Jullie zijn beide afkomstig uit het Waasland, maar wonen nu in hartje Antwerpen. Een bewuste keuze ?

“Toch wel, ook door onze werkomstandigheden. In juni zal het twee jaar zijn. Toen we allebei in Gent studeerden, verbleven we daar nog samen op kot. Ik bezit een diploma sociale verpleegkunde, maar zit nu in mijn eerste jaar rechten avondschool. Ondertussen werk ik als maatschappelijk werkster aan het OCMW van Antwerpen. Een boeiende en heel afwisselende job. Je weet nooit echt wat er zal gebeuren en wie er zal langskomen. Het leukste is als je merkt dat de mensen op eigen benen kunnen staan, want je wordt vaak geconfronteerd met veel miserie. In het begin ben je wat naïef, maar door de leugens neem je alles sneller met een korreltje zout.”

Wat zijn de goede en slechte karaktereigenschappen van Kristof ?

“Hij brengt me altijd aan het lachen. Bovendien is hij heel lief, attent en bijzonder op properheid gesteld. Ik ben eerder de sloddervos in huis. Hij is een echt schatje. Maar soms is hij wel iets te pessimistisch. Ik ben net tegenovergesteld, kan misschien iets gemakkelijker relativeren in plaats van daarover te piekeren of er lang bij stil te staan. Ik ben sterk in het opmonteren.”

Een van jouw hobby’s is blijkbaar jazzdans ?

“Ik beoefen dat vanaf mijn negende bij Koreo Piko, een dansgroep uit Zele. Sinds mijn zestiende geef ik zelf ook les. Nu doe ik dat op vrijdagavond van half zeven tot kwart voor acht voor de kleintjes van negen tot twaalf jaar, terwijl ik zelf van negen tot kwart over tien ook nog les volg. Elke twee jaar steken wij ook een première in elkaar : kledij, muziek en dans. In mei gaan we dat stuk in Duitsland opvoeren. Echt iets om naar uit te kijken.”

Wat was het beste dat Kristof al klaarmaakte in de keuken ?

“Tagliatelli met scampi’s in een rood sausje. Dat laatste is op basis van een beetje cognac, wat de smaak alleen maar beter maakt. Kristof lust gewoon alles, behalve witte bonen. Hij eet heel traag, kan ervan genieten om uren te tafelen.”

Bestaan er nog geen trouwplannen ?

“Niet echt. Maar we zijn ook nog jong, hé. Toen de ouders van Kristof drie jaar geleden uit elkaar gingen, kreeg hij toch een klop. Ik zou wel graag zijn vrouw worden, maar alles op zijn tijd. Er is nog tijd genoeg om die stap te wagen en aan kinderen te denken. Want die komen er zeker.”

Heb jij, net als vele vrouwen, ook een zwak voor winkelen ?

“Hoe kan je het raden ( lacht) ? Ik heb altijd het gevoel dat er onvoldoende in mijn kleerkast hangt. Terwijl dat net wel het geval is. De drang is het sterkst aanwezig bij handtassen. Als ik voorbij een etalageraam passeer, moet ik mij echt beheersen. Maar ik kan de verleiding al beter weerstaan door iets minder naar de stad te trekken.”

Bestaan er al reisplannen voor deze zomer ?

“Nee, nog niet echt. Waarschijnlijk neem ik in juni een maand vakantie. Vorig jaar trokken we drie weken naar New York, waar familie van me woont – altijd handig meegenomen. Dat was de reis van ons leven. Maar we bezochten ook al Turkije. Sowieso proberen we wel wat cultuur mee te pikken. Ik zou heel graag eens naar Egypte gaan, maar we zouden ook graag nog eens skiën. Dat zal voor na de loopbaan van Kristof zijn. ( Kristof : “Absoluut. Er is niet alleen de prachtige natuur, maar zeker ook de rust, de sport en de après-ski. “)

Jullie hebben leuke bioscoopstoeltjes in huis ?

“Een verjaardagsgeschenk voor Kristof van zijn stiefvader, maar we weten nog altijd niet van waar ze komen. We waren wel op zoek naar zoiets, het is echt niet alledaags. Een leuke versiering.”

door Frédéric Vanheule