Club Brugge en Anderlecht zochten deze zomer een nieuwe diepe spits. Was je niet ontgoocheld dat jij nergens genoemd werd als kandidaat?

Hamdi Harbaoui: “Neen. En ik ga zelf ook niet leuren bij die clubs. Ik concentreer me honderd procent op de ploeg waar ik speel en dat is nog steeds Lokeren. Anderzijds denk ik wel dat ik mijn plaats zou hebben bij een topclub, zelfs bij een Europese topclub. Ik ben overtuigd van mijn kwaliteiten en ik vind 28 jaar nog zeker niet oud of versleten. Ik ben van plan tot mijn 35e op niveau te blijven spelen, ik heb dus nog tijd.

“Er zijn elke transferperiode geïnteresseerde clubs, maar ze moeten natuurlijk eerst een akkoord vinden met Lokeren.”

Moet jij niet méér gaan scoren als je naar een buitenlandse topcompetitie wilt? 24 doelpunten in twee seizoenen maakt weinig indruk over de landsgrenzen.

“Voor je mij beoordeelt, moet je eerst rekening houden met het tactische systeem dat we bij Lokeren hanteren. Peter Maes hamert op organisatie, balbezit en het geduldig afwachten van de juiste momenten. Veel kansen krijg ik dus niet. Hier zal niet snel iemand meer dan twintig goals maken.

“Als een club me wil, moet ze niet enkel kijken naar de doelpunten, maar naar het totaalpakket: ik werk heel hard voor de ploeg. Dit gezegd zijnde: ik ben nog steeds tevreden bij Lokeren. Met de versterkingen denk ik dat we nog mooie dingen zullen tonen. We kunnen beter doen dan vorig seizoen.”

Voel jij je voldoende gewaardeerd bij Lokeren?

(twijfelt ) “Ik heb in die tweeënhalf jaar hier al zeer mooie momenten beleefd: bekerwinst, play-off 1, Europa League… En toch betwijfel ik of iedereen in en rond Lokeren mij echt waardeert. Vorig seizoen merkte ik dat een klein deel van het publiek zich tegen mij keerde. Volgens mij te wijten aan de manier waarop Het Nieuwsblad over mij bericht. Ik weet niet waarom, maar die krant geeft mij systematisch slechte quoteringen of kritische evaluaties, terwijl ik na goede prestaties nooit iets van hen hoor. Bizar. Eigenlijk wil ik mij dat niet aantrekken, maar het beïnvloedt toch een deel van het publiek en dat is jammer. Het zal misschien hard klinken, maar zij die mij of de ploeg uitfluiten na alles wat we al gepresteerd hebben, verdienen geen plaats in ons stadion.”

Jij bent een van die spelers naar wie Peter Maes nog geregeld roept tijdens een wedstrijd. Heeft hij een betere speler van jou gemaakt?

“Maes is een perfectionist en een winnaar. Ik ben dat ook, dus wij verstaan elkaar zeer goed. Voor mij is hij de beste coach in België en verdient hij het een topclub te trainen. Dat hij zo vaak naar mij roept, kan ik perfect plaatsen. Bij OHL was ik nog een doelpuntenmaker, ik maakte 25 goals in een seizoen en zorgde zo mee voor de promotie, maar nu doe ik zo veel meer: in luchtduels, op technisch gebied, qua pressing… Onder Maes ben ik een completere speler geworden.”

Na de Afrika Cup in januari van dit jaar haalde je uit naar de nationale ploeg van Tunesië en meer bepaald naar bondscoach Sami Trabelsi. ‘Une catastrophe’, waren je exacte woorden. Is daarmee de deur dicht voor jou als Tunesisch international?

“Er zijn op die Afrika Cup dingen gebeurd die niet door de beugel konden. Op extrasportief gebied, tactisch en inzake teamdiscipline. Ik heb toen aan de pers én rechtstreeks aan de federatie gezegd dat als er niets verandert aan de structuur rond de nationale ploeg, dat ze mij daar niet meer zouden terugzien.

“De bondscoach is wel vervangen ondertussen, maar bij de bond zitten nog steeds dezelfde personen, ik blijf dus bij mijn besluit. Die mensen hebben daar niets te zoeken. Er werd tijdens de voorbije Afrika Cup soms meer aan spelershandel gedaan dan aan professioneel voetbal. Het doet mij pijn dat ik mijn land niet meer kan dienen, maar er is in het Tunesische voetbal een revolutie nodig zoals we die in onze maatschappij gekend hebben.”

DOOR MATTHIAS STOCKMANS