Bondscoach: Rob Page (WAL)
Geboren Llwynypia, 3 September 1974
Voor de tweede opeenvolgende keer op het EK en top spot in de Nations League, zodat er een promotie is naar de A-poule: wie niet beter weet, zou denken dat het uitstekend gaat met het voetbal in Wales, waar in Cardiff ook nog eens een fantastisch nationaal stadion staat. Helaas, niks is minder waar. Wales is op het EK zonder zijn eigenlijke bondscoach en zonder zijn CEO. Ryan Giggs ontkent alle beschuldigingen die vrouwen tegen hem uitten en die in november 2020 leidden tot zijn arrestatie (de zaak komt voor de rechter), terwijl de CEO eind maart ook al moest opstappen na een motie van wantrouwen van de rest van de board. Jonathan Ford leidde tot dan elf jaar de bond.
Geen nood, er zijn vervangers. Alvast voor Giggs. Rob Page heet zijn opvolger. Hij moet het werk van Giggs verderzetten. Toen Giggs overnam van Chris Coleman na de uitschakeling voor het WK, wist hij dat hij moest verjongen. Hij lanceerde een aantal jongeren en Page trekt die lijn door. Logisch, het was Giggs die hem bij de A-ploeg betrok (net zoals Giggs ook ex-Genkie Albert Stuivenberg bij de ploeg haalde, beiden werkten nog samen bij Manchester United). Toen de rechtszaak in november uitbrak hield Giggs, vanop afstand weliswaar, de regie van de ploeg in handen. Hij overlegde dagelijks met Page over de fitheid van de spelers en bepaalde mee de tactiek. Spelers bevestigden dat de bondscoach met hen de hele tijd individueel contact hield. Het leidde tot winst van de groep in de Nations League. Op het EK zal Page nu echter zijn eigen accenten moeten leggen.
Rob Page was als voetballer een verdediger die vooral voor Watford, Sheffield United en Coventry City speelde. Hij was 41 keer international en een keer aanvoerder van zijn land. Daarna ging hij aan de slag als coach. Bij Wales coachte hij voor hij bij de A-ploeg kwam ook al de U21, U19 en U17.
De kenner: John Hartson, oud-international
‘Er is bij de voetbalfan in Wales hoop dat we het opnieuw goed doen, gebaseerd op het toernooi in Frankrijk. Chris Coleman deed het toen fantastisch met een halve finale. Het belangrijkste in zo’n tornooi is een goeie start; je wil je eerste match niet verliezen en het mes op de keel krijgen. Toen lukte dat, via Hal Robson-Kanu, nu de opvallende afwezige. In de halve finale tegen Portugal moesten we het destijds stellen zonder Ben Davies en Aaron Ramsey, twee sterkhouders.
‘Vergeleken met 2016 is Ashley Williams gestopt. Achterin was dat a rock, de man die defensief alles samenhield. Het goeie nieuws is dat Gareth Bale uit een donkere tunnel is gekropen, het mindere dat Ramsey er een moeilijk seizoen heeft opzitten bij Juventus. Dat maakt dat er toch wat onzekerheden zijn.
‘Het wordt interessant om te zien hoe Page het nu écht overneemt van Ryan Giggs. Toen hij nog caretaker was, deden ze alles in overleg. Giggs introduceerde nieuwe namen en koos voor een grote sterke centervoor, zoals hij die in zijn spelersdagen ook had gekend. Page hield vast aan de jongeren, maar lijkt voorin iets anders in gedachten te hebben, met een iets beweeglijkere 9. ‘
Rising star: Ethan Ampadu
Nog zo’n youngster uit de Chelsea-opleiding, zij het dat de fans van de Blues hem nog niet zo gek veel aan het werk hebben gezien. Als kleinzoon van een Ierse die met een Ghanees trouwde, kon hij kiezen uit diverse nationale ploegen. Zijn vader, ooit nog even aan de slag als middenvelder bij Arsenal, was in zijn jeugd international van Ierland. Hij trouwde zelf met een Welshe, vandaar dat de keuze van zijn zoon uiteindelijk op Wales viel. Ampadu is één van de youngsters die Ryan Giggs na zijn aanstelling lanceerde.
Ethan Ampadu komt uit jeugdopleiding van Exeter, waar hij in 2017 werd weggehaald door Chelsea, waarvoor hij onder Antonio Conte een paar keer mocht spelen. Na zijn competitiedebuut in 2017 kwam hij in de Premier League echter niet meer in actie; hij deed dat jaar alleen nog in zes bekerwedstrijden mee. Een jaar later mocht hij slechts twee keer opdraven in dat toernooi en dus besliste de nieuwe coach Frank Lampard hem in 2019 uit te lenen: eerst aan Leipzig, maar dat werd geen sportief succes. Echt doorbreken deed Ampadu dan ook een seizoen later bij Sheffield United. Op zijn 20e was hij er vorig seizoen een vaste waarde achterin, én in de nationale ploeg, zij het dat zijn rol daar nog wel eens wil variëren. Af en toe speelt hij er achterin (zo begon hij ook), maar de laatste maanden werd Ampadu veel vaker uitgespeeld als verdedigende middenvelder. In die rol zagen we hem ook onlangs tegen de Rode Duivels. Zijn eerste taak: ballen recupereren. Daarna de transitie.
Debuut
Wales maakte in 2016 zijn debuut op een EK en behaalde meteen de halve finale. U herinnert zich vast nog wel wie Wales daarvoor versloeg in de kwartfinale en die prestaties betekende een eerste halve finale voor een van de Britse landen sinds Engeland op EUR0 1996. De Welshe federatie, gesticht in 1876, is overigens de op twee na oudste in het wereldvoetbal, na Engeland (1863) en Schotland (1873).
Zach Giggs
Zach Giggs, de 14-jarige zoon van bondscoach Ryan, vierde onlangs zijn eerste selectie bij de U15 van Wales. Zach speelt sinds enkele jaren in de jeugd van Manchester United, de club waar zijn vader een legende werd. Toch treedt hij niet in pa’s voetsporen; Zach is een centrale verdediger, geen spits zoals vader Ryan.
4
Vier spelers van Wales werden ooit verkozen tot profvoetballer van het jaar in Engeland: Ian Rush, Mark Hughes (2x), Ryan Giggs en Gareth Bale (2x).
Tactiek 3-4-3
De klassieke Engelse manier van uitvoeren is: vier verdedigers, vier middenvelders, twee spitsenverdedigers, vier middenvelders, twee spitsen (met daarbij een vrije rol weggelegd voor Gareth Bale, de man die zijn wedstrijdmomenten uitkiest en de rest aanvuurt om te pressen zonder zelf veel spurtjes te trekken). Zo is het vaak, zo is het normaal. Maar: bondscoaches zouden die job niet hebben, mochten ze niet eens variëren. Dus stelden Ryan Giggs en zijn opvolger Rob Page al eens een alternatief op: drie centrale verdedigers. Zo gebeurde het onlangs tegen de Tsjechen (winst), daarvoor tegen de Bulgaren (ook winst) en met minder succes tegen de Belgen (3-1-verlies in Leuven). Kortom: Wales varieert. Wat het wordt, zien we allicht vanavond al, in de oefenmatch tegen Frankrijk, de generale repetitie voor het EK.
