Met de komst van César Arzo Amposta hoopt AA Gent concurrentie en een potentiële leider voor zijn verdediging te hebben gevonden.

Het aantal tegendoelpunten dat AA Gent slikt, is al langer een doorn in het oog van Francky Dury. Bovendien begint de houding van Marko Suler in diverse geledingen van de club steeds meer te irriteren.

Toen de Buffalo’s midden oktober vorig jaar na de 5-1-nederlaag tegen Lissabon terugvlogen naar België, werd er op het vliegtuig nagedacht over mogelijke versterking en waar die vandaan kon komen. “We dachten: waar is er op dit moment crisis?”, legt AA Gentmanager Michel Louwagie uit. Toen begon assistent-trainer Manu Ferrera over Spanje. Maar: waarom zou een Spaanse verdediger naar België willen komen? Door de economische crisis zag AA Gent nu mogelijkheden en César Arzo Amposta zelf, actief bij Valladolid in tweede klasse, koos vooral voor een nieuwe kans op Europees voetbal. “In de Spaanse tweede klasse zijn de tv-rechten heel laag”, zegt Louwagie. “Dus als ploegen halverwege de competitie merken dat ze niet meer kunnen stijgen, proberen ze het budget in evenwicht te krijgen en zijn er zaken te doen.”

Dankzij een neef van Ferrera kwam Gent in Spanje een trits spelers op het spoor, onder wie Arzo. Na de oefenstage in Spanje bleef de assistent-trainer achter om hem te scouten. Dury, Ferrera en de scouts bekeken ook vier wedstrijden van de verdediger op dvd. Er bestaat, vertelde Louwagie vrijdagavond op de nieuwjaarsreceptie van AA Gent, binnen de club dan ook unanimiteit over zijn aanwerving. Arzo, die bij de Buffalo’s een contract tekende tot 2014, liet zich kennen als een patron: hij besliste of de verdediging hoog of laag moest gaan staan. Een typisch Spaanse centrale verdediger ook: tweevoetig, technisch sterk, met een goed positiespel waarbij hij ook de anderen stuurt, en sober, maar met weinig fouten in de opbouw.

Die analyse wordt vanuit Spanje bevestigd. Miguel Angel Vara, journalist bij de Spaanse sportkrant AS, volgt Villarreal, de club waar Arzo de jeugdreeksen doorliep en een aantal wedstrijden bij het eerste elftal speelde, op de voet. “Hij had de pech dat Manuel Pellegrini, de toenmalige coach van Villarreal, geen vertrouwen in hem had. Onder de Chileense coach kwam de eigen jeugd eigenlijk nauwelijks aan de bak; alleen Santiago Cazorla slaagde erin om zich in de eerste ploeg te voetballen. Maar in de Cham-pions Leaguecampagne van het seizoen 2005/06 moest Pellegrini door tal van blessures en schorsingen vaak schuiven in zijn elftal. En zo kwam Arzo aan de aftrap in de kwartfinale tegen Inter en in de halve finale tegen Arsenal. En hij viel daar niet uit de toon.”

Vara is er dan ook van overtuigd dat Arzo zijn plaats heeft in de Spaanse Primera División. “Als jongere durfde zijn concentratie af en toe wel eens te verslappen, maar nu is hij een erg complete verdediger. Zijn balbehandeling is uitstekend, hij heeft een goede inspeelpass, en voor zijn lengte – 1,86 meter – is hij vrij snel.” Na uitleenbeurten aan de eersteklassers Recreativo Huelva en Real Murcia tekende Arzo in juli 2009 nog een contract voor vier jaar bij Valladolid, toen een eersteklasser. Het seizoen 2009/10 verliep echter nefast en Valladolid degradeerde. Daar liep het tot nog toe ook erg moeizaam, met een plaats in de middenmoot als gevolg. Dat Arzo vooral ervaring opdeed bij degradatiekandidaten en in tweede klasse, hoeft volgens Vara geen probleem te zijn. “Ik zie hem zo meedoen bij een dominante ploeg die altijd wil voetballen, type Villarreal.” Of AA Gent.

DOOR RAOUL DE GROOTE & STEVE VAN HERPE

“Hij had de pech dat Pellegrini geen vertrouwen in hem had.” Miguel Angel Vara