Vreemd zal het voor Bob Peeters zijn als hij zaterdag weer op Cercle Brugge verschijnt en op de persconferentie plaatsneemt naast woordvoerder Pol Van Den Driessche, zij het nu op de stoel van de bezoekende trainer. In dezelfde ruimte had Peeters de voorbije weken het spel van Cercle proberen te analyseren, maar steeds weer moest hij constateren dat hij het recept om groen-zwart weer op de rails te krijgen niet meer vond.
Nu maakt Bob Peeters als trainer van AA Gent dus promotie. Eigenlijk wilden de Buffalo’s meer tijd nemen in de zoektocht naar een opvolger van Trond Sollied, maar na het beschamende spel op Anderlecht en de vreemde tactiek van Manu Ferrera werden die plannen snel veranderd. De keuze is verrassend, maar ergens ook niet onlogisch. Peeters, als ex-trainer van de beloften kenner van het Gentse huis, drukte bij Cercle Brugge lang nadrukkelijk zijn stempel en hij heeft er veel geleerd. Zijn geestdrift werkte aanstekelijk, maar te vaak stak hij energie in nevenzaken, in kritische bemerkingen die in de media verschenen bijvoorbeeld. Op persconferenties verdronk Peeters zich weleens in emotionele oprispingen. Het hoort bij het leerproces en in Gent zullen ze hem daar ongetwijfeld op hebben gewezen.
AA Gent was onder Trond Sollied afgegleden naar een onthutsend apathische ploeg, een team zonder veerkracht. Dat zegt iets over de mentaliteit van veel spelers, maar ook over de omgangsvormen van de trainer, die niet ingreep toen hij zag dat de (zelf)discipline afbrokkelde en alle concentratie uit de kleedkamer vloeide. Peeters staat model voor ongebreideld enthousiasme. In de wedstrijd tegen RC Genk bleek een andere instelling bij de Buffalo’s, al was dat niet genoeg om een nederlaag te vermijden. Peeters probeerde Stijn De Smet te reanimeren, iets wat niet echt lukte, en bracht de 18-jarige Thomas Foket aan de aftrap. Na een matige eerste helft liet die na de rust zijn klasse opflakkeren.
AA Gent heeft een fraaie schatkamer en die kent Bob Peeters als geen ander. Als trainer van de beloften hingen de jonge spelers aan zijn lippen. Wat dat betreft, lijkt hij de geknipte man om al het Gentse talent in te passen en verder te laten ontwikkelen. Hannes Van Der Bruggen, Benito Raman, de van Dilbeek Sport overgekomen Thomas Foket, maar ook Ibrahima Contéen Mamoutou N’Diaye, het zijn stuk voor stuk jonge raspaarden aan wie nog geschaafd moet worden, ruwe diamanten die, omringd door routine en leiderschap, verder moeten openbloeien.
AA Gent heeft de toekomst en trok in het begin van het seizoen resoluut de kaart van de jeugd. De kern werd verfrist, tal van basisspelers vertrokken, de jeugd moest verder doorstromen. Op zich valt deze politiek toe te juichen, want het is goed vertrouwen te hebben in je eigen patrimonium in plaats van de (buitenlandse) tweedehandsmarkt op te gaan. Alleen brachten de nieuw aangetrokken ervaren spelers voorlopig geen meerwaarde. Dat zorgde in vergelijking met vorig seizoen voor kwaliteitsverlies. De neergang van de veel te trage aanvoerder César Arzo illustreert de gewijzigde verhoudingen. Ook andere spelers zijn nog maar een schim van wat ze vorig seizoen waren. Christian Brüls bijvoorbeeld, die als een komeet naar de top leek te schieten, maar moet leren dat hij zichzelf niet moet overschatten. En de blessure van de 34-jarige stuurman Bernd Thijs zorgt voor een grote aderlating.
Zo staat AA Gent voor een bizar dualisme: er is veel talent, maar een routinier als Thijs kan niet gemist worden en de kans dat de ploeg play-off 1 niet haalt, is reëel. Dat zal het kritische Gentse publiek niet in dank afnemen. Terwijl de club met het nieuwe stadion nu juist op een kruispunt staat in haar geschiedenis. Juist die arena moet de financiële slagkracht verhogen en AA Gent de mogelijkheid geven het talent verder aan zich te binden.
Het komt er nu voor de Gentse bestuurstop op aan een stevig geraamte te vormen en op zijn minst de opgebouwde status te behouden. Al dan niet met aan aantal wintertransfers. Al valt het af te wachten hoeveel financiële reserves er daar nog voor zijn.
DOOR JACQUES SYS
AA Gent staat voor een bizar dualisme.
