Voorzitter Roger Lambrecht gooit het graag eens over een andere boeg : de Afrikaanse en Braziliaanse politiek werd stilaan afgezworen en zijn vertrouwen stelde de bandenmagnaat nu in de Franse Serviër Slavoljub Muslin. Aan hem om Lokeren naar een plaats bij de eerste vijf te brengen en van de ploeg een constante bedreiging te maken voor de traditionele topclubs. Muslin haalde in het verleden al titels en bekers in Servië en Bulgarije, maar werd ook al meermaals ontslagen omdat hij inmenging van bovenaf niet tolereert. Dat belooft.

VERDEDIGING

Zvonko Milojevic is en blijft in doel een certitude. Hij toonde vorig seizoen meermaals aan dat hij punten kan pakken. Milojevic is een goede lijnkeeper, met sterke reflexen en iemand die een verdediging kan sturen. Als stand-in vormt ook de rustige Jugoslav Lazic een bron van betrouwbaarheid : een boomlange kerel, die heel moeilijk op een foutje te betrappen valt. In defensief opzicht wordt er geopteerd voor een viermansverdediging. Een verandering ten opzichte van vorig seizoen, toen Willy Reynders aantoonde dat het ook met drie mogelijk is. Maar door het (alweer) geblesseerd uitvallen van Lezou Doba moest Muslin, die lang zocht naar een juiste bezetting, schuiven. Centraal rekent hij alvast op de technische klasse en het overzicht van Chaves, die aan de zijde van de duelkrachtige Olivier Doll kan worden uitgespeeld. Dit lijkt een complementair duo, tenzij Doll op de rechterkant wordt gebracht en Mamadou Diallo hem centraal vervangt. Maar het lijkt er sterk op dat Saidou Mady Panandetiguiri op een van beide flanken wordt geposteerd, aangezien het experiment met Marc Hendrikx als linksachter tegenviel. Panandetiguiri zorgt voor diepgang, snelheid en loopvermogen. Een troef ten opzichte van Mohama Zanzan Atte-Oudeyi, die als linksback meer verdedigend denkt en vaker blijft hangen. Dat geldt ook voor Michael Van Hoey : een kuitenbijter van het zuiverste soort die goed zijn streng trekt, maar bij wie het inspelen van de bal nog voor verbetering vatbaar blijkt.

MIDDENVELD

Het IJslandse trio is niet langer zeker van een basisstek. Door de komst van Ivan Vukomanovic en Gunter Van Handenhoven bovenop de goede ontwikkeling van Killian Overmeire en Aboubacar ‘M’Baye’ Camara worden de plaatsjes duur voor Arnar Gretarsson, Runar Kristinsson en Arnar Vidarsson. Ook Marc Hendrikx blijft een mogelijkheid. Een oplossing is echter het middenveld te stofferen met vijf man, waardoor Runar Kristinsson – die het meer van zijn techniek en passing moet hebben dan van zijn loopvermogen – als schaduwspits kan worden uitgespeeld. Vukomanovic doet qua fysionomie terugdenken aan Chris Janssens, maar mist de verbetenheid en offensieve kopbalkracht. Van Handenhoven ondervond tijdens de voorbereiding wat aanpassingsproblemen met de manier van voetballen onder Muslin. Hij was het bij La Louvière gewoon om in een vrije rol te opereren, terwijl hij nu strikter in een welomlijnde positie moet lopen. Wie vertrouwen kreeg van Muslin was Overmeire, die ook bij Reynders al eens met mondjesmaat proefde van het grote werk. Hij is een harde werker met een goede balbehandeling, maar hij moet nog iets harder durven worden in de duels. Het lijkt ook ondenkbaar dat hij aanvoerder Arnar Vidarsson (dé kilometervreter en organisator) uit de ploeg kan spelen.

AANVAL

Hét probleem, voor het zoveelste seizoen, vormt de aanval. Na het vertrek van Sambegou Bangoura blijven Lambrecht en Willy Verhoost koortsachtig op zoek naar een scoremachine. Tailson haalt moeilijk een constante in zijn niveau, hoewel hij met het hoofd en de voet razend gevaarlijk voor de dag kan komen. Aristide Bancé kende een opflakkering onder Reynders, maar deemsterde nadien weer volledig weg. Zijn vertrouwen is zoek, wat pijnlijk duidelijk werd tijdens de voorbereiding. Stjepan Jukic viel al snel uit met een blessure, terwijl achter de loopbaan van Marel Baldvinsson (knie) een groot vraagteken wordt geplaatst. Hakim Bouchouari is bijzonder beweeglijk en technisch vaardig, maar geen echte goalgetter, terwijl Xavier Deschacht – iemand die constant op de loer ligt – blijft hopen op een volwaardige speelkans.

CONCLUSIE

In de breedte en vooral op het middenveld komt Lokeren OV sterker voor de dag. Maar om punten te vergaren, moet je ook kunnen scoren. Het is een schoentje dat al langer knelt bij de Waaslanders, zeker nu ook Kristinsson en Gretarsson een jaartje ouder worden en niet zo gemakkelijk meer doelpunten maken. Tenzij Muslin alsnog een aanvallende verrassing uit zijn hoge hoed tovert of met zijn aanpak voor aanvallend spektakel kan zorgen.

door Frédéric Vanheule