De Belgische 4×400-meterploeg bij de mannen veroverde op overtuigende wijze de overwinning op het recente EK in Helsinki. De Belgen lijken klaar te zijn om in Londen te strijden voor een medaille.

Ze namen het dan wel niet op tegen toplanden als Jamaica, de VS of Zuid-Afrika, maar de laatste test voor de Spelen mag zeker vallen onder de noemer ‘geslaagd’. Leek er de laatste twee jaar na het wegvallen van Cédric Van Branteghem amper rek te zitten op de prestaties van de 4×400, dan lijkt de trots van de Belgische estafette stilaan het goede ritme te pakken te hebben. De ontdekking van Jente Bouckaert, die de concurrentie binnen het team nog wat groter maakt, komt als een godsgeschenk. Een duik onder de drie minuten lijkt dan ook tot de mogelijkheden te behoren, essentieel om een rol van betekenis te spelen in Londen.

Het WK in Daegu maakte pijnlijk duidelijk dat er nog steeds een kloof gaapt tussen het Belgische estafetteteam en de absolute wereldtop. Momenteel tillen enkel Kevin en JonathanBorlée het team naar een hoger niveau. De rest probeert de schade te beperken. Om echt kans te maken heb je twee lopers nodig die onder de 45″ kunnen duiken en twee die een chrono kunnen lopen net onder de 46″. Een seconde winst kan een wereld van verschil maken op de 4×400. Indien België 1″ sneller had gelopen op het WK in Daegu waren we als tweede in plaats van als vijfde geëindigd.

De progressiemarge bij vaandeldragers Kevin en Jonathan is bijzonder klein. Zij kunnen en zullen zeker nog progressie maken, maar enkel als de rest van het team meegroeit met de Borlées zullen we een rol van betekenis kunnen spelen tussen de absolute wereldtop. In Daegu verloor vooral Antoine Gillet behoorlijk veel terrein op de naaste concurrenten in de finale. Slotloper Kevin verloor amper tot geen terrein op de toplanden, maar het kloofje was dan al gemaakt. Coach Jacques Borlée is er alles aan gelegen om aansluiting te vinden met de absolute wereldtop en iemand als Bouckaert heeft in zijn ogen nog een stuk meer groeimarge.

De geestdrift die Jacques Borlée als coach van de 4×400 aan de dag legt is bewonderenswaardig. Hij laat geen kans onbenut om iedereen binnen het team scherp te houden. In de media wijst hij iedereen op zijn plichten om honderd procent te leven voor de sport. Speciale trainingsstages op Lanzarote of een survival in IJsland moeten dan weer het groepsgevoel versterken. Al kan vader Borlée soms ook bijzonder hard uit de hoek komen. Wie niet presteert, vliegt er onherroepelijk uit. De Afrikaanse inwijkeling Will Oyowe kan erover meespreken.Oyowe kreeg het voorrecht om mee op expeditie te trekken naar IJsland, maar klaagde steen en been. Jente Bouckaert lijkt dan ook stilaan in polepositie te liggen voor Londen.

De 4×400 meter stond in het verleden synoniem voor dromen. Als klein Belgenlandje komt nu stilaan het besef dat we heel hard op de toegangspoort naar het succes aan het kloppen zijn. Hopelijk al in Londen, wanneer de Belgen vol trots staan te glimmen op het podium.

Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be.

De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.

Kevin Schauwaers, Herselt