Nico Van Kerckhoven (39) nam zaterdag afscheid van zijn carrière als profvoetballer. Westerlo-Cercle was zijn laatste thuiswedstrijd. Zaterdag op KV Mechelen is hij er wellicht niet bij. Door een ternauwernood opgelapte spierblessure deed hij de voorbije drie weken maar één training mee en dat liet zich gevoelen. “Als je vandaag mijn kilometers had geteld,” zei Van Kerckhoven na Westerlo-Cercle, “dan had je maar één hand nodig. Ik heb alles op ervaring gedaan.”
Die ervaring deed Van Kerckhoven op tijdens een carrière die hem van Lint langs Lierse (88-98), Schalke 04 (98-04), Borussia Mönchengladbach (04-05) en Westerlo (05-10) voerde en hem 47 selecties voor de Rode Duivels opleverde, met deelname aan twee WK’s (1998 en 2002) en Euro 2000. “Dat je erin slaagt om zo’n carrière te maken, twintig jaar op de bres te staan, dat is fantastisch”, zegt Marcel Vets. “Zulke spelers zijn een echt voorbeeld voor de jeugd.” Vets is de jeugdcoördinator van Lierse onder wie Van Kerckhoven naar de eerste ploeg doorstroomde. Lierse zou hem de enige landstitel op zijn palmares bezorgen – daarna won hij ook nog twee bekers met Schalke. “Nico”, zegt Vets, “is altijd een gezonde jongen geweest, een kartrekker, meer in daad dan in woord.” Als hij al met woorden opviel, was het om een stuntelige verspreking, zoals het legendarische ‘een zeiltje in het oog knijpen’.
Wegens zijn eerder realistische ingesteldheid slaagt niemand van Westerlo erin een sterke anekdote over Van Kerckhoven op te diepen. Wel valt te horen dat hij ondanks zijn bijna 40 jaar gemist zal worden om de autoriteit die hij uitstraalde door zijn staat van dienst. Desondanks hadden ze hem nog bijna op de kast gekregen, door hem voor zijn afscheidswedstrijd met gespeelde ernst wegens te veel last van zijn blessure niet in de wedstrijdselectie op te nemen.
Merkwaardig genoeg is het een spierblessure die Van Kerckhoven in laatste instantie parten kwam spelen en niet de knie die hij twee keer per jaar – één keer bij het begin van de voorbereiding en één keer tijdens de winterstop – liet behandelen om het gewricht soepel te houden.
Tijdens zijn carrière scoorde Van Kerckhoven als verdediger twee keer in vijf seizoenen Westerlo, waarvan één keer zaterdag tegen Cercle. Een penalty. “Verbist zei achteraf dat hij dacht dat ik hem ging stiften,” lacht Van Kerckhoven, “terwijl ik mijn ogen gewoon dichtgedaan heb ( lacht).”
Vóór de wedstrijd kreeg Nico Van Kerckhoven nog “een leuk berichtje” van zijn broer, die dezelfde avond als supporter op Lierse zat. “Van mij heeft hij bij Westerlo geen drie wedstrijden gezien, denk ik”, grijnsde hij. Zelf zegt Nico Van Kerckhoven eerst “vakantie, vakantie en nog eens vakantie” te willen nemen en zijn trainerscursus af te maken, alvorens te zien wat de toekomst brengt. Maar groot is de kans, klinkt het in de wandelgangen, dat hij straks als trainer terugkeert naar waar het voor hem begon: de jeugd van Lierse.
Samen met Van Kerckhoven kreeg ook Jef Delen voor de aftrap van de wedstrijd tegen Cercle Brugge een accolade: hij speelde zijn driehonderdste wedstrijd in eerste klasse. “De eerste match van het seizoen gingen we op KV Mechelen de boot in en toen schreef een journalist dat Delen en Van Kerckhoven maar beter in provinciale konden gaan voetballen”, grijnst Delen. “Maar Nico was voor mij de beste van het seizoen.”
Delen zelf (33) is einde contract – de optie om het te verlengen werd niet gelicht. Hij hoopt alsnog dat hij met de club tot een nieuw akkoord kan komen. Hoe dan ook, samen spelen met Nico Van Kerckhoven – zelf ook een linkerflankspeler, voor hij centraal in de verdediging terechtkwam – zal hij niet meer. “Ik heb vijf jaar met Nico samen gespeeld, waarvan drie als linksback”, zegt Delen. “Ik ben van nature geen linksback en dat is mij wel eens verweten, maar elke bal die in mijn rug werd gespeeld, stond Nico daar. Hij heeft mij er altijd door getrokken op moeilijke momenten.” S
RAOUL DE GROOTE
‘Nico heeft mij er altijd door getrokken op moeilijke momenten.’
Jef Delen
