, veel risico in zijn spel legde, maar even gemakkelijk tegenstanders meetrok en zo ruimte maakte voor zijn ploegmaats. En telkens weer zei hij hoe moeilijk het voor hem was geweest om de omschakeling te maken: van een competitie waarin je een zee van ruimte kreeg naar een kampioenschap waarin je, zoals hij het formuleerde, van de ene op de andere muur botste.
Daar praatte hij graag over, Hans-Peter Lehnhoff. Een hele reeks interviews hebben we met hem gemaakt en ieder gesprek had inhoud. Lehnhoff nam er ook de tijd voor. Vaak kreeg Hans-Peter Lehnhoff aanbiedingen van andere clubs, ook uit de Bundesliga, maar de toenmalige voorzitter Eddy Wauters wilde niet eens de onderhandelingen over een mogelijke transfer openen. Dat was telkens een ontgoocheling, maar Lehnhoff bleef presteren. Uit liefde voor het vak.
Tot Hans-Peter Lehnhoff uiteindelijk op zijn 31e toch naar zijn heimat terugkeerde en naar Bayer Leverkusen trok. Daar kwam hij tot zijn verbijstering in een totaal andere wereld terecht. De trainingen waren zo zwaar dat hij zich afvroeg of de ploeg zich op een marathon aan het voorbereiden was. Hij kwam tot de constatering dat hij bij Antwerp te weinig met zijn conditie had gedaan, dat hij het op een bepaald moment te gemakkelijk had opgenomen en zichzelf in slaap had gewiegd. Zo vertelde Hans-Peter Lehnhoff het tijdens een lang gesprek in Leverkusen en het klonk vreemd uit de mond van iemand die gold als de apostel van het professionalisme.
In Leverkusen werkt de inmiddels 50-jarige Hans-Peter Lehnhoff nog altijd. Als teammanager. Veel is er sindsdien gebeurd. Hij verloor eind 1994 zijn toen 17-jarige dochter Saskia in een auto-ongeval, een klap waarvan hij nooit herstelde. Meer dan ooit is het voetbal voor hem een vlucht uit de werkelijkheid. Hij fleurt op als hij de uitmuntende infrastructuur van Bayer Leverkusen kan tonen. Met onder meer een speciale ruimte waarin via de meest moderne apparatuur gesimuleerd kan worden dat de spelers op een hoogte van 3800 meter trainen. En hij vertelt dat deze club op een wel heel bijzondere manier het wij-gevoel koestert: iedereen die voor Bayer Leverkusen werkt, deelt in de premies. Ze krijgen 20 euro per punt: het personeel op het secretariaat, maar ook de stewards, de kaartjesknippers en de toiletdames. Bayer Leverkusen moet de enige club in Europa zijn die dat doet.
Clubliefde is Hans-Peter Lehnhoff nooit vreemd geweest. Hij was verknocht aan FC Köln, hing met hart en ziel aan Antwerp en heeft nu een innige band met Bayer Leverkusen. Hoe Hans-Peter Lehnhoff zijn toekomst ziet? Hij sluit niet uit dat hij ooit naar België terugkeert. Vanwege de mentaliteit. Die is, zo constateert hij, toch een stuk meer relaxed dan in Duitsland.
