AA Gent belandde in Monaco tussen de Europese jetset. Na de loting voor de Champions League schoof de delegatie van de kampioen aan voor een indrukwekkend banket. Er opende zich voor hen een totaal nieuwe wereld.
Al achttien jaar is Monaco tijdens de laatste dagen van augustus het decor voor de loting van de Champions League en de Europa League. Het is een steeds weerkerende parade van buitenissige rijkdom. Met Ferrari’s en Lamborghini’s in de straten, met zwaar geparfumeerde en gedecolleteerde vrouwen die opzichtig flaneren op de boulevards langs de Middellandse Zee, met in de achtergrond indrukwekkende jachten die duidelijk maken: dit is het exclusieve terrein van de rijken der aarde.
In deze poenerige en patserige omgeving toeft de UEFA graag. Met veel poeha wordt dan het échte startschot van het Europese voetbalseizoen gegeven. Maar hoezeer het voetbal ook evolueerde, de loting in het door veel glas gedomineerde Grimaldi Forum groeit elk jaar weer uit tot een saai kijkstuk. Oud-spelers van Barcelona werden nu op het podium gehaald om daarbij te assisteren en ze kregen telkens weer de gelegenheid om iets te zeggen. Maar de vragen zijn zo clichématig en de antwoorden zo banaal dat ze het niveau alleen maar naar beneden halen en het hele gebeuren tergend traag vooruitgaat. Dat het sommigen moeite kost om de balletjes te openen die in de diverse trommels zitten, is ook een steeds weerkerend verschijnsel.
Omdat de finale van de Champions League in Milaan wordt gespeeld, maakten ook Paolo Maldini (AC Milan) en Javier Zanetti (Inter) hun opwachting op de bühne. Wat Maldini ervan vindt dat de finale in Milaan plaatsvindt, wilde de presentatrice weten. ‘Een hele eer’, zei de nochtans charismatische ex-verdediger. Alle antwoorden werden ook nog eens (slecht) vertaald, het was het amateurisme ten top. Als de UEFA van iets gruwelt, dan is het van dat. De intentie om van deze loting een wervelend spektakelstuk te maken is er nochtans. En op geld wordt niet gekeken.
De UEFA zal volgend seizoen allicht een en ander herzien. Het moet allemaal flitsender en eigentijdser. Met de verkiezing van de Europese Voetballer van het Jaar halverwege de loting als breekpunt en niet op het einde. Bovendien dient het eerste rendez-vous van het nieuwe Europese seizoen uit te groeien tot een écht voetbalgebeuren. Te veel vrouwen van bestuurders plegen nu hun opwachting te maken. Ze willen bovendien op de foto met de aanwezige sterren. Dat is niet de stijl die men beoogt.
PAUL BOCUSE
AA Gent kwam terecht in een voor hen totaal nieuwe wereld. Dirk Piens, de directeur organisatie, keek met verbazing naar de middelen die er werden ingezet. Dat de UEFA geen gebrek aan mensen en middelen heeft – in het hoofdkantoor in het Zwitserse Nyon werken 400 mensen – bleek eerder al bij de verschillende bezoeken die er aan de Ghelamco Arena waren gedaan. Stiptheid is daarbij van essentieel belang. Piens kreeg te horen dat de wedstrijden geen seconde te laat mogen beginnen. Hij aanhoorde het graag want dat de competitiematchen in België telkens een paar minuten te laat op gang worden gefloten, is voor hem een mateloze bron van irritatie.
Drie kwartier voor het begin van de loting spoedde de delegatie van AA Gent zich naar de zaal. Ze beten wat dat betreft de spits af. Twee uur later bleken ze tevreden met het verdict. Zenit Sint-Petersburg, Valencia en Olympique Lyon, het opent perspectieven op een paar punten. Zenit is een grootmacht in het Russische voetbal, maar door de devaluatie van de roebel is de financiële slagkracht van de club toch iets verminderd. Dure buitenlanders worden voorlopig niet meer aangetrokken. Valencia blijft een stevige, goed uitgebalanceerde ploeg en Olympique Lyon trekt de kaart van de jeugd. De vooral door Ivan De Witte gewenste echte kraker ontbreekt, maar het had allemaal veel slechter kunnen uitvallen. Opgelucht was iedereen dat het niet tot een confrontatie met een Turkse (Galatasaray) of Griekse (Olympiacos) club was gekomen.
Een hele stap in de ontwikkeling van de club, noemde Ivan De Witte de aanwezigheid van AA Gent in Monaco. Samen met FC Astana is de kampioen de enige nieuwkomer op dit niveau. Terwijl Roger Vanden Stock glimlachend als een habitué door het Grimaldi Forum beende – niemand is zo lang lid van de UEFA als de voorzitter van Anderlecht – keken Ivan De Witteen Michel Louwagie zich de ogen uit. En op het moment dat commerciële man Dries Slootmans contact zocht met de tegenpartij (‘De wedstrijd tegen Sint-Petersburg wordt voor mij iets speciaals, ik was getuige op het huwelijk van Nicolas Lombaerts en hij op dat van mij’) werd met spanning de volgorde van de wedstrijden afgewacht. Liever in december niet naar het winterse Sint-Petersburg, wilde iemand van Louwagie weten? De manager haalde de schouders op: ‘We hebben ooit nog in de sneeuw tegen CSKA Moskou gespeeld’, zei hij. ‘In de periode van René Vandereycken. Thuis met 2-0 gewonnen en ginder 0-0.’ Zijn ogen glinsterden bij deze herinnering. Intussen was Ivan De Witte voor de wedstrijd op Olympique Lyon door de voorzitter uitgenodigd in het befaamde restaurant van de Franse keukengoeroe Paul Bocuse en vroeg hij zich af of hij bij het bezoek van de delegatie van Lyon aan Gent dan naar Het Hof van Cleve moest trekken ’terwijl wij in de Ghelamco Arena natuurlijk ook een uitstekend restaurant hebben.’ En dan is er natuurlijk ook nog de Auberge du Pêcheur in Sint-Martens-Latem. Op culinair vlak zal het bestuur van Olympique Lyon zeker aan zijn trekken komen in Gent. Het wordt degusteren op het niveau van de Champions League.
EETFESTIJN
De temperatuur in Monaco is nog altijd 26 graden als de Gentse delegatie rond acht uur het Grimaldi Forum verlaat. De Middellandse Zee ruist, er wacht een wandeling van een kwartier naar de Sporting Club van Monte Carlo, waar in een indrukwekkend grote zaal een banket wacht. De meest delicieuze gerechten worden geserveerd. En intussen kan je op een groot scherm het scoreverloop van de terugwedstrijden voor de Europa League volgen. Al een paar jaar aanwezig op dit eetfestijn: Filips Dhondt, nog altijd in dienst van AS Monaco. Niet langer als CEO van de club, maar als raadgever van de voorzitter. Dhondt is aan zijn vierde seizoen bezig bij de club uit het prinsdom, woont niet langer in een hotel maar op een appartement en hoeft de uitwedstrijden niet meer bij te wonen. Zo kan hij om de twee weken voor een weekend naar België, waar zijn familie nog altijd woont. Zeer amicaal begroet Dhondt ook Michel D’Hooghe, met wie hij de dag nadien heeft afgesproken voor een ontbijt. D’Hooghe zal later ook Ivan De Witte moed inspreken. ‘L’espérance est un acte de foi‘, spreekt hij plechtig, een citaat van de Franse intellectueel en essayist Marcel Proust. De Witte aanhoort het met verbazing maar kan het alleen maar beamen: hoop is inderdaad een daad van geloof.
Later vertelt De Witte hoe groot de inkomsten van AA Gent uit de Champions League zullen zijn: zestien à zeventien miljoen euro. Daarvan zal er zeven miljoen in nieuwe spelers worden gestoken. Maar niet echt in een grote naam. Hij bedenkt dat dit eigenlijk ook niet hoeft. AA Gent wil stap voor stap groeien. En zijn ziel niet verloochenen: een warme en toegankelijke club. Met bereikbare mensen. Het bleek één week eerder tijdens een diner met een select groepje persmensen: in L’Auberge du Pêcheur in Sint-Martens-Latem, langs de boorden van de Leie, was gastvrijheid troef.
PRINS ALBERT
Eén dag na de loting voor de Champions League verzamelen de 48 delegaties van de voor de Europa League gekwalificeerde clubs. De uitstraling is een stuk lager, de aanwezigheid van de Monegaskische prins Albert ten spijt. Amper televisiecamera’s en slechts acht fotografen in de zaal in plaats van dertig de dag voordien. Maar zowel Anderlecht als Club Brugge bleek niet ontevreden met de matchen die ze voorgeschoteld krijgen. Er wordt met de delegaties van de tegenstanders van gedachten gewisseld. En intussen vooral door Club Brugge volop met het thuisfront gebeld. Terwijl Roger Vanden Stock zich afvraagt of Mbark Boussoufa toch weer niet bij Lokomotiv Moskou zal terechtkomen, loopt Bart Verhaeghe voortdurend te telefoneren. De Europese duels zijn voor later, nu is het belangrijk de juiste aankopen te verrichten, het hoofd koel te houden en niet paniekerig te doen. Wie gaat er alsnog weg? Wat zijn dan de opportuniteiten? Komen er nog twee of drie spelers? Er blijven nog drie dagen over. Vandaar dat algemeen directeur Vincent Mannaert niet is meegereisd, net zo min als Anderlechtmanager Herman Van Holsbeeck.
Als de volgorde van de wedstrijden vastligt, rond drie uur, loopt het Grimaldi Forum leeg. Het buffet wordt afgeruimd, buiten brandt de zon en maakt Monaco zich op voor het weekend. Maar voor de aanwezige journalisten is er nog één belangrijk moment: Michel Platini geeft een persconferentie. Om zijn kandidatuur voor het voorzitterschap van de FIFA toe te lichten. Denkt iedereen. Eén jaar geleden zei Platini op dezelfde plaats dat zijn werk bij de UEFA nog niet af is. Maar tegenstrijdige verklaringen maken deel uit van het leven van wel meer voetbalbestuurders. En één jaar geleden stond Sepp Blatter nog relatief stevig in zijn schoenen.
ONWEZENLIJK
Het is een gewoonte dat Michel Platini in het kader van de loting van de Champions League de pers toespreekt. Hij doet dat doorgaans op vrijdagochtend, om tien uur, voor de loting van de Europa League. Nu verschoof hij dit naar vrijdagnamiddag om vier uur en liet dat pas twee dagen eerder bekendmaken. Grote woede bij vele journalisten die op dat moment alweer op het vliegtuig naar huis zaten. Vreemd dat de communicatiedienst van de UEFA daar geen rekening mee hield.
Veel hebben de persvertegenwoordigers trouwens niet gemist. Want met een provocatieve grijns om de lippen vertelde Platini dat hij zijn pak van de UEFA had aangetrokken en als dusdanig geen enkele vraag over zijn kandidatuur als FIFA-voorzitter zou zeggen. Hij beklemtoonde dat drie keer. ‘De verkiezingen zijn pas binnen zes maanden, er is nog veel tijd om daarover te praten, vandaag zal ik dat niet doen’, klonk het. De verbijstering bij de media is groot. Een paar journalisten probeert het alsnog, maar Platini houdt voet bij stuk en wordt daarbij geholpen door zijn nieuwe perschef, de Portugees Pedro Pinto. Zo kregen we een onwezenlijke persconferentie, waarbij een brandend actueel thema compleet werd genegeerd. Onbegrijpelijk voor iemand die straks de wereldvoetbalbond wil leiden. Wat er dan wel werd verteld? Onder meer dat de schulden van de clubs elk jaar slinken: 1,076 miljard euro in 2012, 792 miljoen euro het jaar daarop en nu 487 miljoen. Met veel trots worden die cijfers telkens weer voorgelezen.
Na afloop van het officiële gedeelte verontschuldigde Michel Platini zich dat hij niets over de FIFA had willen zeggen. Alsof hij plots tot de constatering was gekomen dat hij een pijnlijke uitschuiver had gemaakt. Voor het begin van de persconferentie begroette Platini de mediamensen, zei dat hij hoopte dat iedereen een goede vakantie had gehad, met veel tijd om na te denken. Maar of hijzelf genoeg had nagedacht?
DOOR JACQUES SYS IN MONACO – FOTO’S BELGAIMAGE
Onbegrijpelijk dat Michel Platini op zijn persconferentie een brandend actueel thema compleet negeerde.
