In het nachtleven van Dakar worden in het tussenseizoen veel Senegalese profvoetballers gesignaleerd, maar niet Elimane Coulibaly (29). ’s Ochtendsvroeg, voor de grote hitte, is hij op het strand al revalidatieoefeningen aan het doen.
Na de wedstrijd met KV Kortrijk bij Racing Genk (speeldag 32) bleek uit een scan dat er een scheur van 3 centimeter in zijn rechterpatellapees zat. Hij weet wat het is: in zijn eerste seizoen bij SK Deinze (2005/06) scheurde zijn linkerpatellapees helemaal af en was hij tien maanden out.
Coulibaly was bij KV Kortrijk einde contract en ging niet in op een nieuw voorstel.
Hij praatte onder meer ook met Zulte Waregem, maar tekende uiteindelijk voor drie jaar bij AA Gent. “Ik respecteer heel erg de coach van Zulte Waregem, maar AA Gent is de keuze van mijn hart”, zegt hij.
“Tien jaar geleden ben ik vanuit Dakar in Gent aangekomen en ik vond er alles wat ik nodig had: ik deed er mijn eerste job als schoonmaker, ik kreeg er mijn eerste salaris, huurde er mijn eerste appartement en kocht er mijn eerste wagen. Ik woon er nog altijd en heb er vrienden en kennissen. Gent en Dakar zijn de twee enige steden die ik echt ken. Ik ben ook al wel eens in een café of een discotheek in Brussel en Antwerpen geweest, maar verder: mocht ik er verloren lopen, dan vind ik zonder hulp de weg niet meer terug.
“Ik weet nog dat ik destijds met Albert Vanboven, voorzitter van SKV Oostakker, naar AA Gent kwam kijken en dat Gaby Mudingayi meedeed. Hij zei: ‘Jij kunt hier ook meespelen.’ Nu voor deze club te mogen spelen, is een droom die werkelijkheid wordt. Het is prachtig de top te kunnen bereiken in de stad waar je van nul af aan bent begonnen.”
AA Gent haalde Coulibaly als doublure voor Zlatan Ljubijankic. “Pfff. Laat ze maar zeggen. Zodra ik fit ben, zal ik spelen. Zo zit het in mijn hoofd. Om de groep te vervolledigen, ben ik niet gekomen. Alles zal ik eraan doen om in de ploeg te staan. Ik hoop dat de spelers rond mij net als ik voor hun plaats zullen vechten, want zo maak je een ploeg die wint.
“Met mij ben je niet snel klaar. Bij KV Kortrijk wou Hein Vanhaezebrouck per se William Barbosa aantrekken, maar toch dwong ik mijn kans af.
“Het pijnlijkste moment bij Kortrijk beleefde ik toen ik in mijn eerste seizoen na maandenlang bankzitten op mijn verjaardag mocht starten thuis tegen Doornik: ik miste een kans, werd uitgefloten door de supporters, gewisseld door de trainer en als een kleine jongen op de schouder geklopt door de aanvoerder.
Cédric Bétrémieux viel in, kopte op de lat en kreeg applaus. Zo stonden de zaken er dus voor mij voor in Kortrijk. Het geeft mij een heel goed gevoel dat ik het voorbije seizoen niettemin in de basis stond, 15 keer scoorde ( 11 in de competitie,
4 in de beker, nvdr) en een transfer naar AA Gent versierde.”
